Την ώρα που όλα τα σημάδια δείχνουν ότι μπαίνουμε σε μια νέα χρονιά που θα κυριαρχηθεί από μεγάλα ταρακουνήματα και εντάσεις κλίμακας λόγω των γεωπολιτικών τριβών και συγκρούσεων, την ώρα που όλα δείχνουν πως θα έχουμε εξελίξεις πολιτικές και γεωπολιτικές στην περιοχή μας, την ώρα που διεξάγονται εκλογές σε τρεις χώρες (με τη σειρά: Κύπρος, Ελλάδα και Τουρκία) οι οποίες θα δημιουργήσουν ένα νέο πλαίσιο διευθετήσεων και συσχετισμών… η πολιτική ζωή του τόπου υποβιβάζεται στη «μονομαχία» των δύο συστημικών κομμάτων. Δηλαδή των δύο κομμάτων που επί 8 χρόνια κυβέρνησαν την Ελλάδα υπό ειδικό καθεστώς μισοαποικίας και μνημονίων. Τα οποία τώρα, στριμωγμένα στη φτερούγα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, εκλιπαρούν μια κόσμια αντιμετώπιση απέναντι στην επεκτατική Τουρκία, πρόθυμα για όλα όσα τους ζητηθούν.
Η τάχα τιτανομαχία της Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται εν μέσω αδιαφορίας της κοινωνίας. Δεν συγκινεί παρά μόνο όσους έχουν συμφέρον άμεσο από την επικράτηση του ενός ή του άλλου, και δικαίως υπάρχει η αίσθηση ότι ίσως σπρωχτούν τα πράγματα σε μια μορφή συγκυβέρνησης (δείγμα της σύμπτωσης σε καίρια ζητήματα των συστημικών κομμάτων, δηλαδή της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ).
Σε αυτό το πλαίσιο, η «μεγάλη μάχη» περιορίζεται στη «σύγκριση πεπραγμένων» των δύο κομμάτων. Επιλέγεται σκόπιμα το πεδίο της οικονομίας και των επιδομάτων, δηλαδή της διαχείρισης, ως προνομιακό (ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει και ζήτημα δημοκρατίας και εκτροπής, που επιβαρύνουν μόνο το πρόσωπο του Μητσοτάκη κι όχι συνολικά τη Ν.Δ.), και ετοιμάζονται τα ψηφοδέλτια, οι περιοδείες, οι δημοσκοπήσεις, τα κεντρικά συνθήματα, όλο το προεκλογικό ντεκόρ. Εν απουσία των κεντρικών και ουσιωδών ζητημάτων: αυτού καθαυτού του υπαρξιακού προβλήματος της χώρας και του ελληνισμού, της διάλυσης της κοινωνίας, της κατεδάφισης της παιδείας και της υγείας, της γενικής ανασφάλειας που νοιώθουν οι πολίτες.
Παράλληλα, το παρακράτος και η διαφθορά μεσουρανούν εντός της χώρας, αλλά και στους θεσμούς της Ε.Ε., όπως έδειξαν η υπόθεση Καϊλή και οι υποκλοπές. Ο κ. Τζούνης (πρέσβης των ΗΠΑ) έχει γεύματα εργασίας με τους αρχηγούς των κομμάτων, και οι ευρωβουλευτές μας ψηφίζουν νέες κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία ή/και αποστολές όπλων στην Ουκρανία. Είναι γεγονός πως στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας έγινε λόγος για την παρακολούθηση των αρχηγών του στρατού, αλλά καμία μνεία για την προωθούμενη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών που έχουν παραγγείλει η Τουρκία και οι ΗΠΑ-Γερμανία. Για αυτά, μιλιά!
Στα Βαλκάνια φαίνεται πως θα έχουμε έναν νέο γύρο συγκρούσεων και διευθετήσεων. Ήδη οι εστίες εντάσεων ξανανάβουν, και οι Σέρβοι βρίσκονται υπό ισχυρές πιέσεις. Ο αλβανικός παράγοντας αναμένεται να παίξει ρόλο εμπρηστή εξελίξεων, ενώ και η Τουρκία δεν έχει μικρή διείσδυση στον χώρο των Βαλκανίων.
Μέσα σε αυτό το ανησυχητικό πλαίσιο, η πολιτική σκηνή σύρεται σε δρόμους επικίνδυνους για την κυριαρχία (εθνική και λαϊκή) της χώρας.
Χρονιά εξελίξεων σε όλα τα ανοικτά μέτωπα λοιπόν, και με έντονη προεκλογική χροιά. Όλα δείχνουν ότι θα έχουμε ζητήματα που απαιτούν σοβαρότητα, υπευθυνότητα και σωστό προσανατολισμό. Θα τεθούν ταυτόχρονα πραγματικά διλήμματα αλλά και πλαστά.
Είναι απαραίτητο λοιπόν το μυαλό να είναι σε εγρήγορση, να μην χάφτει ό,τι σερβίρεται, να είναι επικεντρωμένη η προσοχή στα πιο σημαντικά και θεμελιώδη ζητήματα. Αυτές οι απαιτήσεις είναι ένας όρος για να υπάρξει και ένας σωστός προσανατολισμός σε μια ταραχώδη, σκοτεινή, δυσκολοδιάβαστη κατάσταση που εκτυλίσσεται.
***
Κάτι τελευταίο: ο Δρόμος στο παρόν φύλλο φιλοξενεί σε ειδικό ένθετο τις θέσεις για το 4ο συνέδριο της ΚΟΕ. Τις θεωρεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, επειδή ανταποκρίνονται με τον τρόπο τους στις ανάγκες που τονίσαμε πιο πάνω. Ελπίζουμε πως οι αναγνώστες θα κατανοήσουν την επιλογή μας, και θα βρουν κι οι ίδιοι ενδιαφέρουσες τις θέσεις αυτές. Μαζί με τις σελίδες του παρόντος φύλλου αυξήθηκε –κατ’ εξαίρεση– και η τιμή του. Ελπίζουμε ότι θα έχουμε την κατανόησή σας και σ’ αυτό. Σε κάθε περίπτωση, το κεντρικό σύνθημα-μότο των θέσεων («Κάθε σημασία θα ζήσει τη γιορτή της επιστροφής της», μια φράση του Μιχαήλ Μπαχτίν) κάτι σημαντικό υπονοεί.
