Όπως όμως έχει δείξει η Ιστορία αλλά και τα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα, η κοινωνιοκτόνα πολιτική που εφαρμόζεται φέρνει αντιδράσεις που συνεχώς αυξάνονται και κινούνται πιο ριζοσπαστικά. Οι δρόμοι της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης, της Λισσαβώνας αλλά και όλων των μεγάλων πόλεων της Ισπανίας και της Πορτογαλίας γνωρίζουν καθημερινά πλέον διαδηλώσεις, αιφνίδια μπλοκαρίσματα δρόμων, ακόμα και απόπειρες αποκλεισμού των Κοινοβουλίων, με συμμετοχή ολοένα περισσότερων ανθρώπων. Η απάντηση του κράτους γίνεται όλο και πιο βίαιη. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι 2 αυτές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, δεν μοιάζουν με καζάνι που βράζει αλλά με δυναμίτη που το μακρύ φιτίλι του έχει ήδη ανάψει.
Το χρονικό των κινητοποιήσεων
Οι μεγαλύτερες και πιο βίαιες κινητοποιήσεις έλαβαν χώρα μεταξύ του τέλους του Σεπτεμβρίου και των αρχών του μήνα που διανύουμε. Στις 25 Σεπτεμβρίου, άνθρωποι από όλη την Ισπανία συνέρρευσαν στη Μαδρίτη, διοργανώνοντας συλλογικές κουζίνες και πορείες στο κέντρο της πόλης, οι οποίες κατέληξαν στο Κοινοβούλιο, το οποίο και περικύκλωσαν.
Ήταν μια τεράστια κινητοποίηση χωρίς προηγούμενο. Χωρίς προηγούμενο όμως ήταν και η τεράστια κατασταλτική επιχείρηση που έστησε το ισπανικό κράτος, με χιλιάδες αστυνομικούς να έχουν αποκλείσει ολόκληρες περιοχές της πόλης. Στη συνέχεια, ακολούθησε η κατά μέτωπο επίθεση των adidisturbios (Ισπανικά ΜΑΤ) στη συγκέντρωση, η οποία μετά τις 9 το βράδυ άρχισε να διαλύεται, εν μέσω ενός οργίου καταστολής, εισβολών σε σταθμούς του μετρό και χρήσης πλαστικών σφαιρών που σόκαρε τη χώρα. Δεκάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν, ένας από αυτούς ιδιαίτερα σοβαρά.
Την επόμενη μέρα είχαμε επίσης μεγάλες διαδηλώσεις, ενώ και στις 29 Σεπτεμβρίου χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μπροστά από το Κοινοβούλιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πολιτικό κατεστημένο, αφού διαπίστωσε τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων, έκανε λόγο για αναμόρφωση του νομικού πλαισίου των διαδηλώσεων, καθώς αυτό κρίθηκε «ιδιαίτερα χαλαρό». Ακόμη, ασκήθηκε δίωξη στους διοργανωτές της πρωτοβουλίας για τον αποκλεισμό του Κοινοβουλίου, δίωξη η οποία κατέπεσε στο δικαστήριο. Την ίδια περίοδο η Λισαβόνα πραγματικά βούλιαξε από τους διαδηλωτές, με μπροστάρηδες τους λιμενεργάτες οι οποίοι απήργησαν για περισσότερο από ένα μήνα.
Επιπλέον, περίπου 60.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν την Κυριακή 6 Οκτωβρίου στο κέντρο της Μαδρίτης, υπό τη σκέπη εργατικών συνδικάτων. Όπως ανέφερε σε τοπικό Μέσο Ενημέρωσης η Κάρμεν Λόπεζ, πωλήτρια σε κατάστημα, που έλαβε μέρος στην πορεία: «Είναι ντροπή, χάνουμε τα πάντα… Συντάξεις, μισθούς, δημόσια υγεία και εκπαίδευση. Τα διαλύουν όλα». Κινητοποιήσεις έλαβαν χώρα σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ισπανίας.
Επιστρέφοντας στη Λισσαβώνα, τη σκυτάλη πήραν οι καλλιτέχνες, οι οποίοι υπό το σύνθημα «πολιτισμός είναι αντίσταση, οι καλλιτέχνες βρίσκονται στο δρόμο», μαζί με χιλιάδες πολίτες διοργάνωσαν μια ημέρα «πολιτιστικής διαμαρτυρίας», ενώ μεγάλη συγκέντρωση πραγματοποίησε το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας CGTP μπροστά από το Κοινοβούλιο.
Ανάλογες κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν στη γειτονική Ισπανία, ενώ το Κοινοβούλιο της χώρας επίσης περικυκλώθηκε από χιλιάδες ανθρώπους την Τρίτη, την ώρα που οι βουλευτές συζητούσαν τον προϋπολογισμό του 2013 που περιλαμβάνει τεράστιες περικοπές.
Χαρακτηριστική η δήλωση του διαδηλωτή και άνεργου λογιστή, Rafael Martinez, «Όλα γίνονται για να δηλώσουν την υποταγή τους στο διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αφαιρούν τα δικαιώματά μας και διώκουν τους φτωχούς».
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις 14 Νοέμβρη θα πραγματοποιηθεί ταυτόχρονη απεργία στις χώρες της Ιβηρικής Χερσονήσου, αλλά και στην Ελλάδα.
Ένα είναι σίγουρο. Η Ισπανία και η Πορτογαλία βλέπουν το κοινωνικό θερμόμετρό τους συνεχώς να ανεβαίνει, όσο οι κοινωνίες τους αποδιαρθρώνονται από τις βάρβαρες πολιτικές, καθιστώντας τις από τις πιο εύφλεκτες περιοχές στην Ευρώπη.
