Τακτική… win-win υιοθετεί ο Ομπάμα
Όπως σημειώνει ένας αναλυτής, η προσφυγή Ομπάμα στο Κογκρέσο για έγκριση αποτελεί μια τακτική κίνηση win-win. Εάν το κυριαρχούμενο από τους Ρεπουμπλικάνους Κογκρέσο του πει «όχι» (προς μεγάλη απογοήτευση του φιλο-ισραηλινού λόμπι που ασκεί επιρροή βασικά στους Δημοκρατικούς), ο Πρόεδρος θα έχει απεμπλακεί από μια δύσκολη θέση και επιλογή επέμβασης χωρίς να χάσει το διεθνές γόητρό του. Εάν πει το «ναι», ο νομπελίστας της ειρήνης θα προχωρήσει στην επέμβαση με… δημοκρατική νομιμοποίηση και μπλεγμένο το Κογκρέσο και τους Ρεπουμπλικάνους σε κάθε είδους εμπλοκή που προκύψει.
Η γκάφα του Κέρι με τα χημικά της Συρίας που έδωσε λαβή στη ρωσική πρωτοβουλία για αποτροπή της επέμβασης, δεν ήταν η πρώτη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ. Προηγούμενα είχε πει σε δήλωσή του πως η επέμβαση θα ήταν «απίστευτα μικρή» προκαλώντας το εύλογο ερώτημα «και τότε γιατί να γίνει;». Αλλά οι γκάφες αυτές σχετίζονται λιγότερο με προσωπικές ικανότητες και περισσότερο με τα αδιέξοδα, τη στρατηγική σύγχυση και τη δομική αστάθεια της αμερικανικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια.
Πάντως τα στοιχεία που «συνέλεξαν» οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ προέρχονταν όπως φαίνεται, εξ ολοκλήρου από τον Benny Gantz, τον αρχηγό του Ισραηλινού Στρατού, δηλαδή πρακτικά από τη Μοσάντ. Η έκθεση των μυστικών υπηρεσιών που παρουσιάστηκε στο Κογκρέσο δεν παρουσιάστηκε στον Ομπάμα, καθώς στον πρόεδρο παρουσιάζονται μόνο αληθή στοιχεία… Πάντως, σύμφωνα με όλο και περισσότερους, η προβοκάτσια των χημικών στην Γκλούτα στήθηκε από τη Σαουδική Αραβία που ελέγχει κατά πρώτο λόγο τους ισλαμιστές αντάρτες (όχι τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό).
Η Ρωσία μοιάζει τις τελευταίες εβδομάδες με το ερπετό που φουσκώνει, φουσκώνει και τελικά παριστάνει το τριπλάσιο σε μέγεθος πλάσμα από αυτό που πραγματικά είναι ώστε να φοβίσει το φίδι… Για την ακρίβεια, επειδή το φίδι που λέγεται ΗΠΑ γνωρίζει πολύ καλά το πραγματικό μέγεθος και εκτόπισμα της Ρωσίας, η παράσταση που δίνει τελευταία η ρωσική εξωτερική πολιτική επιδιώκει περισσότερο να επιδείξει ένα «παρών» και να αυξήσει τις μετοχές της και τη «ζήτηση» στο γεωπολιτικό παιχνίδι της περιοχής, παρά ότι είναι διατεθειμένη να τα βάλει με τις ΗΠΑ τόσο όσο καμώνεται. Δεν είναι άλλωστε ο σκοπός της αυτός…
Το παιχνίδι με τα χημικά της Συρίας έχει και μια πλευρά που πέρασε στα ψιλά. Γιατί η Συρία κατέχει το τρίτο μεγαλύτερο οπλοστάσιο χημικών στο κόσμο; Μα γιατί έχει απέναντί της το Ισραήλ, μια μεγάλη πυρηνική δύναμη, γιατί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι απλώς κάνουν ότι δεν υπάρχει. Αν το οπλοστάσιο της Συρίας καταστραφεί ή τεθεί υπό διεθνή έλεγχο, τι καλύτερο για το Ισραήλ… Αν αυτό δεν επιτευχθεί και ξεκινήσει επέμβαση (ίσως κατά το πρότυπο του προ-2003 Ιράκ όταν ΗΠΑ και Βρετανία βομβάρδιζαν κατά το δοκούν) πάλι καλό θα είναι για το Ισραήλ…
