Δημοψήφισμα άρνησης της εξουσίας της Πρίστινα οργάνωσαν οι Σέρβοι του Κοσόβου, ενώ η διεθνής κοινότητα αρνήθηκε να στείλει ακόμη και παρατηρητές. Μπορεί ο πρωθυπουργός του Κοσόβου να είναι μεγαλέμπορας ανθρωπίνων οργάνων, μπορεί η αποκαλούμενη κυβέρνησή του να είναι η κοσοβάρικη μαφία, αλλά όχι και να ζητάνε απόσχιση οι Σέρβοι. Το ίδιο το Βελιγράδι προειδοποίησε ότι το δημοψήφισμα δεν βοηθά τη Σερβία, αφού έτσι κινδυνεύει η ένταξή της στην Ε.Ε., ίσως γιατί με την εξέλιξη αυτή δεν παρέχει επαρκείς ενδείξεις ότι είναι φρόνιμο παιδί…
Όταν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι διέλυαν την ενιαία Γιουγκοσλαβία, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης περιέργως σταματούσε στις Δημοκρατίες που την αποτελούσαν. Έτσι, οι Κροάτες για παράδειγμα, είχαν το δικαίωμα της απόσχισης από το κράτος της Γιουγκοσλαβίας αλλά όχι και οι Σερβοβόσνιοι από το μόλις σχηματισμένο κράτος της Βοσνίας. Ωστόσο, το δικαίωμα αυτό αναγνωρίστηκε κατόπιν στους Αλβανούς του Κοσόβου που αποσχίστηκαν από τη Σερβία. Τώρα, το δικαίωμα αυτό δεν αναγνωρίζεται πάλι στους Σέρβους του Κοσόβου ενώ συνεχίζει να μην αναγνωρίζεται στους Σερβοβόσνιους. Ποια η λογική αυτών των χωρίς λογική διαχωρισμών; Υπάρχουν δυο απλοί λόγοι. Ο ένας είναι το κουτσούρεμα και η αποτροπή ανασύστασης μιας ισχυρής δύναμης για την περιοχή όπως ήταν η Σερβία, στόχοι που έβρισκαν και βρίσκουν σύμφωνους τους πάντες, πλην Ρωσίας. Ο δεύτερος είναι ότι οι Αμερικανοί παίζουν με την ιδέα μιας μεγάλης Αλβανίας.
Για φαντάσου! Από πολίτης της Γιουγκοσλαβίας να βρεθείς μέλος μιας απειλούμενης μειονότητας που καταστέλλεται από ευρωπαϊκά στρατεύματα και αστυνομεύεται από ξένους αστυνομικούς, σε ένα κρατίδιο-προτεκτοράτο που προστατεύουν οι ΗΠΑ και διαφεντεύει η μαφία. Κι ενώ η πρώην χώρα σου από την οποία αποσπάστηκες, παρά τη θέλησή σου, για να ικανοποιηθεί η «αυτοδιάθεση» τρίτων, είναι ακριβώς δίπλα, να αντιμετωπίζεσαι ως «εθνικιστής» από τη διεθνή κοινότητα αλλά και ένα τμήμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, επειδή επιζητάς να ξαναγυρίσεις στη διακυβέρνηση της πρώην χώρας σου, και εκείνη να μη σε θέλει γιατί προτιμά να μη ρισκάρει την ένταξή της στην Ε.Ε… Τρέλα! Αλλά το γαϊτανάκι της βαλκανοποίησης έχει τελειώσει;
Η «βρόμικη» Αλ Κάιντα
Ο ηγέτης της Αλ Κάιντα, Αλ Ζαουάχρι, εμφανίζεται σε βίντεο να καταφέρεται εναντίον του καθεστώτος Άσαντ και να καλεί τους οπαδούς του και τους μουσουλμάνους σε «Τουρκία, Ιορδανία, Λίβανο», ακόμη και στην ίδια τη Συρία να πολεμήσουν εναντίον του. Ούτε κατά παραγγελία από την Ουάσιγκτον να ήταν. Στην περίπτωση ειδικά της Συρίας, σε αντίθεση με τη Λιβύη, άμεσα ανακατεμένοι δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ και η Δύση, αλλά και η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Αν αυτοί όλοι είναι οι θανάσιμοι εχθροί της Αλ Κάιντα, με ποια λογική θα μπορούσε η πτώση του «αντι-ισλαμικού» Άσαντ να είναι πολυτιμότερη από την επικράτησή τους στη θέση του Άσαντ; Ο Αλ Ζαουάχρι καλεί τους Σύριους να δημιουργήσουν «ένα κράτος που θα ελευθερώσει το Γκολάν και θα συνεχίσει τη τζιχάντ μέχρι να υψωθεί η σημαία της νίκης στους λόφους της Ιερουσαλήμ». Αλλά η πτώση Καντάφι στη Λιβύη, με τη βοήθεια πάλι της Αλ Κάιντα, οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο, ένα κράτος πιο φιλικό στη Δύση και το Ισραήλ. Η συνεργασία ΗΠΑ-Αλ Κάιντα σε Λιβύη και Συρία, είναι απλώς μιας νέα άμεση μορφή συνεργασίας, κάτι σαν ένα νταλαβέρι ανάμεσα σε φίλους από τα παλιά, σε χώρες που ο στόχος είναι η ανατροπή μη φιλοδυτικών κυβερνήσεων. Ωστόσο, χρησιμότητα της Αλ Κάιντα για τις ΗΠΑ υπήρξε και στις περιπτώσεις που ο στόχος ήταν η καταστολή κινημάτων όπως στην περίπτωση του Ιράκ όπου οι τυφλές βόμβες του Ζαρκάουι πυροδότησαν τον αιματηρό θρησκευτικό εμφύλιο. Αυτά δεν σημαίνουν ότι το κυνηγητό των ισλαμιστών στη Σομαλία από τις ΗΠΑ δεν είναι αληθινό. Όπως αληθινοί είναι και οι πύραυλοι που πέφτουν ενάντια στην Αλ Κάιντα Υεμένης ή η εξόντωση του Ζαρκάουι και του ίδιου του Μπιν Λάντεν. Απλώς, να, κάθε φορά που οι Αμερικανοί θέλουν πολύ κάτι, εκεί να ‘σου και εμφανίζεται η Αλ Κάιντα. Κι αν η στοχοποίησή της από την παγκοσμίως αντιπαθητική Ουάσιγκτον είναι η καλύτερη διαφήμιση που μπορούσε να της γίνει για στρατολόγηση ηλιθίων, είναι αντιστρόφως δέκα φορές πιο χρήσιμη η ίδια για τις ΗΠΑ, με το βρόμικο τρόπο που ενεργεί… Ή είναι πολύ συνωμοσιολογικά όλα αυτά;
