Λάβαμε για δημοσίευση την παρακάτω επιστολή:
του Ηλία Φιλιππίδη*
Σεβασμιότατε,
Είπατε, ότι «όποιος αρνείται την προσφορά σε πρόσφυγες και μετανάστες, δεν είναι ούτε Έλληνας ούτε ορθόδοξος» (5/11/19).
Το νόημα της δηλώσεώς σας είναι ότι η Ορθοδοξία διαθέτει μία πανανθρώπινη ανθρωπολογία, όπως εξάλλου μας δίδαξε με τη διδασκαλία και το παράδειγμά του ο ιδρυτής της Εκκλησίας μας, ο Ιησούς Χριστός.
Βέβαια, και ο διαχρονικός ελληνικός πολιτισμός διακρίνεται για τον έντονο ανθρωποκεντρισμό του. Όμως λόγω αρμοδιότητας, ως ιεράρχης της Εκκλησίας, μπορείτε να εκφράζεσθε με αυθεντικότητα, μόνο σε ό,τι αφορά την Εκκλησία και την ορθόδοξη θεολογία, όχι σε ό,τι αφορά τον Ελληνισμό και μάλιστα με τόσο επιθετικό στόμφο.
Μια προσφιλής τακτική πολλών ιεραρχών, είναι η διπλή δημόσια παρουσία. Δηλαδή, απευθύνονται με αυστηρότητα μόνο προς τον λαό αλλά υποκλίνονται μπροστά στην κοσμική εξουσία, όσο υπαίτια και διεφθαρμένη και αν είναι.
Δέκα χρόνια ο λαός μας βιώνει τον βιασμό της αξιοπρέπειάς του και της εθνικής μας ανεξαρτησίας από τους ευρωκράτες σε συνεργασία με το δοσιλογικό πολιτικό μας σύστημα. Ποιος ήταν ο προφητικός σας λόγος για την προστασία του λαού μας όλα αυτά τα χρόνια;
Πιστεύω, να μην καταφεύγετε στην φτηνή αιτιολογία, ότι τα Μνημόνια και η αθλιότητα του πολιτικού μας συστήματος είναι «πολιτικά θέματα», ενώ το μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα είναι «ανθρωπιστικό»!
Είμαι και Έλληνας και Ορθόδοξος. Ως Ορθόδοξος, έστω και χωρίς αυθεντία αλλά συνειδητά και ανεπιφύλακτα, συμφωνώ με τα λόγια σας, ότι:
α) «Η Ορθοδοξία περιθάλπει όποιον άνθρωπο από όπου και αν είναι. Αυτό σημαίνει Χριστός».
β) «Η μεγαλύτερη δεξαμενή εθελοντισμού στην Ελλάδα είναι η Εκκλησία, είναι η φύση της». Στην περίοδο προετοιμασίας του εθελοντισμού των Ολυμπιακών Αγώνων όλες οι σχετικές αναφορές σε εφημερίδες και τηλεόραση συνέκλιναν, ότι ένα κέρδος των Ολυμπιακών Αγώνων είναι, ότι «μαθαίνουν στους Έλληνες τον εθελοντισμό»!
Εξοργιζόμουν κάθε φορά που το άκουγα. Στις ομιλίες μου που έκανα τότε, τόνιζα το έλλειμμα κοινωνιολογικής διαστάσεως στο δημόσιο λόγο της πατρίδας μας και ότι είναι αναγκαίο για την εθνική μας αυτογνωσία, όλοι οι Έλληνες να γνωρίζουν, ότι η σύγχρονη Ελλάδα διαθέτει τρεις μορφές παραδοσιακού εθελοντισμού:
α) Τις εθελόντριες νοσοκόμες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
β) Τις ομάδες λειτουργίας συσσιτίων στις περισσότερες ενορίες όλων των Μητροπόλεων της χώρας, οι ομάδες της φιλόπτωχου και κοινωνικής διακονίας σε κάθε ενορία καθώς και τα ενοριακά συμβούλια.
γ) Τα διοικητικά συμβούλια και οι ομάδες χορού, τραγουδιού, μουσικής και θεάτρου των αναρίθμητων εθνικοτοπικών και πολιτιστικών συλλόγων της πατρίδας μας.
Όλος αυτός ο κόσμος μπορεί να υπερβαίνει τις 120.000. Στο Πανεπιστήμιο Πειραιά συνάδελφοι πανεπιστημιακοί μου είπαν, ότι αυτό ήταν το σημαντικότερο από όσα είχα πει και ότι αυτό το άκουγαν για πρώτη φορά!..
Συμφωνούμε λοιπόν, ότι ο παράδεισος δεν έχει σύνορα. Πιο σίγουροι είμαστε για το ποιοι θα πάνε στην κόλαση: οι χριστιανοί που φανήκαν ανάξιοι της χριστιανικής τους ταυτότητας.
***
Όμως τι έχει να πει ο Θεός για την διακριτότητα και τη διατήρηση όλων των πολιτισμών της γης;
Ο απόστολος Παύλος στην περίφημη ομιλία του στον Άρειο Πάγο είπε: «εκποίησε τε [ο Θεός] εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης, ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τις οροθεσίας της κατοικίας αυτών» (Πρ.17,26).
Αυτή είναι η πιο σύντομη περίληψη της χριστιανικής ανθρωπολογίας και κοσμοθεωρίας. Είναι θέμα ειρήνης, δικαιοσύνης, παγκόσμιας ισορροπίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτισμού ο κάθε λαός να έχει τη δική του «κατοικία» αλλά και να σέβεται τις «κατοικίες» των άλλων.
Στο σημείο αυτό η κοινωνιολογική μου αντίληψη μου λέει, ότι ο απόστολος Παύλος πολιτολογεί ασυστόλως! Παρόλο που ο ίδιος είναι Ρωμαίος πολίτης και απολαμβάνει τα υπερεθνικά δικαιώματα που του παρέχει η αυτοκρατορία, κλείνει το μάτι στους Αθηναίους, σαν να θέλει να τους πει: «τι δουλειά έχουν οι Ρωμαίοι στην Ελλάδα; Δεν είναι εδώ η “κατοικία” τους καθώς και ότι η ιστορία δεν σταματά εδώ, χωρίζεται σε “προστεταγμένους” καιρούς. Καμία αυτοκρατορία δεν μπορεί να είναι αιώνια»! Ποιος θεολόγος έχει αντιληφθεί το κοινωνιολογικό και γεωπολιτικό βάθος του λόγου του Παύλου;
Η «κατοικία» των Ελλήνων, Σεβασμιότατε, είναι η Ελλάδα και αυτή την «κατοικία» την έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά, με αίμα και θυσίες. Το 2021 θα εορτάσουμε τα 200 χρόνια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας. Αν ήσαστε, Σεβασμιότατε, στην Κωνσταντινούπολη το 1453, τι θα συμβουλεύατε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο; Να παραδώσει την πόλη, για να μην χαθούν άδικα τόσες ζωές χριστιανών και μουσουλμάνων και ότι οι χριστιανοί είναι αυτοί που με το καλό τους παράδειγμα θα έκαναν τους Τούρκους να φιλοτιμηθούν, να συνειδητοποιήσουν το έγκλημα που είχαν διαπράξει, να ζητήσουν συγνώμη από τους Έλληνες, να αποσυρθούν και να τους αφήσουν να ζήσουν ελεύθεροι, συνάπτοντας μάλιστα και συνθήκη αιώνιας φιλίας;
***
Θα μου πείτε, ότι αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Για το παρόν τι έχετε να πείτε; Βρίσκεται σε προχωρημένη εξέλιξη το σχέδιο ολικής εξοντώσεως των χριστιανών στις ισλαμικές χώρες. Λέτε, ότι όλοι οι Μουσουλμάνοι δεν είναι τζιχαντιστές. Συμφωνώ αλλά διαπιστώνουμε, ότι στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, οι χριστιανοί τελούν υπό διωγμό και συνεχώς μειώνονται. Η εξαφάνισή τους είναι θέμα χρόνου. Έχετε διαμαρτυρηθεί γι’ αυτό Σεβασμιότατε;
Κοινωνιολογικώς χωρίζω το Ισλάμ σε τρία επίπεδα: τον ισλαμικό κόσμο, το Ισλάμ ως θρησκεία και το τζιχαντικό Ισλάμ. Εσείς οι θεολόγοι βλέπετε το θέμα μονοδιάστατα δηλαδή μόνο ως θρησκεία. Δεν έχω αρμοδιότητα να αποφανθώ για την θρησκεία. Ως κοινωνιολόγος όμως με ενδιαφέρει η σχέση αναλογίας μεταξύ ισλαμικού κόσμου και του τζιχαντικού Ισλάμ. Δυστυχώς είναι μία σχέση ευθείας αναλογίας. Δηλαδή όσο αυξάνει ο αριθμός των Μουσουλμάνων σε κάθε χώρα, και στον κόσμο γενικά, διευρύνεται και το φαινόμενο του τζιχαντισμού.
Από κοινωνιολογικής απόψεως αυτό οφείλεται σε τρεις λόγους:
α) Στο ότι η ιστορική βιογραφία του Ισλάμ (δεν λέω η θρησκεία, αυτό ας το κρίνουν άλλοι) αναγνωρίζει τον πόλεμο και την επιθετικότητα απέναντι στις άλλες θρησκείες ως θεάρεστο μέσο μαζικής «ιεραποστολής». Βέβαια αυτό δεν είναι σπάνιο, το ίδιο είχε συμβεί και με τον Χριστιανισμό. Όμως για τον Χριστιανισμό αυτή η περίοδος έχει λήξει, ενώ με το Ισλάμ αναβιώνει.
β) Καταλύτης ενεργοποιήσεως των όποιων (εν δυνάμει) επιθετικών στοιχείων μιας θρησκείας είναι πάντα ένας εξωγενής πολιτικός παράγοντας. Ο σημερινός πυροκροτητής του Ισλάμ και της ενισχύσεως της τάσεως του Τζιχάντ είναι:
β.α.) Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων. Η διαφαινόμενη τάση είναι ότι το πρόβλημα αυτό οδηγείται στις λομπιστικές καλένδες, εάν ποτέ λυθεί. Αυτή και μόνο η προοπτική φθάνει για να προεξοφλούμε την διατήρηση της τάσεως του Τζιχάντ μέσα στον ισλαμικό κόσμο για το προβλεπτό μέλλον.
β.β.) Η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι σε ορισμένες ισλαμικές χώρες με κέντρο τη Μέση Ανατολή. Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε, ότι η δημιουργία του επιθετικού Ισλάμ ήταν έμπνευση των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ και του Ισραήλ για τη διάσπαση του Αραβικού κόσμου και τη διάβρωση του μουσουλμανικού υπογαστρίου της τότε Σοβιετικής Ενώσεως.
Μία πολιτική, η οποία ξεκίνησε με την εκθρόνιση του Σάχη της Περσίας και την επιστροφή του Χομεϊνί από το Παρίσι (1979), για να ακολουθήσουν οι Μουτζαχεντίν και να καταλήξουμε στο ισλαμικό Χαλιφάτο.
β.γ.) Ο αριθμός των μουσουλμάνων στις δυτικές χώρες. Ο Αριστοτέλης είναι ο πρώτος, ο οποίος είχε συνειδητοποιήσει, ότι ο αριθμός ως ποσοτική κατηγορία μετατρέπεται σε ποιοτική, όταν αυξάνει ως ποσοστό μέσα σε ένα ευρύτερο σύνολο. Με αυτή την έννοια μία μουσουλμανική μειονότητα μεταναστών σε μία δυτική χώρα καθίσταται πολιτικώς επικίνδυνη (και ανεξάρτητα από μεμονωμένες βομβιστικές επιθέσεις τζιχαντιστών),εάν περάσει το 25%.
Διότι το ποσοστό αυτό μέσα σε 50 χρόνια ξεπερνά το 50%του συνολικού πληθυσμού, λόγω της υπολειπόμενης γεννητικότητας των εντοπίων, της αυξημένης γεννητικότητας των μεταναστών και της συνενώσεως των οικογενειών τους.
Αποτελεί κοινωνιολογικό κανόνα, ότι η αύξηση του πληθυσμού μιας ταυτοτικής και κοινωνικώς συνεκτικής μειονότητας με έλλειμμα δημοκρατικής παραδόσεως βιώνεται ως εφαλτήριο εξουσίας. Δημοκρατικότατα λοιπόν θα αποκτήσουν την εξουσία και θα μετατρέψουν τις χώρες μας σε ισλαμικές τζαμαχιρίες και αυτό στην καλύτερη περίπτωση.
Ως κοινωνιολόγος όμως με ενδιαφέρει η σχέση αναλογίας μεταξύ ισλαμικού κόσμου και του τζιχαντικού Ισλάμ. Δυστυχώς είναι μία σχέση ευθείας αναλογίας. Δηλαδή όσο αυξάνει ο αριθμός των Μουσουλμάνων σε κάθε χώρα, και στον κόσμο γενικά, διευρύνεται και το φαινόμενο του τζιχαντισμού
Εξάλλου έχουμε στα Βαλκάνια χαρακτηριστικά παραδείγματα εθνοκαθάρσεων εις βάρος χριστιανικών πληθυσμών. Ξεχνάμε την εθνοκάθαρση της Ίμβρου και της Τενέδου με τον εποικισμό; Ο εποικισμός ακολούθησε επίσης την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Στο Κοσσυφοπέδιο μέχρι το 1950 οι Σέρβοι χριστιανοί ήταν η πλειοψηφία. Οι Αλβανοί εφήρμοσαν μία συνδυασμένη στρατηγική δημογραφικής αυξήσεως και «εξαγκωνισμού» των Σέρβων κατά γειτονιές. Οι Σέρβοι λόγω ανασφάλειας έφευγαν και οι Αλβανοί αύξαναν. Σήμερα μιλάμε για «Κόσοβο», οι Σέρβοι καταγγέλθηκαν από τη «Διεθνή κοινότητα» ως εισβολείς και η Δύση προωθεί στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων την ένωση του Κοσόβου με την Αλβανία!
Γιατί θέλετε να μας αποκοιμίσετε Σεβασμιότατε, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα; Γιατί επιτιμάτε με τόση μάλιστα αυστηρότητα όσους αντιδρούν;
***
Σεβασμιότατε αντιφάσκετε. Λέτε : «Και εγώ ανησυχώ αλλά στο όνομα της ανησυχίας δεν μπορείς να αφήσεις ένα παιδί νηστικό. Εμείς 400 χρόνια σκλαβιάς και δεν χαθήκαμε, θα χαθούμε τώρα; Και τώρα θα αντέξουμε».
Δεν περίμενα από εσάς έναν τόσο μορφωμένο ιεράρχη τόσο ανεδαφικά και αντιφατικά επιχειρήματα. Ανησυχείτε αλλά και δεν ανησυχείτε. Λέτε:
Α) Αντέξαμε 400 χρόνια σκλαβιάς. Δηλαδή θα πρέπει να τα ξαναϋποστούμε, όταν είναι δεδομένο, ότι η Τουρκία θέλει να αναγορευθεί σε σύγχρονο Χαλιφάτο και σε προστάτη όλων των Μουσουλμάνων της Δύσεως και ιδιαίτερα των Βαλκανίων; Ο Ερντογάν θεωρεί τα Βαλκάνια ως την «πολιτισμική» προέκταση της διαχρονικής Τουρκίας. Ασφαλώς και χρειάζεται νέους Γεννάδιους Σχολάριους…
β) Βρισκόμαστε στο «τώρα». Δηλαδή οι συνθήκες του «τώρα» είναι ευνοϊκότερες από ό,τι ήταν το 1453; Αντιθέτως, τότε ήταν ευνοϊκότερες οι συνθήκες, διότι:
β.α.) Το κάθε ελληνικό χωριό ήταν και από μία παιδομάνα. Κάναμε και εξαγωγή. Γέμισε η κεντρική Ευρώπη και η νότια Ρωσία από ανθούσες ελληνικές κοινότητες, χωρίς να αδειάζει η Ελλάδα.
β.β.) Η Εκκλησία τότε ήταν εθναρχική. Δεν ήταν φορέας μόνο της Ορθοδοξίας αλλά και της Ελληνικότητας. Σήμερα η Εκκλησία θέλει να είναι οικουμενική και πανανθρώπινη, θεωρεί την Ελληνικότητα ως παλαιά αμαρτία της, από την οποία θέλει να απαλλαγεί. Ως κοινωνιολόγος πιστεύω, ότι η Εκκλησία μπορεί να αξιοποιήσει τον οικουμενικό της ρόλο και να προσεγγίσει τους Μετανάστες, δηλαδή αυτούς που θα μείνουν οριστικά στην πατρίδα μας για οποιοδήποτε λόγο, υπό δύο προϋποθέσεις: εφόσον κλειδώσει ο αριθμός των Μεταναστών και εφόσον και η Εκκλησία δηλώσει, ότι η Ελλάδα δεν θα μετατραπεί σε ανοικτή χώρα υποδοχής μεταναστών και σε πολυπολιτισμική χώρα. Ακόμη και αν θα ήταν εφικτό, όλοι οι Μετανάστες να βαπτισθούν και να γίνουν Ορθόδοξοι, ούτε αυτό θα ήταν η λύση. Μην ξεχνάτε Σεβασμιότατε, ότι ιστορικά είμαστε πρώτα Έλληνες και μετά Ορθόδοξοι. Ελληνισμός και Ορθοδοξία αποτελούν τους δύο πολιτισμικούς και αξιακούς πνεύμονες του σύγχρονου Έλληνα. Οι δύο αυτοί πνεύμονες είναι ισότιμοι αλλά και αυτοδύναμοι, δεν απορροφά ο ένας τον άλλο.
β.γ.) Τότε υπήρχε ζωντανή αντιστασιακή παράδοση με την κλεφτουριά. Σήμερα τα ΜΜΕ και εσείς δυσφημείτε κάθε αντιστασιακή εκδήλωση του λαού μας είτε αυτή αφορά τα Μνημόνια είτε τον κίνδυνο δημογραφικής αλλοτριώσεως της χώρας μας.
***
Σεβασμιότατε, γιατί δεν λέτε λέξη για τις αιτίες που προκαλούν τις μεταναστευτικές ροές; Γιατί δεν καταδικάζετε τις Μεγάλες δυνάμεις για την απανθρωπιά και τον κυνισμό τους; Δεν τολμάτε;
Αυτοί που επιδιώκουν την ισλαμοποίηση της χώρας μας και ολόκληρης της Ευρώπης, χρησιμοποιούν ως επιχείρημα-σημαία το «νεκρό παιδάκι» ή το «νηστικό παιδάκι». Μέχρι και ο Ερντογάν μας έκανε να δακρύσουμε, θυμίζοντάς μας την εικόνα του νεκρού δίχρονου Αλάν. Είναι απογοητευτικό να χρησιμοποιείτε και εσείς τόσο ρηχά επιχειρήματα που θέλουν να εκμεταλλευθούν τον συναισθηματισμό των Ελλήνων.
Ο ανθρωπισμός με διαχρονικό σύμβολο τον «Καλό Σαμαρείτη» έχει βασικά διαπροσωπικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Επικαλείται το χρέος του Υποκειμένου της φιλανθρωπίας. Δεν απαιτεί την κατάργηση του Υποκειμένου. Θέμα φιλανθρωπίας τίθεται μόνο από τη στιγμή που:
α) Η Ελλάδα χαρακτηρισθεί ως «κορεσμένη» χώρα τόσο για μετανάστες όσο και για πρόσφυγες, διώξει τις ΜΚΟ και κλείσει τα σύνορά της.
β) Προσδιορισθεί ο αριθμός των αλλοδαπών που μπορεί να απορροφήσει η κοινωνία και η οικονομία μας και τεθεί το θέμα του τρόπου εντάξεώς τους στη χώρα μας.
γ) Διαμορφωθεί μία κοινή πολιτική όλων των πολιτικών κομμάτων σε τρία διακριτά επίπεδα: την κοινωνική ένταξη, μετά την πολιτική ένταξη αλλά υπό όρους και τέλος την πολιτισμική τους συνύπαρξη με τους Έλληνες στη βάση του απόλυτου σεβασμού της κυρίαρχης ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας.
Το πολιτικό μας σύστημα, αντί να προωθεί τον φιλολαϊκό διαφωτισμό, ώστε ο λαός μας να ομονοεί πάνω στις αλήθειες και να εκπολιτίζεται, φέρνει αντιμέτωπα τα δύο είδη του λαϊκισμού να κονταροχτυπιούνται και το πολιτικό σύστημα να μένει στο απυρόβλητο
Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: θα αποφύγουμε την ισλαμοποίηση της πατρίδας μας μόνο με ισχυρή Ορθοδοξία, ισχυρή Ελληνικότητα και δημογραφική αναστροφή. Ως ισχύ εννοούμε τη συνεργασία όσων ανησυχούν, την συνειδητότητα, την ανθρώπινη ποιότητα και τη συνολική πνευματική ακτινοβολία. Χρειάζεται ένα Πνευματικό Συμβόλαιο μεταξύ της Εκκλησίας και του Ελληνισμού χωρίς το κράτος, το οποίο έχει άλλα προβλήματα και ταλανίζεται από τον τριτοκοσμικό ανταγωνισμό και την ανυποληψία της ελλαδικής κομματοκρατίας.
Δεν υπάρχει μόνο ο εκ των κάτω λαϊκισμός. Ας τον ονομάσουμε λαϊκό λαϊκισμό. Υπάρχει δυστυχώς, και είναι πολύ χειρότερος, ο ελιτίστικος λαϊκισμός ή όπως τον ονομάζω ειρωνικά, ο πεφωτισμένος λαϊκισμός. Το πολιτικό μας σύστημα, αντί να προωθεί τον φιλολαϊκό διαφωτισμό, ώστε ο λαός μας να ομονοεί πάνω στις αλήθειες και να εκπολιτίζεται, φέρνει αντιμέτωπα τα δύο είδη του λαϊκισμού να κονταροχτυπιούνται και το πολιτικό σύστημα να μένει στο απυρόβλητο. Όμως το θύμα είναι η αλήθεια αλλά και το μέλλον του Ελληνισμού.
Από αυτόν τον πεφωτισμένο λαϊκισμό παρασυρθήκατε δυστυχώς και εσείς Σεβασμιότατε. Αντί λοιπόν να ρίχνετε λάδι στη φωτιά του λαϊκισμού και της προπαγάνδας, το καλύτερο θα ήταν να παίρνατε πρωτοβουλία να καταστήσετε τον Βόλο κέντρο διαλόγου, για τη διαμόρφωση ενός νέου Ελληνικού Διαφωτισμού με βάση την αλήθεια και τη σφαιρική παιδεία του λαού μας.
Με σεβασμό
Ηλίας Φιλιππίδης Αθήνα, 10/11/19
* Ο Ηλίας Φιλιππίδης έχει διατελέσει πανεπιστημιακός καθηγητής κοινωνιολογίας και νομικός
