«Η Αθήνα του 21ου αιώνα αχνοφαίνεται πίσω από τις γάζες, τα ρήγματα και τις ψευδαισθητικές υφές με τις οποίες ο Παναγιώτης Μπελντέκος ντύνει την πόλη. Η δική του Αθήνα είναι πάντα μια πόλη στο μεταίχμιο. Διατηρείται μετέωρη, ρευστή και σε διαρκή αναίρεση, μια πόλη ανοικτό εργοτάξιο, ορυχείο μνήμης και καθρέφτης αμφισβητήσεων. Μέσα σε αυτόν τον αστικό λειμώνα, ο Παναγιώτης Μπελντέκος παραδίδει μια ηλιόλουστη Αθήνα ενός θραυσματικού ρεαλισμού, ο οποίος συντηρεί με ευλάβεια τα κοιτάσματα της αμφισημίας, της αντίφασης και της αναβλύζουσας αμφιβολίας»
Νίκος Βατόπουλος, από τον κατάλογο της έκθεσης
Η νέα ατομική έκθεση του Παναγιώτη Μπελντέκου με τίτλο «Τοπία της Αθήνας» εγκαινιάζεται στην γκαλερί Σκουφά την Τρίτη 11 Μαρτίου, στις 19:30-21:30, και θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Μαρτίου 2025. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η αρχαιολόγος, ιστορικός τέχνης Ίρις Κρητικού.
Στην έκθεση παρουσιάζεται μια σειρά έργων με αστικά τοπία της Αθήνας που ο καλλιτέχνης δημιούργησε τα τελευταία χρόνια.
Πλάι σε εμβληματικά τοπόσημα, όπως η Ακρόπολη ή η Βιβλιοθήκη του Αδριανού, παρουσιάζονται και σύγχρονες όψεις της πόλης.
Μου θυμίζουν τα έργα του τη ματιά των περιηγητών που ήρθαν κάποτε εδώ και αποτύπωσαν με κείμενα και εικόνες το πρόσωπο της Αθήνας. Έτσι γίνεται και με αυτή την έκθεση όπου ο Παναγιώτης Μπελντέκος «διαβάζει» και αποτυπώνει με ξεχωριστό τρόπο το πρόσωπο της πόλης.
Τα έργα χαρακτηρίζονται από την ευρηματικότητα της σύνθεσης και τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής. Κοιτώντας τα από μια απόσταση διακρίνουμε πλήρως την παραστατικότητα της εικόνας. Αν όμως τα παρατηρήσει κανείς από κοντά, ο τρόπος που ζωγραφίζονται είναι τελείως ιδιότυπος και προσωπικός, διεκδικώντας αφενός την πιστότητα της εικόνας και αφετέρου το προσωπικό ιδίωμα.
Όπως άλλωστε πιστεύει ο Παναγιώτης Μπελντέκος, η ουσία της ζωγραφικής βρίσκεται στον τρόπο υλοποίησης της, εκεί γεννιέται και η ποιότητα του έργου: «Όπως στον λόγο, έτσι και στη ζωγραφική, το συναίσθημα μεταφέρεται από τον τρόπο που εκφράζονται τα πράγματα και όχι από το νόημα».
Μιλώντας στον Δρόμο για την έκθεση και την Αθήνα, μας λέει:
«Η σχέση μου με την Αθήνα είναι βιωματική. Γεννήθηκα εδώ και εδώ έμαθα να παρατηρώ και να νοιώθω. Αυτό που με εμπνέει δεν είναι μόνο η ίδια η πόλη και οι εικόνες της, αλλά και η προσδοκία ενός άλλου τρόπου θέασης των πραγμάτων. Έχω προσπαθήσει να αποτυπώσω το τοπίο της πόλης και στο παρελθόν. Η ζωγραφική μας γνωριμία ανάγεται στο ξεκίνημά μου. Κάτι που με κάνει να τη νοιώθω σαν ένα απόλυτα οικείο τόπο εικαστικού πειραματισμού. Αυτή η οικειότητα με την εικόνα, μου επιτρέπει να συντάξω πιο ελεύθερα ένα προσωπικό τρόπο έκφρασης. Πάντα για μένα το θέμα είναι η αφορμή. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο τρόπος που υλοποιείται η ζωγραφική.
Όσο όμως και να προσπαθώ να αποφύγω την φιλολογική ανάγνωση της εικόνας, έχοντας ζήσει και περπατήσει στα σημεία που ζωγραφίζω, μοιραία ανασύρονται από τη μνήμη γεγονότα που δημιουργούν μια συναισθηματική ροή κατά τη διάρκεια της ζωγραφικής διαδικασίας. Πιστεύω, χωρίς να μπορώ να το ελέγξω, ότι σίγουρα το συναίσθημα αυτό επηρεάζει και τον τρόπο που πραγματεύομαι την εικόνα»
Όπως σημειώνει στο κείμενό της στον κατάλογο της έκθεσης η Ίρις Κρητικού, «στα αστικά τοπία του ζωγράφου όπου η φόρμα δημιουργεί τολμηρές αποσχίσεις και αυτοτέλειες, επεξεργαζόμενη ως οπτική αφετηρία έναν γνώριμο κόσμο σε μεγάλη κλίμακα, συντελείται στην πραγματικότητα μια αθόρυβη ανασκαφή άχθους, σχεδίου και χρώματος. Ένα είδος παλλόμενης ανταλλαγής μεταξύ εικόνας και θεατού, μια αμοιβαία συνεισφορά θέασης που γεννά μια νέα πρόσληψη του ορατού. Στην καινούρια αυτή εμπειρία του ζωγραφισμένου αθηναϊκού τοπίου, το σώμα της εικόνας δεν αποτελεί κατάσταση στατική, αλλά μια έμβια ύπαρξη εν γενέσει. Μια οντότητα σχεδόν φαντασιακή, μια πλαστική και ψυχική κατασκευή από λάδι ή κάρβουνο και εντατικό συναίσθημα που ως κατασκευή, σύμφωνα με τον Αμερικανό θεωρητικό και διανοούμενο W.J.T. Mitchell, “ξεκινά από ένα σύστημα ερμηνείας”…»
Στο δικό του κείμενό του στον κατάλογο της έκθεσης ο συγγραφέας Φαίδων Ταμβακάκης σημειώνει:
«Με την ηλικία τα δημιουργήματά μας αποκτούν άλλες ιδιότητες και περισσότερες διαστάσεις. Έτσι τα πράσινα στο λόφο του Πικιώνη δεν είναι απλώς τοπίο, είναι και ένα allegro maestoso, το Σύνταγμα κι ένα Doloroso, η Βουλιαγμένης κι ένα Glissando. Δηλαδή η Αθήνα του Μπελντέκου δεν είναι το έργο, είναι η παλέτα του ώριμου ζωγράφου, ο συγκερασμός μουσικής και εικόνας, είναι η πρωτότυπη και μοναδική δημιουργία, το κράμα πηγαίου και ιδρώτα. Αλλά ας μην χαλάσουμε άλλο με λογισμό το συναίσθημα. Κλείνουμε, όπως συνηθίζεται, με το ρεφρέν: Αυτή δεν είναι μια Αθήνα, είναι τέχνη».
Πληροφορίες:
Εγκαίνια: 11 Μαρτίου 2025, 19:30-21:30
Διάρκεια έκθεσης: 11-29 Μαρτίου 2025
Γκαλερί Σκουφά: Σκουφά 4, 106 73, Κολωνάκι, τηλ. +30 210 3643025
[email protected]
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετ: 10:00-16:00, Τρ. Πεμ: 10:00-21:00
Παρασκευή: 10:00-20:00, Σάββατο: 10:30 – 16:00.
