Ζούμε σε ένα ρευστό και πυκνό σε εξελίξεις περιβάλλον: γεωπολιτικές αναδιατάξεις μεγάλης σημασίας, επιβολή μια πρωτόγνωρης κατάστασης με πρόσχημα την πανδημία, που τροποποιεί όλες τις νόρμες της κοινωνικής ζωής, οικολογική κρίση και μεγάλες καταστροφές από την μη αντιστρεπτή (σε μεγάλο βαθμό) δράση του ανθρώπου ενάντια στη φύση, τεχνολογική και επιστημονική επιτάχυνση σε τομείς που στηρίζουν την «4η Βιομηχανική Επανάσταση» και τη «Μεγάλη Επανεκκίνηση». Για όποιον θέλει να καταλάβει, είμαστε ήδη σε μια βαθιά στροφή της ανθρώπινης ιστορίας. Χωρίς να μπορεί να προβλεφθεί η πορεία από ’δώ και πέρα, οι επιπτώσεις που θα φέρει ο «μεγάλος μετασχηματισμός» που γίνεται. Χωρίς να γνωρίζουμε πώς μπορεί να μπει τέλος σε αυτήν την ξέφρενη πορεία υπό την εποπτεία του κεφαλαίου και των ελίτ του.
Ακόμα και αυτή η ελλιπέστατη περιγραφή της στροφής που συντελείται θα έπρεπε να θέσει σε κίνηση μια άλλη εναλλακτική. Να θέσει τα θεμέλια μιας αντίστασης στη μεγαλύτερη υπαγωγή του ανθρώπου στα ίδια τα δημιουργήματά του, στη φυλάκισή του στα εμπορευματικά δεσμά και τις βαθιές αλλοτριώσεις που επιφέρει. Θα έπρεπε να τεθεί στην ημερήσια διάταξη το τέρμα του καταστροφισμού, που είναι πλέον σύμφυτος με τον γερασμένο καπιταλιστικό κόσμο. Αντ’ αυτών, διανόηση και αριστερά (ή μάλλον αριστερές κάθε είδους) βιώνουν μια εξαέρωσή τους, μια διάλυσή τους, μια ακύρωσή τους, και εν τέλει μια ατομική και ομαδική προσχώρησή τους στην όχθη που υποτίθεται αντιπάλευαν. Το ανοιχτό πέρασμα (με όχημα την πανδημία) όλων αυτών στη συστημική όχθη είναι ένα από τα πιο φανερά σημεία μιας χρόνιας σήψης τους, που τώρα πήρε πλήρη μορφή με την προσχώρηση αυτή. Και δεν ξενίζει διόλου ότι σαν φόρμα παίρνει τα στοιχεία του φανατισμού…
8.500 χιλιάδες υγειονομικοί πετάχτηκαν στο δρόμο. Κατά 40.000 μειώθηκαν οι εισακτέοι, 17.000 θέσεις έμειναν κενές στα ΑΕΙ, και τώρα έρχονται «συγχωνεύσεις» σχολών. Βγήκε διάταγμα σε στιλ Κομαντατούρ, «από 13 ενάτου έως 31 τρίτου απαγορεύεται» το ένα και το άλλο. Και για τα τρία, σιωπή από διανόηση, επιστημονικό κόσμο και αριστερά…
Στη μικρή μας χώρα, που τελεί υπό παντοίους κινδύνους και έντονες τάσεις διάλυσης ή αρπαγής από άλλους, μέσα στις μέρες του Αυγούστου, χωρίς ακόμα να έχουν σβήσει οι καταστροφικές φωτιές, συνέπεσαν χρονικά και κυριάρχησαν τρεις μεγάλες και εντελώς ντροπιαστικές σιωπές:
Σιωπή πρώτη: Απόλυση σε μια μέρα 8.500 υγειονομικών
Δεν έχει ξαναγίνει, από τη μεταπολίτευση κι έπειτα, να απολύονται με απόφαση της κυβέρνησης 8.500 εργαζόμενοι υγειονομικοί (γιατροί – νοσηλευτές – προσωπικό) και να μην υπάρχει καμία ουσιαστικά αντίδραση. Με πρόσχημα τον μη εμβολιασμό, και με πολύ επιθετικούς ιδιαίτερα τους κυβερνητικούς παράγοντες και ορισμένους οργανωμένους αριστερούς, καλλιεργήθηκε η αντίληψη ότι οι μη εμβολιασμένοι υγειονομικοί είναι άκρως επικίνδυνοι για το ΕΣΥ και την υγεία των ασθενών, και άρα έπρεπε να πεταχτούν παραδειγματικά στο δρόμο. Είχε στρωθεί τόσο καιρό ιδεολογικά το έδαφος, ώστε όταν θα πραγματοποιούταν η απόφαση (1 Σεπτέμβρη) να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα, όλος ο πολιτικός κόσμος, όλοι οι θεσμοί ομοφώνησαν κραυγαλέα υπέρ της «υποχρεωτικότητας». Δηλαδή άνοιξαν διάπλατα το δρόμο στη διαίρεση των εργαζομένων και στις απολύσεις τους.
Η κυβέρνηση, που σταθερά προωθεί την ιδιωτικοποίηση όλων των δομών υγείας κ.λπ., κατάφερε ένα μεγάλο πλήγμα στο ΕΣΥ και στην υγεία του πληθυσμού, το οποίο θα επιφέρει συγχωνεύσεις και κλείσιμο νοσοκομείων και σπρώξιμο του κόσμου προς τις ιδιωτικές μονάδες υγείας. Στους χώρους της αριστεράς αλλά και της διανόησης κυριάρχησε μια ψυχολογία εντελώς επιθετική προς τους υγειονομικούς. Δεν ήταν λίγοι όσοι το ευχαριστήθηκαν κιόλας, ή ακόμα αυτοί που ευχήθηκαν να αρρωστήσουν οι ανεμβολίαστοι, ώστε «να καταλάβουν που δεν εμβολιάζονται». Τέτοια τιποτένια αισθήματα βγήκαν στην επιφάνεια, δείχνοντας τι προκαλεί ο φανατισμός και η απομάκρυνση από τη λογική, και μάλιστα στο όνομα της «καταπολέμησης του σκοταδισμού και ανορθολογισμού»…
Το γεγονός παραμένει: πετάχτηκαν στο δρόμο με τις πιο συνοπτικές διαδικασίες 8.500 άνθρωποι και διανόηση, επιστημονικός κόσμος και αριστερά δεν έκαναν τίποτα απολύτως, αν δεν χαιρόντουσαν κιόλας… Αυτά, για να ξέρουμε τι λέμε (επειδή ακούσαμε πολλά περί «τελείας και παύλας»).
Σιωπή δεύτερη: «Σφαγή», 40.000 λιγότεροι φοιτητές στα ΑΕΙ
Όταν δεν κάνεις ή δεν λες τίποτα για το κλείσιμο των σχολών για 6 μήνες πέρυσι, όταν δεν διαμαρτύρεσαι για την υποβάθμιση της εκπαίδευσης μέσω της τηλε-λειτουργίας της, όταν επικεντρώνεσαι μόνο στο ζήτημα της πανεπιστημιακής αστυνομίας, κι όταν πανηγυρίζεις που αυτή ακόμα δεν έχει έρθει, και τρως το ένα γκολ μετά το άλλο παθαίνοντας πανωλεθρία μέσα στην έδρα σου… ε, τότε κάπου βαδίζεις σε άσχετο δρόμο. Δεν ξανάγινε, από τη μεταπολίτευση και δώθε, να μειωθούν σε μια χρονιά κατά 40.000 οι εισακτέοι και να μείνουν κενές 17.000 θέσεις στα ΑΕΙ, και να μην κουνηθεί φύλλο. Έπρεπε από πέρυσι να ζητιόταν να ανοίξουν οι σχολές με όλα τα μέτρα, να μην εγκρίνονταν οι ΕΒΕ, να ξεσηκωνόταν ένα μεγάλο κύμα αντιδράσεων και διαμαρτυριών που τόλμησε η κυβέρνηση δια της Κεραμέως να εφαρμόσει νέο σύστημα εισαγωγής σε καιρό πανδημίας και κλειστών σχολών.
Τίποτε επί αυτών, αλλά περιφανής νίκη που ο Χρυσοχοΐδης δεν έφερε την αστυνομία, και μάλιστα αντικαταστάθηκε από τον άξιο πρώην γραμματέα της ΚΝΕ κύριο Θεοδωρικάκο. Τι ωραία να είναι η κεντροαριστερά στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, τέλεια! Και έρχεται το άλλο «γκολ»: η κυβέρνηση προχωρά χωρίς σταματημό τις συγχωνεύσεις σχολών και πιθανά το κλείσιμο άλλων, λόγω «έλλειψης» φοιτητών και δημογραφικού ζητήματος. Και ταυτόχρονα ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτική εκπαίδευση και τη διάλυση των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, ΚΝΕ και ΕΕΑΚ ανακαλύπτουν ξανά τον Θεοδωράκη και τραγουδούν τα τραγούδια του…
Σιωπή τρίτη: Καμιά αντίδραση για το νέο ειδικό καθεστώς
Έχει βγει διάταγμα που επιβάλλει, για το διάστημα 13/9/2021-31/3/2022, τη νέα «υγειονομική» δικτατορία απέναντι σε όλη την κοινωνία, με πρόσχημα το κυνήγι των νέων εσωτερικών εχθρών, των μιαρών ανεμβολίαστων. Κύριο μέσο καθυπόταξης, διαίρεσης, διχασμού, καταστολής, ελέγχου: το εμβολιαστικά πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης. Άμεσος στόχος: ο χωρισμός και διχασμός της κοινωνίας σε «υγιείς» από τη μια, και «βρώμικους-επικίνδυνους» από την άλλη. Οι εμβολιασμένοι, που μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ακόμη τη σημασία του πάσου που θα φέρουν και θα επιδεικνύουν σε κάθε σεκιουριτά ή άσχετο που κάνει πόρτα σε μαγαζιά, θέατρα, καφετέριες, ταβέρνες, γήπεδα κ.λπ., γρήγορα θα καταλάβουν πως η εξουσία, διά της βιοπολιτικής, σε περίπτωση πανδημίας θεωρεί τους πάντες ως προ-ασθενείς. Κι ότι τα μέτρα εύκολα γενικεύονται απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία.
Το θέμα όμως δεν είναι τι κάνει ο καθένας προσωπικά. Το ζήτημα είναι: Έχετε ακούσει καμιά διαμαρτυρία από τον πολιτικό κόσμο και την αριστερά ποικίλης ύλης και συμπεριφοράς για το νέο ειδικό καθεστώς; Έχετε ακούσει κάτι για το απαράδεκτο διάταγμα (στιλ Κομαντατούρ) «από 13 ενάτου έως 31 τρίτου απαγορεύεται» το ένα και το άλλο; Έχετε ακούσει κάτι σχετικό με την «υγειονομική δικτατορία» που κτίζεται με πρόσχημα τη διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης; Έχετε ακούσει από το πολιτικό φάσμα, που τρελαίνεται με τις δημοσκοπήσεις και τα εκλογικά ποσοστά, κάτι για την κατάφωρη κατάλυση της δημοκρατίας, των συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών; Είπαμε: Σιωπή, άκρα του τάφου σιωπή για όλα αυτά. Η συναίνεση όλων στο δόγμα «μόνο το εμβόλιο σώζει, τελεία και παύλα» (είτε έχουν ρόλο κυβέρνησης, είτε αντιπολίτευσης είτε επίσημης και ανεπίσημης αριστεράς) τα σβήνει όλα. Δεν βλέπει το κοινωνικό απαρτχάιντ και το ειδικό καθεστώς που στήνεται.
***
Αυτή είναι η κατάσταση. Δύσκολη και σκληρή. Αλλά δεν θα μπορέσουν αυτές οι βαθιά ένοχες και ντροπιαστικές σιωπές να καταργήσουν την ανάγκη ελευθερίας και δημοκρατίας. Δεν θα μπορέσουν να ακυρώσουν την άλλη ανθρώπινη διάσταση: αυτήν της αντίστασης. Σε αυτήν την όχθη θα βαδίσουμε, κόντρα σε όλες τις σιωπές. Η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός, ο αγώνας ενάντια στη νέα μορφή δικτατορίας που στήνεται, είναι το καλύτερο αντίδοτο σε όλη τη νοσηρότητα που παράγει και αναπαράγει το σύστημα και διάφορες παραφυάδες που φύονται γύρω του.
