Η περίπτωση του στρατοπέδου «Παύλος Μελάς»
του Γιώργου Θεοδωρόπουλου
Ένα μήνα μετά (8-3-2017) την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη και την «πανηγυρική» παραχώρηση του πρώην στρατοπέδου «Παύλου Μελά», στον ομώνυμο δήμο, τα ανοιχτά ζητήματα, οι δύσκολοι αστερίσκοι και η έλλειψη θεσμικής κατοχύρωσης παραμένουν σε εκκρεμότητα. Στο σημείωμα αυτό θέλουμε να καταγράψουμε μια σημαντική και κρίσιμη στιγμή του πολύχρονου και συνεχιζόμενου αγώνα, που πιστεύουμε πως έκρινε την έκβαση της συμφωνίας που τελικά επιτεύχθηκε και είναι καλύτερη από την αρχικά προταθείσα από την κυβέρνηση.
Στις 1/12/2016 είχε συγκληθεί το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Παύλου Μελά, προκειμένου να εγκρίνει την πρόταση της κυβέρνησης, η οποία μεταξύ άλλων παρέδιδε 50 στρέμματα του πρώην στρατοπέδου στο Ταμείο Εθνικής Άμυνας (ΤΕΘΑ) για την κατασκευή κατοικιών προς χρήση των στρατιωτικών. Στη συνεδρίαση είχαμε συγκεντρωθεί μερικές δεκάδες πολιτών για να εκφράσουμε τη διαμαρτυρία μας στην επικείμενη επικύρωση της συμφωνίας από το δημοτικό συμβούλιο. Αρκετοί από εμάς συμμετείχαμε στους αγώνες που είχαν δοθεί τα προηγούμενα χρόνια και στηρίχτηκαν από κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τοπικούς βουλευτές και τον νυν πρωθυπουργό.
Το κλίμα ήταν βαρύ και ηττοπαθές. Η μόνη φωνή που έδειχνε αποφασιστικότητα ήταν τα συνθήματα που φώναζαν καμιά εικοσαριά συμπολίτες – κυρίως νεολαίοι – από την «Ανοιχτή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών». Οι νεολαίοι είχαν ανοίξει ένα πανό και ήταν αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν τη διεξαγωγή της συνεδρίασης και τη λήψη απόφασης. Έγιναν αρκετές προσπάθειες από την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου να αρχίσει η συνεδρίαση, αλλά η επιμονή της «Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών» νίκησε!
Πιστεύω ότι η παρέμβαση αυτή ήταν καθοριστική. Αν δεν είχε γίνει, το πιθανότερο είναι ότι το δημοτικό συμβούλιο θα είχε εγκρίνει την απαράδεκτη πρόταση της κυβέρνησης. Ήταν μια στιγμή που έκρινε καθοριστικά το αποτέλεσμα ενός πολύχρονου αγώνα. Μετά τη συνεδρίαση αυτή, έγινε αντιληπτό στην κυβέρνηση αλλά και στον δήμαρχο, ότι δεν θα μπορέσουν να διαχειριστούν την κατάσταση. Η υπεύθυνη του γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη κυρία Νοτοπούλου, έθεσε το θέμα κατευθείαν στον πρωθυπουργό και υπήρξε η συγκεκριμένη λύση. Μέχρι τότε, τα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) καθώς και οι τοπικοί βουλευτές που είχαν πρωτοστατήσει στους αγώνες για την παραχώρηση του στρατοπέδου (έχει χυθεί άπειρο μελάνι με επερωτήσεις τους στη Βουλή), ήταν αόρατοι και ανύπαρκτοι.
Την τελευταία βδομάδα ένας εξ αυτών, ο κ. Τριανταφυλλίδης, δείχνει ότι του άνοιξε η όρεξη και φιλοδοξεί δήθεν να πρωτοστατήσει για μια ανάλογη κατάληξη στο στρατόπεδο «Κόδρα»! Καλό θα ήταν να διαβάσει τον νόμο που ψήφισε πέρσι την άνοιξη, με τον οποίο συστάθηκε το λεγόμενο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) Καμμένου.
Η περίπτωση του πρώην στρατοπέδου και η έκβαση που είχε, δείχνει ότι μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικές, τουλάχιστον σε κάποια τοπικού χαρακτήρα θέματα. Ο κυβερνητισμός όμως και η μνημονιακή μετάλλαξη έχουν εμποτίσει όλα τα κλιμάκια του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί λοιπόν μια στιγμή να είχε την κρισιμότητα που περιγράφηκε, αλλά προηγήθηκαν μακροχρόνιος αγώνας, κινήσεις πολιτών, θέσεις, προτάσεις και τεκμηρίωση. Είναι αναγκαίοι όμως νέοι αγώνες, ώστε ν’ αποτραπούν τα σχέδια που εξυφαίνονται για τον συγκεκριμένο χώρο και για όσους ελεύθερους πολιορκημένους χώρους έχουν εναπομείνει και κινδυνεύουν να γίνουν βορά στις ορέξεις του υπερ-ταμείου και του «ΤΑΙΠΕΔ Καμμένου».
