Η περίπτωση Σούνακ αποδεικνύει ότι ο πολυπολιτισμός (αυτό το εργαλείο του Νεοφιλελευθερισμού) είναι το ίδιο εξουσιαστικός στην κορυφή όσον και το ίδιο αποπροσανατολιστικός-διαλυτικός στη βάση.
Ο Σούνακ, γιος μεταναστών, αποδεικνύεται βασιλικότερος του βασιλέως, όπως πολλοί, πάρα πολλοί πολιτικοί αυτού του τύπου σε όλη την Ευρώπη. Είτε πολυπολιτισμικοί, είτε τέκνα της πολιτικής ορθότητας, είτε αριστεροί (μιας ενσωματωμένης και ιδιοτελούς Αριστεράς), είτε δεξιοί, εφαρμόζουν όλοι τους μια πολιτική που εξωθεί τις μάζες στην εξαθλίωση, την περιθωριοποίησης (και την αγκαλιά της Άκρας Δεξιάς).
Φερ’ ειπείν ο τρέχων Σκωτσέζος πρωθυπουργός, γόνος μεταναστών και αυτός, κατηγορεί (ναι, κατηγορεί) τους Σκωτσέζους (που τον εξέλεξαν) ότι είναι… λευκοί! Ότι οι θεσμοί της Σκωτίας, Κοινοβούλιο, Δικαστήρια κ.τ.λ. είναι λευκοί!
Οι Ευρωπαίοι (κι όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση) έχουν παγιδευτεί σε μια παραφροσύνη που (τους) οδηγεί στην Άκρα Δεξιά.
***
Ο Νεοφιλελευθερισμός σκότωσε τον Φιλελευθερισμό. Και τη Λαϊκή Δεξιά. Και την Αριστερά που ενσωμάτωσε ή ενσωματώθηκε. Η νεα-φεουδαρχία που εγκαθιδρύεται έχει τεχνοφασιστικά χαρακτηριστικά τα οποία σε συνδυασμό με τα τάχα προοδευτικά ανάλογα δημιουργεί μια κατάσταση κατά μόνας τάφων όπου ο καθένας κατοικεί μόνος του νομίζοντας ότι είναι διαδικτυωμένος με τους άλλους – και, ως εκεί.
……………..
Όλα αυτά (κι άλλα πολλά) επηρεάζουν και την καθ’ ημάς Δεξιά υπό τη μορφή της ως Ν.Δ. Ήδη στα δεξιά της έχουν διαμορφωθεί σχήματα, θνησιγενή ή όχι, που όμως δείχνουν ότι η προσχώρηση της Ν.Δ. στον ευρύτερο «εκσυγχρονισμό» δεν θα είναι «αναίμακτη», αλλά ότι αντιθέτως ανοίγει τον δρόμο για ευρωπαϊκού τύπου ακροδεξιά σχήματα.
Ήδη η Ν.Δ. στο εσωτερικό της αντιμετωπίζει ρωγμές που προκαλούνται από θέματα όπως οι τύχες του Αιγαίου, η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών και η οικονομική της πολιτική υπέρ της ασυδοσίας των Εταιρειών. Η ανικανότητα ή μάλλον το ξεχαρβάλωμα του κρατικού μηχανισμού, καθώς και της παιδείας και της υγείας και της διοίκησης δείχνουν ότι στην πραγματικότητα η Δεξιά δεν έχει εκσυγχρονισθεί αλλά ότι έχει υποκύψει ακόμα περισσότερο (ίσως περισσότερο από όσο μπορεί να αντέξει) στον «εκσυγχρονισμό» που κελεύουν κι επιτάσσουν τα Μνημόνια και η Υποτέλεια.
Το πολιτικό τοπίο στη χώρα είναι ήδη ρευστό με τη Ν.Δ. να προσθέτει κι αυτή για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια τη δική της συμμετοχή σε αυτήν τη ρευστότητα.
Η οικονομική δυσπραγία βασανίζει ήδη τους Έλληνες με τους μικρότερους μισθούς, τη μεγαλύτερη ακρίβεια, τις ελάχιστες καταθέσεις και την ασυδοσία των ισχυρών σε κοινή θέα. Αν σε όλα αυτά
προστεθεί η υποψία μιας διαπραγμάτευσης για το Αιγαίο στη βάση της Τουρκικής ατζέντας, το ενδεχόμενο μιας απρόβλεπτης και στη συνέχεια μη ελέγξιμης συμπεριφοράς του λαού είναι υπαρκτό.
…………………
Το δόγμα της εξουσίας «ας λένε ό,τι θέλουν, αρκεί να κάνω ό,τι θέλω» έχει στομώσει. Έως τώρα, και για πολλά χρόνια, ο έλεγχος (από τις ελίτ) της μνήμης, της Ιστορίας, συνεπαγόταν τον έλεγχο της συνείδησης (εθνικής και ταξικής). Με αποτέλεσμα να βιώνουμε ταυτοχρόνως φαινόμενα μεσοπολεμικού φασισμού και μεταπολεμικού μακαρθισμού. Ένα θέμα όμως όπως
το Αιγαίο άπτεται της υπαρξιακής υπόστασης του λαού και του έθνους – πλην κοτζαμπάσηδων και γενίτσαρων.
Συνελόντι ειπείν: έχει βγει η οχιά απ’ τη φωλιά της και οι άνθρωποι κατά βάθος το ξέρουν. Μακριά από τον ορυμαγδό της παραπολιτικής, όλο και περισσότεροι πολίτες σκέφτονται. Σκέφτονται…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
29•XI•2023
