Η χώρα έχει περιέλθει σε μια ιδιόμορφη «κατοχή» και λειτουργεί κάτω από το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο της περιβόητης τρόικας Ε.Ε. – ΕΚΤ – ΔΝΤ.
Το περίφημο «μνημόνιο» έχει αντικαταστήσει το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους, και ο πολυδιαφημισμένος «ναός της Δημοκρατίας», το ελληνικό Κοινοβούλιο, έχει απαρνηθεί το ρόλο και την εξουσία του.
Η χώρα κυβερνάται πλέον με Προεδρικά Διατάγματα και κοινές υπουργικές αποφάσεις των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, που ρυθμίζουν εν λευκώ όλα τα οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά θέματα, που συνδέονται με το περίφημο μνημόνιο.
Επί πλέον, ο υπουργός Οικονομικών (σε ρόλο πλασιέ των μονοπωλίων και αντιπροσώπου του συστήματος), έχει εξουσιοδοτηθεί να υπογράφει με την τρόικα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ, κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού της χώρας, που θα εισάγονται εκ των υστέρων στη Βουλή για κύρωση.
Η «λαϊκή κυριαρχία», έχει παραχωρηθεί στις «αγορές» και τους υπαλλήλους τους, ενώ οι εκπρόσωποι του λαού απλά σηκώνουν το χέρι τους, συχνά για κείμενα που δεν τα γνωρίζουν.
Με αφορμή την αντιμετώπιση της κρίσης, δόθηκε η ευκαιρία στο διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές, να επιχειρήσουν να ανατρέψουν εκ βάθρων δυο βασικές κατακτήσεις του λαϊκού-εργατικού κινήματος του περασμένου αιώνα. Τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση
Ανατίναξη εργασιακών σχέσεων
Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, κατάφεραν με υπουργικές αποφάσεις να ανατρέπονται όροι Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, Διαιτητικών αποφάσεων, ρυθμίσεις νόμων αλλά και η ιεραρχία των επιχειρησιακών και Kλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, καθώς και όροι της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), που υπογράφει η ΓΣΕΕ.
Με Προεδρικό Διάταγμα, που το σχέδιό του δόθηκε ήδη στη δημοσιότητα, ανατρέπεται η διαδικασία προσφυγής στον ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας) ιδιαίτερα για τις Κλαδικές Συμβάσεις, έτσι ώστε να αρθεί το υποχρεωτικό της διαιτησίας για την πλευρά που δεν το επιθυμεί, που συνήθως είναι η εργοδοτική.
Δικλείδες ασφαλείας για τους εργαζόμενους, που χρειάστηκαν πολύχρονοι και σκληροί αγώνες για να κατακτηθούν, καταργούνται σε μια νύχτα.
Με το ίδιο Προεδρικό Διάταγμα, προωθούνται σαρωτικές ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και συγκεκριμένα:
• αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων από 2% σε 5% ανά μήνα για επιχειρήσεις άνω των 150 εργαζομένων.
• προκλητική μείωση του ποσού της αποζημίωσης λόγω απόλυσης, κατά 50%. Η μείωση αυτή προωθείται με τη μέθοδο της μείωσης μέχρι ουσιαστικού μηδενισμού της προειδοποίησης του εργοδότη προς τον υπό απόλυση υπάλληλο. Η ισχύουσα νομοθεσία προέβλεπε προειδοποίηση τόσων μηνών όσων χρόνων υπηρεσίας είχε ο εργαζόμενος. Το Προεδρικό Διάταγμα λύνει εντελώς τα χέρια των εργοδοτών, ορίζοντας προειδοποίηση μόλις 1 μήνα για υπάλληλο μέχρι 10 χρόνια υπηρεσίας και αυξάνοντάς την αναλογικά, φθάνει στην προειδοποίηση των…4 μηνών αντί των προβλεπομένων 2 χρόνων, προκειμένου η αποζημίωση 24 μηνών να μειωθεί σε 12!
Ταυτόχρονα, αντί της εφάπαξ καταβολής, η αποζημίωση με βάση το Προεδρικό Διάταγμα θα καταβάλλεται σε διμηνιαίες δόσεις, κάθε μια από τις οποίες δεν μπορεί να είναι κατώτερη από τις αποδοχές δύο μηνών, καταργώντας με μια μονοκονδυλιά κάθε άλλη ρύθμιση που είναι αντίθετη.
• ανατροπή της ΕΓΣΣΕ και καθορισμός του μεροκάματου-μισθού, για τους νέους έως 21 ετών στο 80% των κατώτατων ορίων που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ, τους νέους 21 έως 25 ετών στο 85% και για παιδιά 15 έως 18 ετών, που απασχολούνται με συμβάσεις μαθητείας στο 70% των κατωτάτων ορίων μισθών ή ημερομισθίων της ΕΓΣΣΕ.
• Με άλλο Προεδρικό Διάταγμα, θα επιβληθεί δραστική μείωση του ποσοστού πρόσθετης αποζημίωσης των υπερωριών, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.
Δεν πρέπει, βέβαια, να ξεχνάμε, ότι με το μνημόνιο έχει ήδη επιβληθεί πάγωμα μισθών και συντάξεων για 3 χρόνια, ενώ η τρόικα ζητάει μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στο ύψος του πληθωρισμού (4,8% σε ετήσια βάση) στο όνομα και πάλι της… ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.
Ισοπέδωση ασφαλιστικού
Το νέο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο της τρόικας και του υπουργείου Εργασίας, προβλέπεται να μην αφήσει τίποτα όρθιο στην κοινωνική ασφάλιση που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.
Τα τρία «δεν» του κ. Παπανδρέου στην προεκλογική περίοδο φαντάζουν πλέον σαν γελοίες καρικατούρες μπροστά στην πραγματικότητα, που διαμορφώνεται στον ασφαλιστικό χάρτη της χώρας.
Μετά τους νόμους Σιούφα (Ν.Δ.), Ρέππα (ΠΑΣΟΚ) και Πετραλιά (Ν.Δ.), ο νόμος Λοβέρδου απειλεί να κλέψει όλη τη δόξα του υπηρέτη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και του νικητή στην κούρσα της καταστροφής του δημόσιου και κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, της προώθησης του συστήματος των 3 πυλώνων και της επιβολής, τελικά, της ιδιωτικής ασφάλισης.
Παρ’ όλο που το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου αποτελεί εδώ και καιρό αντικείμενο αλλεπάλληλων συνεννοήσεων και συνδιαλλαγών μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης, μπορούμε από τώρα να μιλήσουμε για ορισμένες μεγάλες ανατροπές:
• Όρια ηλικίας: Από 1ης Ιανουαρίου 2011 το όριο ηλικίας θα είναι τα 65 χρόνια για όλους, άνδρες και γυναίκες, δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Συζητάνε, δε, να αναπροσαρμόζουν αυτό το όριο ηλικίας ανά 3ετία με βάση την εξέλιξη του προσδόκιμου ζωής.
• Η 40ετία: Θα αντικαταστήσει σταδιακά από 1/1/2011 μέχρι το 2015 την 35ετία και την 37ετία. Το 2011 θα χρειάζονται 38 έτη ασφάλισης, το 2012 39 έτη και το 2013 40 έτη, ενώ η ηλικία θα αυξηθεί σταδιακά από τα 58 στα 60 χρόνια.
• Μητέρες με ανήλικα παιδιά: Τα χρόνια ασφάλισης και το όριο ηλικίας θα αυξηθούν σταδιακά από 1/1/2011 έως το 2013 στο Δημόσιο και έως το 2015 στα υπόλοιπα Ταμεία.
• Ποινή για πρόωρη συνταξιοδότηση: Για κάθε έτος που υπολείπεται του ορίου ηλικίας των 65 ετών, θα επιβάλλεται ποινή 6%. Λέγεται, ότι δεν θα ισχύει η ποινή, αν έχουν συμπληρωθεί τα 40 έτη ασφάλισης.
• Υπολογισμός της σύνταξης: Από το 2015 θα αρχίσει ο νέος τρόπος υπολογισμού με την εφαρμογή μικτού συστήματος, αναλογικής και βασικής σύνταξης. Θα χρειαστεί να δούμε τις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου σ’ ό,τι αφορά στη βασική, τον τρόπο υπολογισμού της αναλογικής (συντελεστής 1,2% από 2% που ισχύει σήμερα), καθώς και τον τρόπο που θα συνυπολογίζεται η επικουρική σύνταξη. Όλα αυτά παραπέμπουν ευθέως στο σύστημα των 3 πυλώνων.
• Πάγωμα συντάξεων και νέος ΛΑΦΚΑ: Έχει ήδη επιβληθεί με το μνημόνιο πάγωμα συντάξεων, κατακρεούργηση των Δώρων (Χριστουγέννων, Πάσχα, Άδειας) και με το νομοσχέδιο θα επιβληθεί νέος ΛΑΦΚΑ από 3 έως 9%, ανάλογα με το ύψος της σύνταξης.
• Κατάργηση Δώρων και σύνταξης χηρείας με βάση την ηλικία: Αποτελεί βάναυση πρόκληση η κατάργηση στις συντάξεις χηρείας για δικαιούχους, που είναι κάτω των 50 ετών, καθώς και η ολοσχερής κατάργηση των Δώρων (13ος και 14ος μισθός) για ήδη και μελλοντικούς συνταξιούχους, που είναι κάτω των 60 ετών.
Δεν πρόκειται μόνο για μια ακόμα επίθεση του κεφαλαίου σε κατακτήσεις του ελληνικού λαϊκού κινήματος.
Πρόκειται για μια γενικευμένη και καλά σχεδιασμένη επιχείρηση του κεφαλαίου, να ξεκληρίσει πλήρως το μεταπολεμικό ευρωπαϊκό μοντέλο του «κοινωνικού κράτους», που αναγκάστηκε να παραχωρήσει κάτω από διαφορετικές συνθήκες και συσχετισμούς.
Ανάχωμα σε μια τέτοια επίθεση μπορεί να αποτελέσει, μόνο ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Κι αυτό, μόνο η Αριστερά μπορεί να το προωθήσει.
