του Παύλου Δερμενάκη
Η κυβέρνηση όλη την περίοδο της Γ΄ αξιολόγησης με αφορμή το κεντρικό θέμα των πλειστηριασμών, όπως το έχουν θέσει οι δανειστές, βρίσκεται σε συμπληγάδες. Η εθελοδουλία της, το καλό παιδί των δανειστών που «όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει» για λογαριασμό τους, προσπαθώντας να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματά τους ειδικά για τους πλειστηριασμούς «σκοντάφτει» στις λαϊκές κινητοποιήσεις στα ειρηνοδικεία. Έτσι, για μία ακόμα φορά, αν και νομοθέτησε το αυτεπάγγελτο των διώξεων για τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, υποχρεώθηκε να σταματήσει οριστικά τη φυσική διεξαγωγή τους από 21.2.2018 και να συνεχιστούν μόνο με ηλεκτρονική μορφή. Σημειώνεται ότι υπάρχει νέα αποχή των συμβολαιογράφων για την περίοδο έως 31/1/2018 και στην ουσία εδώ τελειώνουν οι φυσικοί πλειστηριασμοί.
Η εξέλιξη αυτή της κατάργησης των φυσικών πλειστηριασμών καταδεικνύει ότι: α) παρά τη γενικότερη κατάσταση αδράνειας του λαϊκού κινήματος, υπάρχουν υπολογίσιμες εστίες που μπορούν να δημιουργήσουν ρήγματα στην κυβερνητική πολιτική, β) η τόσο σίγουρη για τον εαυτό της κυβέρνηση καταλαβαίνει ότι ήδη έχει περάσει τα όρια της λαϊκής αντοχής και ανοχής και συνεπώς αρχίζει να φοβάται για ενδεχόμενη διαμόρφωση ανεξέλεγκτων κινηματικά καταστάσεων.
Παρακάμπτοντας τους φυσικούς πλειστηριασμούς και προχωρώντας μόνο με τους ηλεκτρονικούς η κυβέρνηση θεωρεί ότι ξεπερνά τον σκόπελο των λαϊκών κινητοποιήσεων στα ειρηνοδικεία κάθε Τετάρτη και κερδίζει πολιτικό χρόνο, ενώ ταυτόχρονα έχει ικανοποιήσει το αίτημα των δανειστών για επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών. Σημειώνεται ότι οι φυσικοί πλειστηριασμοί γίνονταν μόνο κάθε Τετάρτη και στο διάστημα 15:00-17:00 στα ειρηνοδικεία και απαιτούσαν φυσική παρουσία, ενώ οι ηλεκτρονικοί γίνονται μέσω internet, απρόσωπα, Τετάρτη, Πέμπτη ή Παρασκευή, από τις 10:00 έως τις 14:00 ή από τις 14:00 έως τις 18:00.
Η αγορά ακινήτων πριν τους πλειστηριασμούς
Το θέμα των πλειστηριασμών εκτός από την τεράστια κοινωνική και πολιτική του βαρύτητα έχει εξίσου πολύπλευρες σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία. Μία από τις σημαντικές παραμέτρους είναι οι επιπτώσεις στις τράπεζες, στον ισολογισμό και στη φερεγγυότητά τους. Το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο ενόψει και των τεστ οικονομικής αντοχής (stress test) που θα διενεργηθούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στους επόμενους μήνες. Σημειώνεται ότι ένας από τους λόγους που η τρόικα πιέζει για την επιτάχυνση της διαδικασίας πλειστηριασμών άμεσα είναι η καταγραφή των τάσεων της αγοράς ακινήτων μέσω των πλειστηριασμών, προκειμένου τα στοιχεία αυτά να ληφθούν υπόψη στα stress test.
Η όλη διαδικασία των πλειστηριασμών αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για όσους προωθούν την επιτάχυνση τους. Όλοι αυτοί, φυσικά, δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα. Η εξέλιξη των πλειστηριασμών, όσον αφορά στις τελικά διαμορφούμενες τιμές, μπορεί να δημιουργήσει στις τράπεζες, την κυβέρνηση και την αγορά ακινήτων πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που υπολογίζουν και προβάλλουν επικοινωνιακά ότι θα λύσει.
Κατ’ αρχάς είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι οι πλειστηριασμοί σταμάτησαν το 2010 με αίτημα της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (ΕΕΤ) μπροστά στον φόβο, μέσω των πλειστηριασμών, να κατρακυλήσουν οι τιμές των ακινήτων και να υποχρεωθούν να εγγράψουν τεράστιες ζημιές στους ισολογισμούς τους, λόγω της συνεπακόλουθης μείωσης της αξίας των υποθηκών για τα δάνεια. Έκτοτε η κρίση αποδείχθηκε πολύ μεγαλύτερη από τους αρχικούς και τους μετέπειτα σχεδιασμούς τραπεζιτών, κυβερνήσεων και τρόικας.
Οι τιμές των κατοικιών, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) υποχώρησαν στην περίοδο 2008-2017 μεσοσταθμικά σε όλη τη χώρα κατά 44%, ενώ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη η μείωση ήταν μεγαλύτερη. Για τα καταστήματα η μείωση είναι 55% και για τα γραφεία 50%. Η κατάρρευση των τιμών των ακινήτων καταγράφεται και στη δραματική μείωση των σχετικών συναλλαγών. Οι ετήσιες αγοραπωλησίες κατοικιών το 2007 ήταν 148.000 και το 2017 εκτιμώνται μόλις σε 15.000, δηλαδή μείωση κατά 90%.
Οι παραπάνω μειώσεις είναι λόγω της εξέλιξης της αγοράς, χωρίς να έχουν υποστεί επίδραση από πλειστηριασμούς. Σε όλη την περίοδο μέχρι σήμερα επί της ουσίας δεν έχουν διενεργηθεί πλειστηριασμοί πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αφενός είχαν απαγορευθεί με βάση το παραπάνω αίτημα της ΕΕΤ μέχρι το τέλος 2013. Για το 2014 οι λαϊκές κινητοποιήσεις στα ειρηνοδικεία, με τη συμμετοχή τότε του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν σαν αποτέλεσμα την ματαίωση των διαδικασιών. Το ίδιο συμβαίνει και από τον Σεπτέμβριο 2016 έως σήμερα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να στέλνει τα ΜΑΤ ενάντια στου διαδηλωτές. Την περίοδο Ιανουάριος 2015 έως και Αύγουστος 2016 δεν γίνονταν πλειστηριασμοί για διάφορους λόγους (capital controls, εκλογές, μορατόριουμ με τράπεζες κλπ).
Ποιοι και γιατί επισπεύδουν τους πλειστηριασμούς
Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την 3η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, υπάρχει πίεση από την τρόικα, που λειτουργεί ως εκπρόσωπος των funds, για την επίσπευση των πλειστηριασμών. Αυτή η σπουδή πρέπει να ερμηνευτεί αφού πρώτα ληφθούν υπόψη τα ακόλουθα:
α) Η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των τραπεζών. Πέρασαν στα χέρια κερδοσκόπων από το εξωτερικό. Κυβέρνηση και ΤΧΣ πούλησαν τις τράπεζες σε εξευτελιστικές τιμές και υποσχέθηκαν «αίμα» στους αγοραστές «αρπακτικά». Τους προσέλκυσαν με το δέλεαρ των κρυμμένων υπεραξιών στις υποθήκες. Τώρα το κάθε fund μέτοχος ζητά να «πιει» αυτό το «αίμα».
β) Η επίσημη παρουσία των αρπακτικών funds στην ελληνική οικονομία. Με 100.000 ευρώ (!) κεφάλαιο έχουν πάρει άδειες για να διαχειριστούν δάνεια δισεκατομμυρίων.
γ) Η δυνατότητα (ή στην πράξη η υποχρέωση) των τραπεζών να πωλήσουν δάνεια, ακόμα και υγιή, σε αυτά τα funds που «έχουν τους μηχανισμούς και την τεχνογνωσία να εισπράττουν». Μπορούν δηλαδή να ασκούν αποτελεσματικότερους εκβιασμούς από τις τράπεζες προς έναν λαό που είδε τα εισοδήματά του να καταρρέουν από τις αποφάσεις κυβερνήσεων – τρόικας.
δ) Οι αλλαγές στο νομικό καθεστώς όσον αφορά στις διαδικασίες πλειστηριασμών. Σήμερα, οι πλειστηριασμοί ξεκινούν από την εκτιμώμενη από εμπειρογνώμονα πραγματική αξία του ακινήτου (που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κάτω από την αντικειμενική, με την οποία φορολογείται ο μέχρι τώρα ιδιοκτήτης!). Αν ο πλειστηριασμός κριθεί άγονος ο επόμενος ξεκινά στο 50% της αρχικής και συνεχίζει να μειώνεται η τιμή όσο συνεχίζει να είναι άγονη η διαδικασία. Βέβαια αν φτάσουν στο επίπεδο να είναι άγονες οι δύο πρώτες διαδικασίες σε μεγάλο αριθμό πλειστηριασμών τότε τα κακά μαντάτα για την οικονομία θα είναι πολλαπλά.
Συνεπώς, η τρόικα ως ντίλερ των funds και όλων των ξένων, που αγοράζουν πάμφθηνα ακίνητα και επιχειρήσεις στην Ελλάδα, πιέζει για τους πλειστηριασμούς που μπορεί να οδηγήσουν τις τιμές των ακινήτων πολύ παρακάτω από το μείον 45%-50% που είναι μέχρι σήμερα. Η απόλυτη λεηλασία και του ιδιωτικού τομέα της ελληνικής οικονομίας δια χειρός κυβέρνησης – τρόικας.
Το «στοίχημα» κυβέρνησης – τραπεζών για τους πλειστηριασμούς μπορεί να γυρίσει “μπούμερανγκ”
Σήμερα, οι τράπεζες έχουν προσαρμόσει τις τιμές των υποθηκευμένων ακινήτων σύμφωνα με τις μειώσεις που εκτιμά η ΤτΕ και προαναφέραμε. Με βάση αυτές τις τιμές έχουν σχηματιστεί προβλέψεις και έχουν «δεσμευθεί» ίδια κεφάλαια για την ικανοποίηση των δεικτών φερεγγυότητας των τραπεζών. Η περαιτέρω υποχώρηση των τιμών θα σημάνει απλά ζημιά στις τράπεζες οι οποίες θα πρέπει να την αντιμετωπίσουν με αύξηση κεφαλαίου.
Αν, για παράδειγμα, αποδειχτούν άγονοι σε μαζικό επίπεδο πρώτοι πλειστηριασμοί ακινήτων, πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι επόμενοι θα ξεκινήσουν στο 50% της εκκίνησης των πρώτων. Αυτό το μείον 50% στην αξία μετατρέπεται αυτόματα σε ζημιά των τραπεζών που τα έχουν περάσει στα βιβλία τους στο επίπεδο της τιμής εκκίνησης του πρώτου πλειστηριασμού. Συνεπώς, τράπεζες και κυβέρνηση μπαίνουν σε ένα μεγάλο ρίσκο, ενώ η τρόικα που ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία εξυπηρετεί τα κοράκια των αγορών.
Για να αποφευχθούν, στο μέτρο του δυνατού, τέτοιες καταστάσεις, καθώς είναι ιδιαίτερα κρίσιμος ο πρώτος πλειστηριασμός, ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (SSM) έδωσε άδεια, κατ’ εξαίρεση από όλη την Ε, μόνο στις Ελληνικές τράπεζες και μόνο για το 2018, να μπορούν να συμμετέχουν στους πλειστηριασμούς και να αγοράζουν τα ακίνητα για δικό τους λογαριασμό. Δηλαδή, η τράπεζα, για λογαριασμό της οποίας γίνεται ο πλειστηριασμός (επισπεύδουσα), θα μπορεί να αγοράζει το ακίνητο, εάν δεν υπάρχει άλλη προσφορά, στην τιμή εκκίνησης (τρέχουσα εμπορική αξία) στην οποία το έχει εγγεγραμμένο στο βιβλία της ως υποθήκη. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν ότι θα συγκρατήσουν τιμές από ενδεχόμενη κατάρρευση λόγω μη ύπαρξης ενδιαφέροντος – προσφορών.
Πρακτικά, οι τράπεζες θα πάρουν με αυτόν τον τρόπο στην ιδιοκτησία τους περίπου 12.000 ακίνητα από τους 15.000 πλειστηριασμούς που εκτιμάται ότι θα γίνουν το 2018. Τα υπόλοιπα 3.000 (20%) προβλέπεται να αγοραστούν από ιδιώτες. Τα ακίνητα που θα παίρνουν με αυτό τον τρόπο οι τράπεζες θα μπορούν να τα κρατήσουν για μία πενταετία, εντός της οποίας θα πρέπει να βρουν αγοραστή να τα πουλήσουν. Προφανώς, εκτιμούν ότι μέσα σε αυτή την πενταετία θα βελτιωθεί η κατάσταση στην αγορά ακινήτων και συνεπώς θα υπάρξουν αγοραστές. Στην πράξη, οποιαδήποτε βελτίωση σε αυτή την αγορά μπορεί να προέλθει μόνο από το εξωτερικό. Τάση η οποία, όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο φύλλο του Δρόμου, είναι ήδη ενεργή. Ο φτωχοποιημένος ελληνικός λαός δεν έχει πλέον τα εισοδήματα, πλην των εξαιρέσεων που πλουτίζουν από αυτή την κρίση, για να σκέφτεται την αγορά ακίνητης περιουσίας. Σήμερα ο λαός βρίσκεται στη φάση της απώλειας, σύμφωνα με τις αποφάσεις των εθελόδουλων κυβερνήσεων, όλων όσων δημιούργησε με ιδρώτα και αίμα. Στην καλύτερη περίπτωση, μετά από την αγορά του ακινήτου η τράπεζα, αν δεν πετάξει έξω τον ιδιοκτήτη, μπορεί (αν πάρει άδεια από τον SSM) να τον καλέσει να υπογράψει σύμβαση ενοικίασης για να παραμείνει στο σπίτι του, και αυτό μέχρι να το πουλήσει σε τρίτους. Και φυσικά θα συνεχίζει να χρωστά στην τράπεζα/ζες αν η τιμή του πλειστηριασμού ήταν κάτω από το σύνολο των χρεών του.
Το μέγεθος του κινδύνου της κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων, μέσω των πλειστηριασμών και των συνεπειών τους στους ισολογισμούς των τραπεζών, καταγράφεται και στους δυσμενείς όρους που οι τράπεζες έχουν αποδεχθεί προκειμένου να κάνουν τις αγορές για λογαριασμό τους. Για κάθε χρόνο που θα έχουν το ακίνητο στην ιδιοκτησία τους θα καταγράφουν στον ισολογισμό τους μείωση αξίας (ζημιά) κατά 5% (συνολικά 25% στην πενταετία). Επίσης, ενώ για ένα δάνειο 100 μονάδων δεσμεύουν ίδια κεφάλαια 8 μονάδες, στο πλαίσιο του δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας, για το ακίνητο των 100 μονάδων θα δεσμεύουν 12 μονάδες (+50%). Αν, συνεπώς, οι αγορές από τις τράπεζες πάρουν μαζικό χαρακτήρα αυτές θα βρεθούν με πολλαπλές πιέσεις ενώ θα μπει οριστική ταφόπλακα στα όποια σχέδια της κυβέρνησης για να ξεκινήσουν οι τράπεζες να δίνουν δάνεια. Αντί για δάνεια θα βρεθούν για μία ακόμα φορά να ζητούν αυξήσεις κεφαλαίου.
Όλα αυτά θα εκτιμηθούν – κριθούν αρχικά μέσα στο τρέχον τρίμηνο. Ο SSM ζητά να γίνουν 3.000 πλειστηριασμοί εντός του τριμήνου ώστε να υπάρχει επαρκές δείγμα για το που οδηγείται η αγορά των ακινήτων και η όποια ανάκτηση των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες για να ληφθούν υπόψη στα stress test.
Με όλα αυτά έχουν ξεκινήσει οι εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα που θα έχουν οι ελληνικές τράπεζες στα stress test και οι πληροφορίες κάθε άλλο παρά είναι ενθαρρυντικές, καθώς αναφέρουν κεφαλαιακές ανάγκες της τάξης των 9-10 δισ. ευρώ.
Πλειστηριασμοί και από το Δημόσιο για χρέη από 500 ευρώ!
Όλα τα παραπάνω στο θέμα των πλειστηριασμών αφορούν την εμπλοκή των τραπεζών οι οποίες ξεκινούν τη διαδικασία ως επισπεύδουσες με βάση τις υποθήκες που έχουν και τις κατασχέσεις στις οποίες έχουν προβεί. Όμως, σε αυτά πρέπει να προστεθεί και η αντίστοιχη διαδικασία εκ μέρους του Δημοσίου. Στο πολυνομοσχέδιο προαπαιτούμενων για την Γ΄ αξιολόγηση εντάχθηκε τελικά ως τροπολογία και ψηφίστηκε η διαδικασία πλειστηριασμών ακινήτων και από το Δημόσιο για οφειλές, με ημερομηνία έναρξης την 1η Μαΐου 2018. Συνεπώς η προσφορά ακινήτων μέσω πλειστηριασμών θα πολλαπλασιαστεί.
Σημειώνουμε εδώ ότι το δημόσιο έχει δεσμεύσει με τη μορφή της κατάσχεσης δεκάδες χιλιάδες ακίνητα ακόμα και για ποσά που ξεκινούν από 500 ευρώ!. Οι πλειστηριασμοί του δημοσίου θα ξεκινήσουν από τις μεγαλύτερες αξίες, για τους γνωστούς επικοινωνιακούς λόγους, αλλά στην πορεία θα φτάσουν και στις πρώτες κατοικίες για χρέη των 500 ευρώ τις οποίες θα βγάλουν στο «ηλεκτρονικό σφυρί».
Συνεπώς, η αγορά στα επόμενα χρόνια θα κατακλυστεί από προσφορές ακινήτων μέσω των πλειστηριασμών, κάτι το οποίο θα επηρεάσει άμεσα, σε πρώτη φάση, αρνητικά την αγορά ακινήτων κατά 10% όπως εκτιμούν οι ειδικοί. Αυτό το -10% θα διαμορφωθεί ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των πλειστηριασμών. Το ενδιαφέρον που υπάρχει σήμερα από τους ξένους, σε μεγάλο βαθμό θα στραφεί στους πλειστηριασμούς, ιδιαίτερα την πρώτη περίοδο που θα εκποιηθούν τα ακριβά ακίνητα.
Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, όσον αφορά στους πλειστηριασμούς, έχουν γίνει οι ακόλουθες αλλαγές στη νομοθεσία α) θεσμοθετήθηκαν οι μαζικοί ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί από τις τράπεζες και το Δημόσιο, β) από την ψήφιση του νόμου, για απαιτήσεις που θα δημιουργηθούν μετά από αυτή, αλλάζει η σειρά ικανοποίησης των πιστωτών από την εκποίηση μέσω των πλειστηριασμών. Προηγούνται κατά σειρά οι εργαζόμενοι για δεδουλευμένα έως έξι μήνες (για οφειλές επιχειρήσεων), ακολουθούν οι τράπεζες για το 100% των ενυπόθηκων πιστώσεων (από 65% που ίσχυε μέχρι τώρα), έπεται το Δημόσιο και ακολουθούν τέλος οι λοιποί πιστωτές. Η σειρά αυτή ισχύει είτε πρόκειται για οφειλές ιδιωτών (χωρίς την ικανοποίηση των εργαζόμενων) είτε επιχειρήσεων.
Για τις ήδη υπάρχουσες οφειλές η σειρά κατάταξης των πιστωτών είναι η ακόλουθη α) οι έχοντες εγγυήσεις δηλαδή οι τράπεζες με ποσοστό 65% στο προϊόν ρευστοποίησης, β) το Δημόσιο, σε όλες τις μορφές του, με 25% και γ) όλοι οι λοιποί πιστωτές χωρίς εγγύηση μεταξύ των οποίων και οι εργαζόμενοι με 10%
Με βάση τα παραπάνω δημιουργείται το ερώτημα «σε ποιου το μύλο ρίχνει νερό το Δημόσιο» προχωρώντας σε πλειστηριασμούς ως επισπεύδον. Είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι η συντριπτική πλειοψηφία των οφειλετών προς το Δημόσιο είναι ταυτόχρονα και οφειλέτες σε καθυστέρηση των τραπεζών και οι τράπεζες έχουν εγγράψει υποθήκες κατά τη χορήγηση του δανείου. Όμως, από τα ακίνητα που θα βγάλει το Δημόσιο σε πλειστηριασμό, εφόσον κατά κανόνα υπάρχουν οφειλές προς τράπεζες και σχετικές υποθήκες, από το προϊόν του πλειστηριασμού θα λάβει ελάχιστα ποσά. Προηγούνται οι τράπεζες κατά 65% και ακολουθεί το Δημόσιο με 25%. Φυσικά για τις νέες απαιτήσεις, μετά την ψήφιση του νόμου ισχυροποιούνται ακόμα περισσότερο οι τράπεζες (100%), παίρνουν κάτι και οι εργαζόμενοι και αδυνατίζει η θέση του Δημοσίου. Άρα, το δημόσιο με τη συμμετοχή του στους πλειστηριασμούς ως επισπεύδον είτε τώρα είτε, πολύ περισσότερο, στις νέες απαιτήσεις α) παίρνει ελάχιστα έναντι του συνόλου των απαιτήσεών του, β) διευκολύνει τις τράπεζες, κάνοντας στην ουσία πλειστηριασμό για να καρπωθούν αυτές το μεγαλύτερο μέρος από το προϊόν του, ή ακόμα και το 100% για τις νέες απαιτήσεις και γ) συμβάλλει τα μέγιστα στην καταβαράθρωση των τιμών με την υπερπροσφορά ακινήτων μέσω πλειστηριασμών. Συνεπώς από μία ακόμα πλευρά εξηγείται γιατί τόσο πολύ επιμένει η τρόικα στους πλειστηριασμούς. Είναι προφανές ότι η προσπάθεια γίνεται για να αλλάξουν «χέρια» οι περιουσίες των Ελλήνων έναντι ευτελών τιμημάτων, όπως έγινε και με το ξεπούλημα των τραπεζών.
Σκληραίνουν τη στάση τους οι τροϊκανοί για τους πλειστηριασμούς
Αφού πλέον έγινε νόμος το πολυνομοσχέδιο, οι τροϊκανοί περνούν στο επόμενο βήμα. Στις συναντήσεις αυτών των ημερών μεταξύ ελληνικών τραπεζιτών, Στουρνάρα και ΕΚΤ διαπιστώνονται τα ακόλουθα. Ο SSM που εποπτεύει τις τράπεζες έβαλε δύο νέες παραμέτρους – απαιτήσεις.
Πρώτη απαίτηση: Η τράπεζα που αποκτά το ακίνητο από πλειστηριασμό θα πρέπει άμεσα (εντός διμήνου) να προχωρήσει στο άδειασμα του από τον οφειλέτη. Διαφορετικά, θα θεωρηθεί ότι η όλη διαδικασία συμμετοχής της τράπεζας στην αγορά έγινε για να κερδίσει χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση, με τους κανόνες που θα θεσπίσει, ο SSM θα υποχρεώσει την τράπεζα να αποτιμήσει την αξία του ακινήτου σε πολύ χαμηλότερη τιμή (ως μη αξιοποιήσιμο από την τράπεζα ακίνητο) δημιουργώντας «τρύπα» στον ισολογισμό της και άρα θα αυξηθούν οι ανάγκες της σε κεφάλαια. Άρα η όλη τιμωρητική διαδικασία για τους οφειλέτες ή τις τράπεζες είναι ήδη έτοιμη. Ας ετοιμαστούμε συνεπώς να δούμε σε επανάληψη σκηνές εξώσεων από τα σπίτια μας, όπως συνέβαινε πριν από 3 χρόνια στην Ισπανία. Και να θυμίσουμε εδώ ότι με βάση το αυτεπάγγελτο της δίωξης της «κυβέρνησης της αριστεράς», όποιος προβάλλει αντίσταση και κατά την εκτέλεση της έξωσης διώκεται… τόσο απλά και “αριστερά”…
Δεύτερη απαίτηση: Ο SSM θα ελέγχει τις διαδικασίες των πλειστηριασμών επιβάλλοντας τη θέλησή του στις τράπεζες άμεσα ή έμμεσα. Ήδη, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η άποψη των τραπεζιτών να μην βγαίνουν σε πλειστηριασμό δάνεια μικρής αξίας για στεγαστικό δάνειο πρώτης κατοικίας απορρίφθηκε από τον SSM.
Και η πρώτη κατοικία στο ηλεκτρονικό σφυρί
Μπροστά σε αυτήν την επερχόμενη λαίλαπα πλειστηριασμών η κυβέρνηση συνεχίζει να επιμένει στην επικοινωνιακή της τακτική, ότι η πρώτη κατοικία είναι προστατευμένη και ότι δεν πρόκειται να βγουν στο ηλεκτρονικό σφυρί πρώτες κατοικίες με αξία μικρότερη των 300.000 ευρώ. Αυτή η κυβερνητική απάτη έχει κοντά ποδάρια. Εκτός από τα νέα από τον SSM για πλειστηριασμούς ακόμα και για μικρά ποσά, εκτός από το ότι το Δημόσιο θα μπορεί να πλειστηριάζει για ευτελή ποσά, υπάρχει και η ανάλυση των πλειστηριασμών που είναι έτοιμοι να γίνουν εντός του 2018. Τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών που προέρχονται από τις αναλύσεις των ακινήτων που ετοιμάζουν να εκπλειστηριάσουν οι τράπεζες δείχνουν το μέγεθος του κυβερνητικού ψεύδους. Από τους 15.000 πλειστηριασμούς του 2018, εκ μέρους των τραπεζών, οι μισοί αφορούν εξοχικά και οι άλλοι μισοί πρώτες κατοικίες. Το 50% του συνόλου αφορούν ακίνητα αξίας μικρότερης των 200.000 ευρώ και το 70% μικρότερης των 300.000. Και αυτά μόνο για το 2018. Από 1/1/2019, που δεν θα υπάρχει η προστασία της πρώτης κατοικίας του νόμου Κατσέλη και θα έχουν τελειώσει οι πλειστηριασμοί των «ακριβών» ακινήτων, θα μας βάλλουν με βίαιο τρόπο στη φάση των πλειστηριασμών της κύριας λαϊκής κατοικίας και θα μας βγάλουν από τα σπίτια μας που τα έχουμε ήδη χρυσοπληρώσει. Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχουν στοιχεία για τους πλειστηριασμούς εκ μέρους του Δημοσίου.
Όπως όλα δείχνουν «ο κύβος ερρίφθη» για τους μαζικούς ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς από πλευράς κυβέρνησης. Το λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να τους μπλοκάρει με φυσικό τρόπο, όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια με τους φυσικούς πλειστηριασμούς στα ειρηνοδικεία. Μπορεί όμως να αναζητήσει λύσεις και να οργανώσει την αντίσταση στις γειτονιές, εκεί που θα έρθουν οι νέοι «ιδιοκτήτες» να κάνουν πράξη την «ιδιοκτησία» τους. Εκεί θα δοθούν οι νέες μάχες και θα ελεγχθούν οι δυνατότητες των αντοχών του λαού που θα υπερασπίζεται το «βιός του» και της εθελόδουλης κυβέρνησης που εκτελεί ένα συμβόλαιο μαζικής εξόντωσης.
