Ένα ιδιότυπο καλοκαίρι ολοκληρώνεται και οδηγούμαστε σταδιακά σε ένα πολύ δύσκολο χειμώνα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τα γεγονότα που σημάδεψαν το καλοκαίρι του 2022 ήταν τα αναμενόμενα υπήρξαν όμως και οι «εκπλήξεις» όπως με την υπόθεση των υποκλοπών.
Φωτιές και ΜΜΕ
Μια πρώτη παρατήρηση που συνάγεται από τις εξελίξεις είναι η άκρως επιλεκτική πλέον πληροφόρηση από τα μέσα ενημέρωσης που συνάδει με τις επιλογές της κυβέρνησης. Υπάρχουν γεγονότα που εμφανίζονται στις «ειδήσεις» και παρουσιάζονται ρεπορτάζ και ανταποκρίσεις και γεγονότα που «θάβονται» ή υποβαθμίζονται για ευνόητους λόγους. Ένα τέτοιο θέμα, που υποβαθμίστηκε, από ένα σημείο και μετά, ήταν και οι φωτιές του καλοκαιριού 2022. Το καλοκαίρι ξεκίνησε με έξαρση των πυρκαγιών ακόμα και τον Ιούνιο με τεράστια προβλήματα στη αντιμετώπισή τους από το «επιτελικό» κράτος. Το πρόβλημα εκδηλώθηκε με καταστροφές μέχρι και στα περίχωρα της Αθήνας. Η συνταγή αντιμετώπισης ήταν η γνωστή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, «εκκενώστε». Μετά την αρνητική εικόνα, για την κυβέρνηση, των πρώτων ημερών με τις πυρκαγιές προφανώς λήφθηκαν δραστικά μέτρα… Το αποτέλεσμα ήταν να υποβαθμιστεί το θέμα των πυρκαγιών από την επικαιρότητα ενώ μόνο τον Ιούλιο έγιναν στάχτη πάνω 130.000 στρέμματα δασών. Ένα ποιοτικό στοιχείο με τις πυρκαγιές το 2022 είναι το γεγονός ότι κάηκαν μεγάλοι εθνικοί δρυμοί όπως η Δαδιά στον Έβρο, όπου «χάθηκε» του 23% του δάσους χαρακτηρισμένου ως Natura και η Βάλια Κάλντα όπου η φωτιά έσβησε μετά από 16 μέρες. Με αυτό τον τρόπο «λύθηκε» για την κυβέρνηση το πρόβλημα με τις φωτιές το καλοκαίρι του 2022. Φωτιές και συνέπειες υπήρξαν αλλά δεν υπήρξε πληροφόρηση…
Προσφυγικό
Ένα δεύτερο σημαντικό θέμα ήταν το προσφυγικό. Η Ελλάδα παραμένει στο στόχαστρο τόσο των διακινητών, στους οποίους περιλαμβάνονται και κρατικές οντότητες, όσο και των εταίρων μας στην Ε.Ε. που έχουν αποφασίσει και το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει αποδεχθεί ότι η Ελλάδα αποτελεί τη φυλακή για τους πρόσφυγες, που λόγω των πολέμων της Δύσης υποχρεώθηκαν να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς. Οι εταίροι μας, έχοντες εξασφαλίσει ότι αυτοί θα επιλέγουν ποιους πρόσφυγες θα δέχονται στις χώρες τους, αποφάσισαν ότι η Ελλάδα θα είναι «χωματερή» ανθρώπων. Οι εξελίξεις του καλοκαιριού απέδειξαν ότι η Ελλάδα ως κράτος είναι ένα «ξέφραγο αμπέλι» όπου μπορούν και κάνουν κουμάντο στο θέμα των προσφύγων όλοι όσοι το επιθυμούν. Η Τουρκία που θέλει, στο πλαίσιο της μεγαλοκρατικής πολιτικής της, να πιέσει ειδικά την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη στο θέμα και βοηθά στο να περάσουν οι πρόσφυγες στη χώρα μας. Οι ΜΚΟ που εμπλέκονται και θέλουν να κάνουν τα δικά τους «παιγνίδια» γύρω από το θέμα εξυπηρετώντας διάφορα συμφέροντα. Οι διακινητές, που έφθασαν μέχρι το Ιόνιο για τα κέρδη τους, ανεξάρτητα από το ποιος τους πληρώνει… Η Frontex και τα διεθνή συμφέροντα που «γκριζάρουν» τα ελληνικά σύνορα και τις αρμοδιότητες γύρω από αυτά. Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση και η Ε.Ε. χρησιμοποιώντας ακόμα και απάνθρωπες μεθόδους προσπαθούν όχι να λύσουν αλλά να κρύψουν το πρόβλημα. Η υπόθεση του Έβρου και τα όσα ακολούθησαν δείχνουν το μέγεθος της ανικανότητας της κυβέρνησης να διαχειριστεί το πρόβλημα τόσο πολιτικά όσο και ανθρώπινα. Ταυτόχρονα η υποκρισία των Ευρωπαίων με τα κροκοδείλια δάκρυα για τις μεθόδους επαναπροωθήσεων δείχνουν ότι το πρόβλημα είναι μεγάλο, ενεργό και η προοπτική είναι να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα ως κράτος αγνοείται….
Βούλιαγμα στον πόλεμο
Ο πόλεμος που ξεκίνησε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία συνεχίστηκε για έκτο μήνα. Έχουν ξεχαστεί οι αναφορές για ειρηνική επίλυση του θέματος και διαπραγματεύσεις. Οι αντιμαχόμενες πλευρές κάνουν σχεδιασμούς για πόλεμο με βάθος χρόνου. Η Δύση, μαζί και η «ισχυρή» Ελλάδα, τροφοδοτεί δωρεάν συνεχώς την Ουκρανία με πολεμικό υλικό ώστε να μπορεί να συνεχίζει και να σχεδιάζει αντεπιθέσεις. Η Ρωσία συνεχίζει τον πόλεμο σε όλα τα μέτωπα με τη Δύση. Στο πολεμικό με τη σταδιακή προέλαση και στο οικονομικό με τα αντίμετρα στα μέτρα της Δύσης, ουσιαστικά της Ε.Ε. Τα αποτελέσματα είναι το συνεχές βάθεμα του χάσματος ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, που δεν είναι η Ρωσία με την Ουκρανία αλλά όλη η «αναπτυγμένη» Δύση με τη Ρωσία, και απώλειες για τους λαούς σε ζωές για τους άμεσα συμμετέχοντες στον πόλεμο και στην οικονομία και το επίπεδο ζωής για όλο τον κόσμο, αλλά κύρια για την Ε.Ε. που έχει τις μεγαλύτερες αρνητικές συνέπειες εκτός από τους άμεσα εμπόλεμους. Στα αποτελέσματα του πολέμου στην παρούσα περίοδο συγκαταλέγεται η τιμή του φυσικού αερίου, το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος, οι τιμές στα τρόφιμα και συνολικά η ταχύτατη επιδείνωση της προϋπάρχουσας πληθωριστικής διαδικασίας στη Δύση που αρχίζει να παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις. Τα «γυμνάσια» με τις αυξομειώσεις και τις περιορισμένες διακοπές της τροφοδοσίας της Ευρώπης από τη Ρωσία με φυσικό αέριο, μας προετοιμάζουν για ένα πολύ δύσκολο χειμώνα όχι μόνο όσον αφορά τη θέρμανση αλλά και το σύνολο των οικονομικών εξελίξεων με επίκεντρο τις τιμές ενέργειας και την τροφή. Την ίδια στιγμή, αντί να γίνονται προσπάθειες εξεύρεσης κάποιας λύσης, από πλευράς της Δύσης ρίχνουν συνεχώς «λάδι στη φωτιά» με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με Σουηδία και Φινλανδία, την αύξηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων με επίκεντρο τη στρατικοποίηση της Γερμανίας και φυσικά τη συνεχή ροή εξοπλισμού στην Ουκρανία. Δυστυχώς ο σχεδιασμός των εμπλεκόμενων είναι συνέχιση της πολεμικής κατάστασης και κατ’ επέκταση της «πολεμικής οικονομίας» στη Δύση για αρκετό ακόμα χρόνο.
Υποκλοπές και εξελίξεις
Το καλοκαίρι κλείνει με ραγδαίες μεταβολές στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό με γεγονότα που ξεκίνησαν στο τέλος Ιουλίου από το εξωτερικό, Ε.Ε.-Ευρωκοινοβούλιο. Πρόκειται για την αποκάλυψη της παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Ν. Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ. Το γεγονός «φωνάζει» από μόνο του για την ποιότητα και το μέγεθος της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Πολύ δε περισσότερο όταν η ΕΥΠ υπάγεται πλέον απ’ ευθείας στον πρωθυπουργό. Ανεξάρτητα από την πορεία της διερεύνησης της υπόθεσης, τις «δικαιολογίες» Μητσοτάκη και την αδυναμία να δοθεί μέχρι σήμερα μια πειστική απάντηση για τη διαδικασία και τους λόγους που επέβαλαν μια τέτοια ενέργεια, σημασία έχει ότι ξεκίνησε η διαδικασία άρσης εμπιστοσύνης αρχικά από το εξωτερικό προς το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η άρση εμπιστοσύνης ενισχύεται σταδιακά με διάφορα σημαντικά άρθρα στο διεθνή Τύπο που στηλιτεύουν το γεγονός και βάζουν ερωτηματικά για τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το ερώτημα που υπάρχει είναι εάν αυτά σαν σύνολο αποτελούν προειδοποίηση με ενδεχόμενα ανταλλάγματα (;) ή έχει λήξει ο ρόλος Μητσοτάκη στην παρούσα φάση και αναζητούνται άλλες λύσεις. Το γεγονός ότι ήδη και από το χώρο της Ν.Δ. αρχίζουν οι δηλώσεις που κρατούν αποστάσεις από τον πρωθυπουργό (τοποθέτηση Κώστα Καραμανλή) και οι διαφοροποιήσεις (Κ. Τζαβάρας, εκπρόσωπος της Ν.Δ. στην Επιτροπή Θεσμών της Βουλής για τη διαδικασία διερεύνησης του θέματος) είναι σημάδια που δεν πρέπει να αγνοηθούν.
Εποπτείας συνέχεια
Μέσα στον Αύγουστο δόθηκε στην κυβέρνηση η δυνατότητα να στήσει ένα ακόμα πανηγυρικό ξέσπασμα. Στις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση της Ν.Δ. πανηγύρισε για το τέλος της «ενισχυμένης εποπτείας» της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο των μνημονίων. Αντίστοιχα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πανηγύρισε τον Αύγουστο του 2018 για την έξοδο από τα μνημόνια. Οι έξοδοι αυτές από τα μνημόνια αρχικά και την ενισχυμένη εποπτεία στη συνέχεια δεν σημαίνουν ότι η Ελλάδα είναι πλέον ελεύθερη χώρα και μπορεί κατά τη βούλησή της να χαράσσει την οικονομική πολιτική της. Φυσικά θα υπάρχουν λιγότερες διαδικασίες ελέγχου αλλά ο έλεγχος της ελληνικής οικονομίας και συνεπώς οι περιορισμοί στην άσκηση οικονομικής πολιτικής (ουσιαστικά οι έξωθεν εντολές από την Ε.Ε. πλέον και την ΕΚΤ) θα συνεχίζουν να υφίστανται για δεκαετίες μέχρι να αποπληρωθεί το 75% των δανείων που έχει λάβει η χώρα από τους Μηχανισμούς Στήριξης. Παράλληλα μια σειρά περιουσιακά στοιχεία της χώρας που βρίσκονται στο «Υπερταμείο» αποτελούν εγγύηση για τους δανειστές. Οι περιορισμοί αυτοί και οι έλεγχοι για την Ελλάδα την παρούσα περίοδο αρχίζουν να γίνονται πολύ πιο επαχθείς καθώς έχει το μεγαλύτερο αναλογικά χρέος στην Ε.Ε., το χρέος αυτό συνεχίζει και αυξάνεται σε απόλυτο ύψος, τα επιτόκια ανεβαίνουν δραματικά με αποτέλεσμα η εξυπηρέτησή του σταδιακά να γίνεται όλο και πιο δύσκολη ενώ δημοσιονομικά η χώρα συνεχίζει να έχει ελλείμματα. Η προσεχής προσπάθεια να αντιστραφεί η κατάσταση και τα ελλείμματα να γίνουν πλεόνασμα, όπως θα αρχίσουν προσεχώς να απαιτούν οι εποπτεύοντες θεσμοί, χωρίς να έχουν γίνει ουσιαστικές αλλαγές στην παραγωγική δομή / διάρθρωση της χώρας θα ξαναβάλει την ελληνική οικονομία στο φαύλο κύκλο της κρίσης-στασιμότητας και μάλιστα σε μια περίοδο με υψηλό πληθωρισμό, υψηλά επιτόκια και στασιμότητα με κρισιακά φαινόμενα στην Ε.Ε. και τον διεθνή ορίζοντα. Φυσικά αυτή η δεινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας «κρύφτηκε κάτω από το χαλί» για να μπορέσει η κυβέρνηση να πανηγυρίσει την «έξοδο» από την ενισχυμένη εποπτεία.
