Η κυβέρνηση των Συντηρητικών της Τερέζα Μέι και η αντιπολίτευση των Εργατικών του Τζέρεμι Κόρμπιν, παρά το επικοινωνιακό αλληλοάρπαγμά τους, έκαναν από μία μεγάλη στροφή η καθεμία, ανατρέποντας και επίσημα πια τις προηγούμενες δεσμεύσεις τους για σεβασμό της λαϊκής βούλησης. Η μεν Μέι (που διαβεβαίωνε ότι «ένα Brexit χωρίς συμφωνία είναι προτιμότερο από την παραβίαση της απόφασης των πολιτών») προσανατολίζεται πλέον σε μια διαδικασία που μπορεί να καταλήξει στην αναβολή της, προγραμματισμένης για τις 29 Μαρτίου, εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. Ο δε Κόρμπιν (που κι αυτός είχε δεσμευθεί ρητά ότι θα σεβαστεί την απόφαση του δημοψηφίσματος) υπέκυψε στις πιέσεις του Σίτι και των πιο σκληρών ευρωπαϊστών και τώρα υποστηρίζει ως «εύλογο» το αίτημα νέου δημοψηφίσματος.
Στο μεταξύ, ο υπουργός Brexit Στίβεν Μπάρκλεϊ περνά πλέον περισσότερο χρόνο στις Βρυξέλλες (τέσσερις επισκέψεις εργασίας μέσα στις τελευταίες τρεις εβδομάδες) παρά στο Λονδίνο, επιχειρώντας –μάταια ως τώρα– να αποσπάσει μια «βελτιωμένη» εκδοχή του αρχικού συμβιβασμού Βρετανίας-Ε.Ε., ο οποίος προέβλεπε ένα μισοBrexit, αλλά απορρίφθηκε από τη βρετανική βουλή. Εάν τα καταφέρει, η Μέι θα φέρει τη νέα συμφωνία προς ψήφιση στη βρετανική βουλή την επόμενη Πέμπτη. Στην περίπτωση μη συμφωνίας ή και νέας απόρριψης, θα ακολουθήσει (για να τηρούνται οι τύποι μιας ανύπαρκτης πια δημοκρατίας…) πρόταση εξόδου χωρίς συμφωνία. Αυτή αναμένεται να καταψηφιστεί από την αντιπολίτευση αλλά και πολλούς Συντηρητικούς βουλευτές (λες και είναι δική τους αρμοδιότητα να «επικυρώσουν» την απόφαση ενός δημοψηφίσματος…).
Τότε η Μέι σκοπεύει να υποβάλει πρόταση αναβολής του Brexit – που θα ψηφιστεί με χέρια και με πόδια από μια βουλή σε πλήρη αναντιστοιχία με το εκλογικό σώμα. Πολλοί ευρωπαϊστές προτείνουν μάλιστα στις Βρυξέλλες να πιέσουν ώστε να είναι πολύμηνη η αναβολή. Κι έτσι, δια της διολισθήσεως, να απομακρυνθεί οριστικά ο «κίνδυνος εξόδου». Στα πλαίσια αυτά προτείνουν «ευελιξία και ευρηματικότητα» ώστε να υπερπηδηθεί το αγκάθι των ευρωεκλογών, στις οποίες δεν θα συμμετάσχει η Βρετανία – πρέπει όμως, σε περίπτωση που η «αναβολή» φτάσει ως το καλοκαίρι, να υπάρχουν και Βρετανοί ευρωβουλευτές… Μία σκέψη είναι λοιπόν να διοριστούν από τα κόμματα, χωρίς εκλογές! Σε κάθε περίπτωση, κανείς πια από το επίσημο πολιτικό σύστημα δεν αναρωτιέται για ποιο λόγο κλήθηκαν τελικά οι Βρετανοί να αποφασίσουν με δημοψήφισμα, και πόσα ακόμη κοινοβουλευτικά παζάρια θα χρειαστούν ώστε να… μην εφαρμοστεί η απόφασή τους.
Οι Εργατικοί καταγγέλλουν «δωροδοκία»!
Ο Κόρμπιν, υιοθετώντας το αίτημα για δεύτερο δημοψήφισμα (ή τέλος πάντων για οτιδήποτε χρειαστεί ώσπου να… διορθωθεί η απόφαση του 2016), εγκατέλειψε και την μέχρι πρόσφατα κεντρική επιδίωξή του: τη διεξαγωγή νέων πρόωρων εκλογών ώστε να αναδειχθεί μια κυβέρνηση «ικανή να άρει το αδιέξοδο». Σοφή κίνηση, αν ειδωθεί με βάση τα μικροκομματικά συμφέροντα, αφού τα προγνωστικά δείχνουν ότι το πιθανότερο αποτέλεσμα θα ήταν μια παράταση της πολιτικής αστάθειας: Συντηρητικοί και Εργατικοί φαίνεται να ισοψηφούν, και κανένα από τα δύο κόμματα να μην αποσπά κοινοβουλευτική πλειοψηφία, παρά το εκτρωματικό εκλογικό σύστημα των μονοεδρικών. Γι’ αυτό και… υπερκομματικά σκεπτόμενοι οι περισσότεροι βουλευτές (περιλαμβανομένων και αρκετών ευρωσκεπτικιστών!) απεύχονται πρόωρες εκλογές. Και ψηφίζουν οτιδήποτε αρκεί να τις αποφύγουν.
Η μέχρις αηδίας «φιλοευρωπαϊκή» γραμμή των Εργατικών έφτασε στο απόγειό της αυτήν την εβδομάδα, όταν… κατήγγειλαν την απόφαση της κυβέρνησης Μέι να χορηγήσει έκτακτη ενίσχυση ύψους 1,6 δισεκατομμυρίου λιρών στις περιοχές και πόλεις της Βρετανίας που έχουν πληγεί περισσότερο από την αποβιομηχάνιση. Εκεί κυριαρχούν οι πόλεις-φαντάσματα και φυτοζωούν οι στρατιές των ανέργων και υποαπασχολούμενων – που, τι ειρωνεία, αποτελούν το πιο ριζοσπαστικό τμήμα της βάσης των Εργατικών. Κουβαλούν όμως μια τεράστια αμαρτία στις πλάτες τους όλα αυτά τα θύματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών: ψήφισαν μαζικά υπέρ του Brexit, το οποίο σημείωσε τα μεγαλύτερα ποσοστά του σε αυτές ακριβώς τις ξεχασμένες περιφέρειες. Οπότε η ηγεσία του Εργατικού Κόμματος κατήγγειλε την ενίσχυση ως «απόπειρα δωροδοκίας των οπαδών του»! Και μετά απορεί για τη δυσθυμία της παραδοσιακής εργατικής βάσης του…
Οι στρατιές των ανέργων και υποαπασχολούμενων στις περιφέρειες που έχουν πληγεί περισσότερο από την αποβιομηχάνιση (και, τι ειρωνεία, αποτελούν το πιο ριζοσπαστικό τμήμα της βάσης των Εργατικών) κουβαλούν μια… τεράστια αμαρτία στις πλάτες τους: ψήφισαν μαζικά υπέρ του Brexit
Διαβολική αλλά… κατά βάθος καλή η Ε.Ε.
Υπάρχουν βέβαια και χειρότερα στο στρατόπεδο των οπαδών της Ε.Ε. που «προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων»: στη Σκοτία η κυβέρνηση μειοψηφίας του Σκοτσέζικου Εθνικού Κόμματος, μιας πολιτικής δύναμης που ανοιχτά επιχειρεί να ακυρώσει το επάρατο δημοψήφισμα του 2016, αποφάσισε σε συμφωνία με τους Πράσινους (η ηγεσία των οποίων είναι επίσης φουλ «ευρωπαϊκή») μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα. Με προοδευτικό και περιβαλλοντικό, βέβαια, επίχρισμα. Κορωνίδα, η καθιέρωση ετήσιου «φόρου πάρκινγκ» για τους εργαζόμενους που χρησιμοποιούν το αυτοκίνητό τους για να πάνε στη δουλειά τους, ύψους 498 λιρών – περίπου 50 ευρώ το μήνα!
Με αυτό το νέο χαράτσι, και με νέες περικοπές του κοινωνικού προϋπολογισμού ύψους δεκάδων εκατομμυρίων λιρών, σκοπεύει η τοπική «προοδευτική» κυβέρνηση της Σκοτίας να μπαλώσει το αυξανόμενο χρέος και τα ελλείμματά της. Και την ίδια στιγμή «επιβλέπει» τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων, μέχρι πρόσφατα, επιχειρήσεων (όπως οι σιδηρόδρομοι και τα φέρι) λέγοντας ότι δεν ήταν στο πρόγραμμά της αλλά… υποχρεώνεται να τις εφαρμόσει λόγω ευρωπαϊκών οδηγιών! Αν κάτι πρέπει να αποκλειστεί, είναι η πιθανότητα να είναι βλάκες οι κυβερνώντες την Σκοτία, και να μην καταλαβαίνουν ότι η έξοδος από την Ε.Ε. θα έλυνε τέτοιες «αντιφάσεις». Αντίθετα, δεν αποκλείεται να θεωρούν (και αυτοί…) βλάκες τους ψηφοφόρους τους.
Αυτό που λέει πάντως, εμμέσως πλην σαφώς, όλο το πολιτικό σινάφι της Βρετανίας, από τους Συντηρητικούς ως την κοσμοπολίτικη εκδοχή της βρετανικής αριστεράς, που εκστασιάζεται μπροστά σε μια παραπαίουσα, αντιδημοκρατική και νεοφιλελεύθερη «ολοκλήρωση», είναι ότι δεν υπάρχει «κυρίαρχος λαός». Κυρίαρχο (εντός πάντα των ορίων που θέτουν το Σίτι και η ευρωκρατία) είναι ένα υπαλληλικό προσωπικό που δουλειά του είναι να διορθώνει τις ανεύθυνες αποφάσεις του ετερόκλητου όχλου. Και να καταπολεμά τον λαϊκισμό – ή αλλιώς, για να επαναλάβουμε τα σταράτα λόγια του πρώην Συντηρητικού πρωθυπουργού Τζον Μέιτζορ, την «τυραννία της πλειοψηφίας». Το μέχρι στιγμής συμπέρασμα το συνόψισε σε μια φράση μία από τις ναυαρχίδες του παγκοσμιοποιητικού μπλοκ στα ΜΜΕ, ο Economist: «Η αναδίπλωση της Τερέζα Μέι και του Τζέρεμι Κόρμπιν είναι ευπρόσδεκτη». Κατανοητό από ποιους…
