Με παρεμβάσεις του, που πληθαίνουν, το τελευταίο διάστημα, ο πρώην πρωθυπουργός Κ Καραμανλής, έχει επανειλημμένα αμφισβητήσει την ορθότητα των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Από την κριτική στην πλήρη παράδοση της εξωτερικής πολιτικής στο ΝΑΤΟ και τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μέχρι τη ρητή διαφωνία του με τη γραμμή της Χάγης στα ελληνοτουρκικά, ο πρώην πρωθυπουργός, επιλέγει να προειδοποιεί σταθερά για μια σειρά κινδύνους που είναι πιθανό να γεννήσει η εφαρμοζόμενη εξωτερική πολιτική.
Σε πρόσφατη παρέμβασή του στην Αλεξανδρούπολη, σε εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του εκδότη της εφημερίδας Εστία Μανώλη Κοττάκη με τίτλο «Οι απόρρητοί φάκελοι Καραμανλή», λίγες μόνο μέρες μετά την 7η Δεκεμβρίου, ο K. Καραμανλής άσκησε σκληρή κριτική στο σύμφωνο φιλίας Ελλάδας-Τουρκίας αλλά και συνολικότερα στα βήματα προσέγγισης με την Τουρκία όπως αποτυπώθηκαν στο Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας (ΑΣΣ) και τη «Διακήρυξη των Αθηνών», επαναλαμβάνοντας την θέση του πως «η ειρήνη δεν εξαγοράζεται με παραχώρηση κυριαρχίας».
Ενώ συμπλήρωσε, αποκαλύπτοντας τη μεθόδευση που κρύβεται πίσω από τη Διακήρυξη της Αθήνας, πως η ειρήνη δεν εξαγοράζεται «ούτε με ασαφείς διατυπώσεις που επιδέχονται ποικίλες ερμηνείες, ικανές να ενθαρρύνουν την Τουρκία –ή οποιονδήποτε σύμμαχο, εταίρο ή τρίτο– να νομίσει ότι με αντίτιμο την μείωση της έντασης, είμαστε πρόθυμοι να ενδώσουμε σε αξιώσεις ή πιέσεις εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας ή κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ούτε, βέβαια, του αυτονόητου δικαιώματος άμυνας και αποτροπής για κάθε σπιθαμή ελληνικού εδάφους».
Πιο συγκεκριμένα χωρίς σαφή αναφορά στη «Διακήρυξη της Αθήνας», χαρακτήρισε «γκρίζες ρυθμίσεις» το αποτέλεσμα των συνομιλιών, συμπληρώνοντας μάλιστα πως δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές τέτοιες ρυθμίσεις που επιδιώκουν «με αυθαίρετη ερμηνεία των συνομιλητών μας να παγώσουν ή να αναστείλουν την άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, εκεί που κρίνεται το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού. Πολύ δε περισσότερο εάν ο στόχος τρίτων είναι η συνδιαχείριση του αρχιπελάγους του Αιγαίου». Σε πλήρη αντίθεση μάλιστα με τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη που στις κοινές δηλώσεις υποβάθμισε το θέμα της Κύπρου, ο πρώην πρωθυπουργός έκανε λόγο για την ανάγκη «εθνικού μετώπου για να αποκρούσουμε τυχόν απαιτήσεις που θα οδηγήσουν στη διχοτόμηση του Αιγαίου και στην εγκατάλειψη της Κύπρου».
Σε κάθε περίπτωση η παρέμβαση Καραμανλή, όπως και αυτή του έτερου πρώην πρωθυπουργού της Ν.Δ., Α. Σαμαρά, λίγες μέρες πριν το ΑΣΣ, αποτυπώνουν τους φόβους και τις ανησυχίες μερίδας της Ν.Δ., και πιθανά και του αστισμού στη χώρα μας, που αντιλαμβάνονται πως οι τυχοδιωκτισμοί στην εξωτερική πολιτική, είναι πιθανό να οδηγήσουν σε εθνικές υποχωρήσεις, ικανές να προκαλέσουν τραντάγματα στην ελληνική κοινωνία που να αμφισβητήσουν ακόμη και την εξουσία τους. Χωρίς να αμφισβητούν την ηγεμονία του Κ. Μητσοτάκη, τόσο στην ηγεσία της Ν.Δ. όσο και στο τιμόνι της χώρας, οξύνουν σε σημεία την αντιπαράθεση μαζί του, απορροφώντας κραδασμούς και φυγόκεντρες δυνάμεις, με το βλέμμα πιθανά στην επόμενη μέρα. Σε κάθε περίπτωση μεγαλύτερη εντύπωση από την ίδια την παρέμβαση Καραμανλή και τα καμπανάκια που αυτή χτυπά, προκαλεί η πλήρης αδιαφορία και αφωνία του πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ για τα θέματα που αυτή θέτει. Απασχολεί μόνο ως μικροπολιτικό γεγονός, η ελεγχόμενη –προς ώρας– εσωκομματική αντιπολίτευση στη Ν.Δ. Άλλωστε τα χαρτιά είναι σημαδεμένα, και παρά τις παραφωνίες, στο πολιτικό σύστημα κυριαρχεί η μονοφωνία της γραμμής που υπαγορεύει η πρεσβεία (μία είναι η πρεσβεία!).
