Για να μη ξεχνιόμαστε – Στο τέλος θα μας πούνε και… – …η άλλη μισή, στη Κίνα βρίσκεται – Ένας έρωτας μεγάλος – Εφιάλτης.
Στις 29 του Σεπτέμβρη – μέρα πανευρωπαϊκής δράσης ενάντια στην πολιτική της λιτότητας- οι εργαζόμενοι της Ε.Ε. έδωσαν ένα ηχηρό αγωνιστικό μήνυμα. Κάποιοι επιχείρησαν να πιστώσουν τούτη την αγωνιστική κινητοποίηση στη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ).
Για να μην ξεχνιόμαστε λοιπόν:
Στις 25 του περασμένου Μάρτη έγινε στις Βρυξέλλες Τριμερής Κοινωνική Σύνοδος Κορυφής με θέμα την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ευρώπη και τη νέα στρατηγική «Ευρώπη 2020». Στην τριμερή συμμετείχαν εκπρόσωποι της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Επιχειρήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων, του Ευρωπαϊκού Κέντρου Εργοδοτών και της ΣΕΣ.
Η ΣΕΣ συνυπέγραψε με τους Ευρωπαίους μεγαλοεργοδότες μια «Συμφωνία-πλαίσιο για αγορές εργασίας χωρίς αποκλεισμούς», που τη δεσμεύει. Μια συμφωνία που στηρίζεται «στην αρχή ότι η εξασφάλιση αγορών εργασίας χωρίς αποκλεισμούς σημαίνει κοινές ευθύνες των εργοδοτών, των ιδιωτών, των εργαζομένων, και των εκπροσώπων τους».
Να μην τρελαθούμε εντελώς.
Στο τέλος θα μας πούνε και…
Σε πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, διαπιστώνεται ότι οι αξιολογήσεις της πιστοληπτικής ικανότητας των χωρών από οίκους όπως ο Moody’s, ο S&P και ο Fitch, συνέβαλαν στην αστάθεια του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ειδικά για την περίπτωση της Ελλάδας, διαπίστωσαν ότι οι αξιολογήσεις των οίκων επηρέασαν την αύξηση των ασφάλιστρων πιστωτικού κινδύνου της χώρας, σε ποσοστό τουλάχιστον 70%.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι τα μέτρα λιτότητας επιβραδύνουν την ανάπτυξη.
Κατά το ΔΝΤ, για κάθε μείωση του ελλείμματος κατά 1% του ΑΕΠ, μειώνεται κατά μισή μονάδα η ανάπτυξη, ενώ αυξάνεται η ανεργία κατά 0,3%.
Σπεύδει, όμως, να συμπληρώσει ότι «οι θυσίες θα είναι άμεσες, ενώ τα οφέλη θα είναι μακροπρόθεσμα».
Με λίγα λόγια, τα κεφάλια μέσα για χρόνια.
Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
Το γνωστό ινστιτούτο των βιομηχάνων, το ΙΟΒΕ, στην τριμηνιαία έκθεσή του για την ελληνική οικονομία, εκτιμά ότι το Μνημόνιο προσφέρει «παράθυρο ευκαιρίας» για τη χώρα μας προκειμένου να τεθεί η οικονομία εκ νέου σε αναπτυξιακή τροχιά.
«Η κυβέρνηση θα πρέπει τώρα να εκπονήσει δεκαετές αναπτυξιακό πρόγραμμα, αποτυπώνοντας με σαφήνεια τις αναπτυξιακές κατευθύνσεις.»
Ποιες είναι αυτές κατά ΣΕΒ;
α) σταθερό και ανταγωνιστικό φορολογικό πλαίσιο για την αποφυγή του εκπατρισμού επιχειρήσεων και την προσέλκυση ξένου κεφαλαίου,
β) επιτάχυνση και ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων,
γ) υιοθέτηση γρήγορων διαδικασιών (fast track) για την πραγματοποίηση μεγάλων επενδύσεων,
δ) πώληση-αξιοποίηση ακίνητης κρατικής περιουσίας,
ε) ενίσχυση των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών,
και ο κατάλογος συνεχίζεται με ανάλογα αναπτυξιακά μέτρα
Αδηφάγο και αδίσταχτο το κεφάλαιο, αν δεν κερδοσκοπήσει με την «κρίση», πότε θα το κάνει;
…η άλλη μισή, στην Κίνα βρίσκεται
Δεν είχε κανέναν ενδοιασμό ο κομμουνιστής πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο, να στηρίξει απόλυτα την πολιτική του Μνημονίου, λέγοντας ότι «ο κοινός μηχανισμός στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αλλά και τα μέτρα της κυβέρνησης, έχουν αποδώσει θετικά αποτελέσματα».
Δεν άκουσε τίποτα για περικοπές μισθών και συντάξεων, για μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις, για νέους που ξενιτεύονται, για το ξεπούλημα δημόσιων Οργανισμών, για τις τράπεζες που κερδοσκοπούν και τους άνεργους που ξεκληρίζονται.
Ίσως πάλι να σκέφτηκε πως δεν φταίει αυτός που αγοράζει, αλλά Γιώργος που πουλά.
Ποιος να το έλεγε πως ο διάδοχος του «μεγάλου κολυμβητή Μάο», θα πριμοδοτούσε με άφθονο χρήμα τους Έλληνες εφοπλιστές για να ναυπηγήσουν πλοία στην Κίνα.
Πράγματι, όλα τα λουλούδια ανθίζουν σ΄ αυτή τη χώρα που κάποτε είχε κλέψει τη μισή μας καρδιά.
Ένας έρωτας μεγάλος
Σίγουρα οι πιστοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται και η Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη, φροντίζει με κάθε τρόπο να το δείχνει έμπρακτα προς το ΠΑΣΟΚ.
Ξεκίνησε με τη συνεργασία στις αυτοδιοικητικές εκλογές, συνέχισε κάνοντας γαργάρα το Μνημόνιο και δυναμώνει τούτη η μεγάλη αγάπη, μέρα με τη μέρα.Τώρα βρήκε την ευκαιρία να χειροκροτήσει ένα νέο μνημόνιο, αυτό ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κίνα:
«Η Δημοκρατική Αριστερά έχει υπογραμμίσει την αναγκαιότητα να υπάρξουν άμεσες ξένες επενδύσεις στη χώρα μας. Το μνημόνιο συνεργασίας με την Κίνα, εφόσον καταλήξει σε συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια, μπορεί να έχει θετικές προοπτικές και για την ανάπτυξη και για την απασχόληση» και χωρίς ντροπή, καλεί την κυβέρνηση «να αποδείξει, ακόμη και στη μεγάλη μας ανάγκη, ότι παραμένουμε μια χώρα που σέβεται την υφιστάμενη νομοθεσία, το περιβάλλον, τους απλούς πολίτες.».
Κατηφόρα.
Εφιάλτης
Διαβάζοντας νούμερα και αναλύσεις για τη προοπτική της οικονομίας μας, όπως επίσημα τα παρατίθενται στο σχέδιο του νέου προϋπολογισμού, σε πιάνει απόγνωση.
Για το 2011 τα νέα τοκογλυφικά δάνεια της τρόικας θα μας φορτώσουν με ακόμη 40 δισ. ευρώ, ποσό που ξεπερνά το 17% του ΑΕΠ που θα παραχθεί μέσα στην ίδια χρονιά.
Το Δεκέμβρη του 2011 το κρατικό χρέος υπολογίζεται να διογκωθεί πάνω από 360 δισ. ευρώ και θα ξεπεράσει το 155% του ΑΕΠ από το 144,3% του 2010. Το ποσοστό της επίσημα καταγεγραμμένης ανεργίας από 9,5% το 2009 και 11,6% το 2010, τον επόμενο χρόνο θα εκτιναχθεί στο 14,5% και το 2012 στο 15%, δηλαδή θα αγγίξουν τις 900.000 άτομα.
Οι φόροι των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 12,5%, ενώ προβλέπεται και νέα μείωση κατά 18,3% το 2011! Η έμμεση φορολογία αυξήθηκε κατά 11,8% (ή κατά 3,4 δισ. ευρώ), ενώ ορισμένοι φόροι (πετρελαιοειδή) αυξήθηκαν έως και 36%.
Αν βλέπετε άλλο τρόπο από τον λαϊκό ξεσηκωμό, πείτε το και σε μας.
