Φωτ.: Ο Μπέτο (αριστερά) συνοδεύει τον Λούλα σε παλιότερη συνάντησή του με τον Κάστρο
Μεγάλη αντιπαράθεση προκάλεσε στη Βραζιλία η «βίαιη προσαγωγή» του πρώην προέδρου Λούλα στον ανακριτή που διερευνά το σκάνδαλο Petrobras (βλ. και φύλλο 278, σελ. 15: «Βραζιλία: Η διαφθορά στην υπηρεσία της… ιδιωτικοποίησης;»). Ακόμη και πολιτικοί αντίπαλοι του Λούλα χαρακτήρισαν τη θεαματική αστυνομική επιχείρηση, την οποία είχαν ειδοποιηθεί για να καλύψουν «κατάλληλα» τα ΜΜΕ της αντιπολίτευσης, ως παράνομη. Πέρα από το παιχνίδι εντυπώσεων όμως, το τεράστιο σκάνδαλο Petrobras (παρόλο που σ’ αυτό είναι μπλεγμένη η δεξιά αντιπολίτευση εξίσου με το κυβερνών Κόμμα Εργατών της σημερινής προέδρου Ντίλμα Ρούσεφ) εντείνει την ήδη μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια. Δυσαρέσκεια που τροφοδοτείται από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθεί η κεντροαριστερή, υποτίθεται, Ρούσεφ, η οποία διαδέχτηκε τον Λούλα το 2011.
Εξαιτίας αυτής της πολιτικής η Ρούσεφ έχει απολέσει την υποστήριξη μεγάλων κοινωνικών κινημάτων, όπως το Κίνημα των Ακτημόνων (MST), και η δημοφιλία της βρίσκεται σε ιστορικό ναδίρ. Ταυτόχρονα στο εσωτερικό του κυβερνώντος Κόμματος Εργατών, το οποίο ίδρυσε ο Λούλα πριν 35 περίπου χρόνια, πολλαπλασιάζονται οι φωνές που απαιτούν επιστροφή στις «ριζοσπαστικές πολιτικές και την ανιδιοτέλεια» μιας προηγούμενης περιόδου. Μεταξύ αυτών και ο ρωμαιοκαθολικός ιερέας, συγγραφέας και ακτιβιστής Κάρλος Αλμπέρτο Λιμπάνιο («αδελφός Μπέτο»), που ήταν συνιδρυτής του Κόμματος Εργατών και διατέλεσε συντονιστής του Προγράμματος Εξάλειψης της Πείνας στη διάρκεια της πρώτης θητείας του Λούλα – ενός από τα προγράμματα που πραγματικά άλλαξαν τη ζωή εκατομμυρίων φτωχών Βραζιλιάνων.
Σε συνέντευξή του ο παλιός σύντροφος του Λούλα καταδικάζει τη γενικευμένη διαφθορά και ασκεί βαθιά κριτική στην κυβερνητική πολιτική: «Οι πρώτες κυβερνήσεις του Κόμματος Εργατών ήταν ασφαλώς οι καλύτερες στην ιστορία μας. Ακόμη κι αυτές όμως δεν απέφυγαν τα λάθη. Έδωσαν προτεραιότητα στον καταναλωτισμό αντί για τα κοινωνικά αγαθά. Και συνέβαλαν έτσι στη δημιουργία ενός έθνους καταναλωτών με χαμηλή πολιτική συνείδηση. Αν η ύφεση, που επιτείνεται από τον καλπάζοντα πληθωρισμό και την υψηλή ανεργία, απαιτεί αναδιαρθρώσεις, όπως λέει η πρόεδρος Ρούσεφ, αυτές πρέπει να αρχίσουν από τη φορολογία των 5.000 οικογενειών που κατέχουν το 50% του ΑΕΠ της χώρας, κι όχι των φτωχότερων».
