της Καίτης Μυλωνά*
Μια συζήτηση, που ήδη γίνεται άτυπα και τυπικά με συναντήσεις διαφόρων συλλογικοτήτων, δηλώνει την ανησυχία και την αγωνία αλλά και τη διάθεση πολλών πολιτών να μην ξεχαστούν τα οράματα της Αριστεράς. Δηλώνει, επίσης, ότι όλο το πολιτικό σύστημα είναι φθαρμένο στις συνειδήσεις κάποιων πολιτών, και έτσι γίνεται επιτακτική η ανάγκη διαμόρφωσης/σχηματισμού μιας Πολιτικής Κίνησης που να απαντήσει στα επείγοντα προτάγματα του καιρού μας. Σ’ αυτή τη συζήτηση θα ήθελα να παρέμβω με κάποιες σκέψεις μου.
Τρέχουσα πολιτική κατάσταση
Ένα σκηνικό βαλτωμένο σε ελάχιστα ποσοστά γύρω από όλους τους κομματικούς σχηματισμούς. Με την τελευταία προσχώρηση στελέχους του ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ., γίνεται πλέον σαφής η στροφή της Ν.Δ. προς το Κέντρο, η οποία και απειλεί κυρίως την Κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Α.). Η Ν.Δ. νοιώθει ότι δεν απειλείται από δεξιά, γι’ αυτό και κρατάει τον Βορίδη. Και τα 3 κόμματα δεν μπορούν να πάνε παραπάνω από τα ποσοστά που έχουν τώρα, ούτε και να πουν κάτι διαφορετικό από ό,τι λένε τώρα, πέρα από «ΘΑ» και ευχολόγια.
Η Ε.Ε. είναι σε πλήρη ανυποληψία και παρακμή, συρόμενη πίσω από τις ΗΠΑ με ηγέτες ανεπαρκείς που άγονται και φέρονται (τελευταία δείγματα ο Σαρλ Μισέλ, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που χαρακτηρίζεται πλέον άχρηστος και χαοτικός, και ο πολύς Μπορέλ, που ζητάει να συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία). Κινήσεις ανυπακοής σε διάφορα κράτη (Ισπανία, Ουγγαρία, Πολωνία) και για διαφορετικούς λόγους. Η Δημοκρατία είναι μόνο κατ’ επίφαση. Η Ακροδεξιά αυξάνεται συνεχώς και δίνει «απαντήσεις» (άσχετα αν δεν τις εννοεί) που χαϊδεύουν τα αυτιά των πολιτών.
Η ηγεσία της Ε.Ε. είναι τόσο ανεπαρκής και προσκολλημένη στο να εξυπηρετεί τις ΗΠΑ, που ψήφισε να δοθούν 50 δισεκατομμύρια ευρώ στην Ουκρανία για να συνεχίσει τον πόλεμο. Γι’ αυτή της την απόφαση, ο Μπάιντεν ευχαρίστησε την Ε.Ε.
Η ηγεσία της Ε.Ε. είναι τόσο ανεπαρκής και προσκολλημένη στο να εξυπηρετεί τις ΗΠΑ, που δεν μπόρεσε να είναι συνεπής με την μόνη πολιτική που υποσχόταν κάτι διαφορετικό στους ευρωπαίους πολίτες, την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal), ανεξάρτητα αν τελικά ήθελε ή ακόμη και αν ήθελε, αν θα την εφάρμοζε. Έτσι, δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τις επιμέρους πολιτικές αυτής της Στρατηγικής που θα αντιμετώπιζαν την Κλιματική Αλλαγή. Δεν μπόρεσε να προασπίσει το εισόδημα των αγροτών της Ε.Ε. και συγχρόνως να εφαρμόσει τις πολιτικές μείωσης των εκπομπών αερίων, και τη μείωση στη χρήση λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων, κτηνιατρικών φαρμάκων, ορμονών στην καλλιέργεια των φυτών και στην εκτροφή των ζώων και των ψαριών. Οι κινητοποιήσεις των αγροτών αφορούν σε αυτά τα θέματα, αν και δεν είναι όλες προς το συμφέρον του πολίτη/καταναλωτή, μια και τα αιτήματά τους για συνέχιση των επιδοτήσεων στο πετρέλαιο και τη μη μείωση όλων των παραπάνω βλαπτικών παραγόντων αφενός αντιμάχεται την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αφετέρου βλάπτει την υγεία των καταναλωτών.
Δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ενέργειας στην Ευρώπη (δεν «γκρεμίζουμε» κάτι αν δεν ξέρουμε τι θα βάλουμε στη θέση του) και συντάχθηκε με τις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, με αποτέλεσμα όλα τα τραγικά γεγονότα που έχουν συμβεί στους πολίτες αλλά και στις βιομηχανίες, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Γερμανία αλλά και σε άλλες. Θέλει να παράγει ενέργεια από ΑΠΕ, αλλά δεν αποχωρεί από τον Χάρτη Ενέργειας (ECT), μια Συμφωνία που υπερασπίζεται τις εταιρείες ορυκτών καυσίμων.
Ολόκληρος ο Δυτικός Κόσμος είναι σε παρακμή. Δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα το καινούργιο που να απαντά στοιχειωδώς στα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος. Διαλύσανε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργατών/εργαζομένων, των αγροτών, των επιστημόνων, των τεχνιτών, και δεν υπάρχουν αντιστάσεις στην κοινωνία πλέον.
Ο Παγκόσμιος Νότος (Μέση Ανατολή, Αφρική, Λατινική Αμερική,) συσπειρώνεται με το Βορρά (Ρωσία) και με την Ανατολή (Κίνα, Ινδία, Νότια Ασία) και ζητάνε όλοι μαζί τη θέση τους στον κόσμο. Δεν ανέχονται πλέον να λένε οι Δυτικοί «σε όλο τον κόσμο» και να εννοούν τις ΗΠΑ, την Ε.Ε., τον Καναδά, την Αυστραλία, δηλαδή τη μειοψηφία του κόσμου και από άποψη έκτασης και από άποψη πληθυσμού, και τώρα και από άποψη οικονομικού πλούτου. Οι πολιτικές τους απέχουν πολύ από το να μπορέσουν να δώσουν απαντήσεις που να αφορούν σε όλους τους κατοίκους της Γης. Το παλιό σχεδόν δεν υπάρχει, αλλά το καινούργιο δεν έχει σχηματιστεί και δεν ξέρουμε ποιο ακριβώς είναι και τι ακριβώς θέλει.
Ρόλος Αριστεράς
Η Δεξιά, η Ακροδεξιά, ακόμη και η Κεντροαριστερά είναι οπαδοί της ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική). Άρα καλύτερη διαχείριση, είναι η μόνη επιλογή. Τα οικολογικά κόμματα είτε στην εξουσία είτε στην αντιπολίτευση διέψευσαν τους εαυτούς τους και αποδείχθηκαν «λιγότεροι» των λεγομένων τους και των προσδοκιών του κόσμου, αποδείχθηκαν πολεμοχαρείς και συνοδοιπόροι των πολιτικών εκμετάλλευσης των λαών.
Μόνο η Αριστερά μπορεί να δώσει απαντήσεις. Μόνο η Αριστερά μπορεί να υποστηρίξει ότι υπάρχει εναλλακτική, ότι «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Αλλά, ποια Αριστερά;
Η Αριστερά που θα επιχειρήσει να ανασυγκροτήσει παραγωγικά και πολιτισμικά τη χώρα. Η Αριστερά που θα συμβάλλει σε μια δημοκρατική Ευρώπη και σ’ έναν αλληλέγγυο Κόσμο. Παλιά συνθήματα, «καμένες» προσδοκίες, θα πει κάποιος και ίσως να έχει δίκιο, ίσως και όχι, γιατί οι άνθρωποι πάντα θα προσπαθούν για το καλύτερο, πάντα θα οργανώνονται ενάντια σ’ αυτούς που λυμαίνονται το μόχθο τους κόντρα στις συνθήκες.
Πώς θα μπορούσε να είναι αυτή η Αριστερά:
- Μια Αριστερά συνδεδεμένη με τα Κοινωνικά Κινήματα, γι’ αυτό Κινηματική, διαφορετικά δεν έχει νόημα, δεν θα ενδιαφέρει κανέναν.
- Μια Αριστερά με ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα, χωρίς αυτό να σημαίνει περιχαράκωση – Σε ποιούς απευθύνεται (εργαζόμενους, αγρότες, μέλη κινημάτων, περιθωριοποιημένες μειοψηφίες και σε όλους τους πολίτες).
- Μια Αριστερά που θα παίρνει θέση σε ζητήματα που αφορούν στις ζωές μας και στις κοινωνίες μας στην Ελλάδα, την Ε.Ε., τον Κόσμο, χωρίς να νοιάζεται για το πολιτικό κόστος, χωρίς να νοιάζεται αν θα είναι η μόνη που υποστηρίζει κάτι.
- Μια Αριστερά που τοποθετείται σε ζητήματα όπως Υγεία, Εκπαίδευση, Διοίκηση/Κράτος/Δημόσιος χώρος.
- Μια Αριστερά που θεωρεί την Τροφή δικαίωμα και Κοινό Αγαθό για τον πολίτη, που θεωρεί ότι μια χώρα για να είναι ανεξάρτητη και εθνικά κυρίαρχη πρέπει να έχει πολιτική άποψη για τον Αγροδιατροφικό τομέα και συγκεκριμένο Παραγωγικό και Καταναλωτικό πρότυπο.
- Μια Αριστερά που θεωρεί ότι η Εκβιομηχάνιση της χώρας είναι προτεραιότητα.
- Μια Αριστερά που θεωρεί ότι ο Τουρισμός δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι η μοναδική «πολιτική» για τη χώρα, κι αυτή άναρχη και ασύδοτη.
- Μια Αριστερά που παίρνει θέση και διαμορφώνει πολιτικές για ζητήματα «περίεργα» που μέχρι τώρα δεν τα αγγίζει κανείς γιατί είναι «δύσκολα» και όχι «πιασάρικα», όπως οι ανισότητες, όπως οι 17 Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (μεταξύ αυτών η φτώχεια και η πείνα, για την οποία η Ν.Δ. σε επίσημο κείμενο/αναφορά προς τον ΟΗΕ αναφέρει ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε πείνα, επειδή έχουμε παχυσαρκία), ή το απορρυθμισμένο κοινωνικό κράτος πρόνοιας.
- Μια Αριστερά που θα αναδείξει τις αιτίες που κρατούν καθηλωμένες τις κοινωνίες μας και τους πολίτες πτωχευμένους και εξαρτώμενους από τα επιδόματα.
* Η Καίτη Μυλωνάς είναι Κτηνίατρος, μέλος της ΚΠΕ του πάλαι ποτέ ΣΥΝ, και δηλώνει Πολίτης του Κόσμου.
