Μάχη για τη ζωή και το μέλλον
Αυτή τη φορά δεν υπάρχει μια άμεσου χαρακτήρα αφορμή (ψήφιση νομοσχεδίου, μνημονίου κλπ.) που να λειτουργεί ως «παρόν διακύβευμα» στην κηρυχθείσα από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ απεργία της ερχόμενης Τετάρτης. Αντιθέτως, είναι μια γενική απεργία που οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές ηγεσίες θυμήθηκαν να προκηρύξουν πολύ αργά, με μεγάλη μάλιστα καθυστέρηση αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν μεσολαβήσει οι πολυήμεροι αγώνες των εργαζομένων στην Αυτοδιοίκηση, η απεργία στις συγκοινωνίες, η επιστράτευση και η αστυνομική εισβολή στο αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια, η επιστράτευση των ναυτεργατών…
Εν τούτοις δεν είναι μια απεργία εν κενώ. Έρχεται μια βδομάδα μετά τη γενικευμένη ακύρωση των εν ισχύ κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, σε μέρες που κορυφώνεται η συζήτηση για τις απομακρύνσεις των δημοσίων υπαλλήλων από τις δουλειές τους, και λίγο πριν από την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (το τελευταίο οχυρό της ΓΣΕΕ, που μόνο η ηγεσία της δεν ήθελε να καταλάβει ότι το χάνει).
Πλάι σε αυτά πρέπει να υπολογιστούν μια σειρά ακόμη ζητήματα, μεταξύ των οποίων: Η «αστοχία» του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών να διατυπώσει τη γνώμη ότι στην Ελλάδα ο κατώτατος μισθός των 586 ευρώ μικτά πρέπει να πέσει κι άλλο. Η βιαιότητα της κυβέρνησης απέναντι σε κάθε έναν που διαμαρτύρεται (επιστρατεύσεις, επιθέσεις στο ΠΑΜΕ και στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, συζήτηση για κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, καταστολή στα αγροτικά μπλόκα). Ο αυταρχισμός και η αστυνομική «παρενόχληση» συνδικαλιστών (περίπτωση παρακολούθησης της σύσκεψης του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων). Οι ανακοινώσεις για το σκαρφάλωμα της ανεργίας στο 30%.
Από κάθε άποψη, η απεργία της Τετάρτης αναδεικνύεται σε άλλη μία ευκαιρία για να βγει ξανά στο προσκήνιο ο λαός. Όχι μόνο για τα παραπάνω, αλλά για ΟΛΑ: τα χαράτσια, την ισοπέδωση της ζωής, την κατάρρευση της υγείας και της παιδείας, την κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση, τον αργό θάνατο της κοινωνίας, τη φασιστικοποίηση, το χτύπημα πολιτικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών ελευθεριών, την καταστροφή της χώρας και την αποικιοποίησή της. Με αυτή την έννοια είναι, όπως όλες οι απεργίες της τελευταίας τριετίας, περισσότερο από μια «γενική πανεργατική απεργία». Είναι μια απεργία με πολιτικό χαρακτήρα, ακόμη κι αν αυτοί που την προκηρύσσουν επιδιώκουν να την αποστεώσουν προβάλλοντας μόνο τη γραμμή των απολύσεων στο Δημόσιο (ΑΔΕΔΥ) ή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΓΣΕΕ). Αυτός ο πολιτικός χαρακτήρας, η πολιτική στόχευση πολύ περισσότερο, είναι που ενώνει εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους, νεολαίους, με τους σε αναβρασμό φοιτητές (για το Σχέδιο «Αθηνά») και με τους αγρότες των μπλόκων στις Εθνικές Οδούς. Αυτήν την ενιαιοποίηση μπορεί να εξασφαλίσει η πολιτική στόχευση των αγώνων, και αυτήν υπονομεύουν όσοι επιμένουν να προβάλλουν «εργατικά» αιτήματα και διεκδικήσεις για την απεργία της 20ής Φλεβάρη.
Στις 20 Φλεβάρη δεν αναμετριούνται οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και με την ανεργία. Αναμετριέται όλος ο λαός με την κυβέρνηση, την τρόικα και τα μνημόνια και θα έχει άλλη μια ευκαιρία να ξανασυνδέσει μεταξύ τους τις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών, τις διαδηλώσεις των εκατοντάδων χιλιάδων, τις πλατείες του λαϊκού ριζοσπαστισμού. Άλλη μια ευκαιρία για να δώσει δηλαδή νέα ώθηση στην τιτάνια προσπάθειά του να συγκροτήσει το αντίπαλο δέος, να συγκροτήσει τα συνθήματα και τον προσανατολισμό του, να πάρει τα πράγματα στα χέρια του, να χαράξει μια άλλη προοπτική για τη χώρα. Δείγματα αυτής της μεγάλης πορείας για ανατροπή και ανασυγκρότηση έχει δώσει – και μάλιστα πολλά, και μικρά και μεγάλα, για όσους έχουν ακόμη την ικανότητα να αφουγκράζονται…
Χ.Π.
Στις 20 Φλεβάρη δεν αναμετριούνται οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και με την ανεργία. Αναμετριέται όλος ο λαός με την κυβέρνηση, την τρόικα και τα μνημόνια και θα έχει άλλη μια ευκαιρία για να δώσει νέα ώθηση στην τιτάνια προσπάθεια που κάνει για να συγκροτήσει το αντίπαλο δέος, να συγκροτήσει τα συνθήματα και τον προσανατολισμό του, να πάρει τα πράγματα στα χέρια του, να χαράξει μια άλλη προοπτική για τη χώρα. Δείγματα αυτής της μεγάλης πορείας για ανατροπή και ανασυγκρότηση έχει δώσει – και μάλιστα πολλά, και μικρά και μεγάλα, για όσους έχουν ακόμη την ικανότητα να αφουγκράζονται…
