Είναι σκληροί ρατσιστές, δίχως ίχνος ανθρωπιάς μέσα τους. Το ξέρουμε από τους προγόνους τους, από το πώς φέρθηκαν στους Μικρασιάτες. Τώρα, τι τύχη να έχουν οι πρόσφυγες που ο τόπος ούτε δουλειές έχει, ούτε για ψηφοφόροι-πελάτες κάνουνε. Σαν σκουπίδια τους βλέπουν, σαν σκουπίδια τους φέρονται. Τους αρπάζουν από τα εγκαταλειμμένα κτήρια και τους σέρνουν στα στρατόπεδα, όπου τους στοιβάζουν σε κοντέινερ και σε σκηνές, με μαφίες, αρρώστιες και ψυχολογικά προβλήματα. Άρπαξαν τα παιδιά που μάθαιναν ελληνικά, που ήταν ασφαλή και υγιή και τα σκόρπισαν άλλα στην Κόρινθο, άλλα στην Καβάλα, άλλα στο Κιλκίς. Με τη συνδρομή των απογόνων των δοσιλόγων που ελέγχουν τα ΜΜΕ. «Εκκένωσαν αποθήκες ανθρώπων στην Αχαρνών» έγραψαν τα Νέα και στο ίδιο ύφος Σκάι κ.λπ. Και τους πήγαν πού; Σε πεντάστερα ή στις πραγματικές αποθήκες των «κέντρων φιλοξενίας»;
Χιλιάδες άνθρωποι, μαζί με τους εθελοντές που χρόνια τώρα ξημεροβραδιάζονται στο πλευρό των προσφύγων, διαδήλωσαν στην Αθήνα, αλλά οι «επιχειρήσεις» συνεχίζονται, με μπάτσους με αλεξίσφαιρα και μπατσίνες με ιατρικές μάσκες για να μην μολυνθούν από τα παιδιά με τα καθαρά ρούχα που έπαιρναν μαζί τα βιβλία τους! Τα αλεξίσφαιρα και οι μάσκες δείχνουν πόσο επικίνδυνοι είναι οι πρόσφυγες!
«Αποκρύπτονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα Εξάρχεια της δημιουργίας, των δομών αλληλεγγύης όπως οι κοινωνικές κουζίνες, τα κοινωνικά ιατρεία-φαρμακεία, οι συνεταιριστικές εκδόσεις, οι βιβλιοθήκες, οι παιδικές χαρές, οι δομές στέγασης προσφύγων και άλλων αδύναμων ομάδων. Βασικός στόχος είναι να αδειάσει η γειτονιά από τους κατοίκους της και να παραχωρηθεί στα χέρια των πολυεθνικών real estate που ήδη έχουν αγοράσει κτίρια ολόκληρα στη γειτονιά. Γι’ αυτό η εικόνα που παρουσιάζεται για τα Εξάρχεια είναι εικόνα αντικοινωνικής γειτονιάς, όταν στα Εξάρχεια λειτουργούν σήμερα 57 βιβλιοπωλεία, πλήθος θεάτρων και ελεύθερων κοινωνικών χώρων. Όσο και αν παρουσιάζεται ως τόπος μάχης που κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή, οι δρόμοι των Εξαρχείων σφύζουν από ζωή.» δήλωσαν οι εκπρόσωποι του Ενιαίου Κοινωνικού Μετώπου Εξαρχείων. (ρεπορτάζ Μ. Φραγκιουδάκη, News 247)
Ο Νέος Σύλλογος Γονέων 36ου Δημοτικού Σχολείου και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 35 Δημοτικού Σχολείου διαμαρτυρήθηκαν εντονότατα για τη βαρβαρότητα: «…Τα παιδιά τους γράφτηκαν στα σχολεία προσπαθώντας να ενταχθούν, να μάθουν τη γλώσσα, να αποκτήσει η ζωή τους μια κανονικότητα έστω και υπό αυτές τις συνθήκες. Και ενώ η πολιτεία είναι αυτή που θα έπρεπε να εξασφαλίζει σε όλα τα παιδιά την εγγραφή και φοίτησή τους στο σχολείο, είναι εκείνη που τους τη στερεί με τον πιο βίαιο τρόπο, που τα ωθεί στο περιθώριο, δε σέβεται τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, δε σέβεται την ύπαρξή τους. Γιατί η σχολική χρονιά έχει αρχίσει και τα παιδιά απομακρύνονται από τα σχολεία τους, χωρίς καμία ειδοποίηση, χωρίς καν να τους εξασφαλίζεται η εγγραφή και η μεταφορά τους σε άλλα σχολικά περιβάλλοντα. Θέλουμε τους συμμαθητές των παιδιών μας πίσω…»
Και οι εκπαιδευτικοί (Β΄ ΕΛΜΕ) καταγγέλλουν «το γεγονός ότι το σχολικό κτίριο που παλαιότερα λειτουργούσε το 5ο ΓΕΛ Αθήνας, άδειασε και ερήμωσε μετά τη συγχώνευση του με το 46ο ΓΕΛ το 2013. Την ίδια χρονιά στην περιοχή των Εξαρχείων έγιναν άλλες δύο συγχωνεύσεις σχολείων στην Β/θμια του 5ου Γυμνασίου με το 45ο Γυμνάσιο και του 6ου Εσπ. Γυμνασίου με το 8ο Εσπ. Γυμνάσιο, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να πάψουν να λειτουργούν τρεις σχολικές μονάδες στα πλαίσια της πολιτικής μαζικής συρρίκνωσης σχολικών μονάδων… Τα παιδιά χωρίς αποκλεισμούς έχουν δικαίωμα να εκπαιδεύονται στα δημόσια σχολεία. Είμαστε αντίθετοι με τον μακροχρόνιο εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις χώρες τους…»
Ι.Κ.
