Το τουρκικό κράτος και η καταδίκη του Σεβάν Νισανιάν. Του Σαΐτ Τσετίνογλου*
Ο συγγραφέας, διανοούμενος, υπερασπιστής των δικαιωμάτων του ανθρώπου Σεβάν Νισανιάν που έχει μείνει γενναία όρθιος στον αγώνα της ελευθερίας του ανθρώπου, της υπεράσπισης των πολιτισμικών αξιών, της διατήρησης των αρχαίων γλωσσών και της ιστορίας της Ανατολής, σήμερα φυλακίζεται αθόρυβα και στέλνεται πίσω από τα σίδερα μέσα στο κλίμα της παραζάλης των σκανδάλων διαφθοράς «των πρώτου βαθμού συγγενών» της κορυφής του κράτους που συνταράσσουν την Τουρκία.
Μπορούμε να δούμε την υπόθεση του Σεβάν Νισανιάν από διάφορες σκοπιές:
1. Πρώτα απ’ όλα από τη σκοπιά της ελευθερίας σκέψης. Είναι ριψοκίνδυνο να καταδικαστεί κάποιος λόγω της ελεύθερης έκφρασης των σκέψεων του. Καλλίτερα να βρεθεί μια δήθεν αιτία. Θα πρέπει να απαξιωθεί και να σωπάσει ο διανοούμενος με την χρήση του ποινικού κώδικα ως εργαλείου. Το ζήτημα δεν είναι θέμα σφραγίδας ή αυθαίρετης οικοδομής. Την τελευταία περίοδο έχει αυξηθεί η καταδίωξη και η τιμωρία συγγραφέων, εφημερίδων, περιοδικών και εκδοτικών οίκων. Οι καταδίκες με εξαιρετικά υψηλές χρηματικές ποινές είναι η έκφραση της ίδιας βούλησης. Η περίπτωση του Σεβάν Νισανιάν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα χρήσης της Δικαιοσύνης για πολιτικούς σκοπούς.
2. Ας δούμε την υπόθεση από την πλευρά της λεηλασίας των αρμενικών περιουσιών. Μια τελευταία πράξη του συστηματικού σφετερισμού από την συμμορία των Νέο-Τούρκων, υπήρξε η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου το 1963, ότι οι Αρμενικές περιουσίες είναι πλέον κτήμα του Κράτους. Με την αντίληψη αυτή η περιουσία του Σεβάν Νισανιάν αντιμετωπίστηκε ως «Εμβάλι Μετρουκέ-Εγκαταλελειμμένη Περιουσία», εκδηλώθηκε εχθρότητα στα όμορφα έργα που έκανε ο Σεβάν στην ιδιοκτησία του με σκοπό να φοβηθεί και να τα εγκαταλείψει ώστε να λεηλατηθούν. Για λίγο διάστημα κατάφερε ο Σεβάν να σταματήσει την καταδίωξή του, δωρίζοντας την περιουσία του στο Ίδρυμα Νεσίν. Προβαίνοντας στην δωρεά αυτή είχε πει: «Αφού είμαι Αρμένης θα πρέπει να τα δώσω χωρίς να με το ζητήσουν» και με τον τρόπο αυτό κορόιδευε τον εξουσιαστή, χωρίς να ξεχαστεί το ότι στάθηκε με όρθιο τον μέσο δάκτυλο του όταν άνοιγαν το ταφικό μνήμα στο οικόπεδό του, όταν το περιβάλλον είχε ωριμάσει καταδικάστηκε για την αγροικία του ενός δωματίου που δεν ήταν πλέον δική του.
3. Ας δούμε όμως την υπόθεση και από πλευράς διαφθοράς. Με το τελευταίο, τέταρτο πακέτο μεταρρυθμίσεων στη Δικαιοσύνη σχεδόν όλα τα εγκλήματα διαφθοράς έχουν υπαχθεί στην κατηγορία του πλημμελήματος. Έτσι, ενώ μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου η πρωτεύουσα των αυτοκρατοριών, η Κωνσταντινούπολη, έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο, πνίγοντας αυτήν στο μπετόν με τη συνεργασία του υπουργείου Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος, παραχωρώντας την Κωνσταντινούπολη στα συμφέροντα των εργολάβων, κανένας από αυτούς δεν έπαθε τίποτα. Από την άλλη πλευρά, τίθεται ως θέμα τα έργα στον Κιρκιτζέ, που έγιναν με κόπο και με ελάχιστα μέσα και θυμίζουν επίγειο παράδεισο. Σε ποιο χωριό καταδικάστηκε σε τέσσερα έτη ένας άνθρωπός για μια αγροικία του ενός δωματίου;
4. Ας δούμε το θέμα από την πλευρά του Αρμενισμού: Δεν υπάρχει ανοχή στο να σταθεί όρθιος ένας Αρμένης. Στην αντίληψη των κατεχόντων την εξουσία είναι προτιμότεροι οι Αρμένιοι που φοβούμενοι δεν μπορούν να πάνε στο μπακάλη να πάρουν ψωμί, επειδή δήθεν ο Σεβάν μίλησε κατά του Ισλαμικού μύθου. Σε ένα περιβάλλον που οι στήλες των εφημερίδων γεμίζουν με άρθρα κατά της Χριστιανοσύνης και η Δικαιοσύνη αδυνατεί να εξιχνιάσει την σφαγή στη Μαλάτια, επειδή δήθεν τα θύματα διενεργούσαν «προσηλυτισμό», ο Σεβάν καταδικάστηκε σε 13,5 χρόνια φυλακή επειδή είπε δύο στοίχους περί της Ισλαμικής Μυθολογίας και τούτο διότι απλά είναι Αρμένης.
5. Ας δούμε την υπόθεση από την σκοπιά της επετείου των 100 ετών από την Γενοκτονία το έτος 2015: Ο Σεβάν Νισανιάν είναι από τους λίγους Αρμενίους αδελφούς μας, στον τόπο αυτό, που δεν φοβάται να μιλάει. Είναι ανάγκη να σιωπήσει αυτή η δυνατή και σημαντική φωνή, αφού το Κράτος ετοιμάζεται παντοιοτρόπως να αντιμετωπίσει το 2015. Με τον τρόπο αυτό εκφοβίζεται ο λαός που ανήκει ο Σεβάν αλλά και οι συμπαραστάτες του Αρμενικού λαού που ζητάει δικαιοσύνη στα 100 χρόνια από την Γενοκτονία του.
Στην χώρα αυτή που ζούμε, εκριζώθηκε η ζωή ενάμιση εκατομμυρίου Αρμενίων. Ενώ αδυνατούμε να ονοματίσουμε τον ιεραρχικό βαθμό του δολοφόνου του αδελφού μας Χραντ Ντίνκ που υπήρξε το 1.500.000+1 θύμα, όπως ο στρατιώτης Σεβάγκ Μπλικτζί δολοφονήθηκε κατά την διάρκεια της θητείας του στην επέτειο έναρξης της Γενοκτονίας την 24η Απριλίου είναι το 1.500.000+2 θύμα, η καταδίκη του Σεβάν Νισανιάν σε τέσσερα χρόνια τον καθιστά το 1.500.000+3 θύμα. Χωρίς να μείνουμε στάσιμοι στην απόδοση δικαιοσύνης, όπως έγινε στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις, και να προσπαθήσουμε να κρυφθούμε μέσα στο πλήθος που περπάτησε πίσω από το φέρετρο του Χραντ – για να απαλύνουμε την συνείδησή μας – θα πρέπει να υψώσουμε την φωνή μας.
Το ζήτημα είναι για το 1.500.000+3 θύμα. Δεν είναι ζήτημα σφραγίδας ή ζήτημα αυθαίρετης οικοδομής. Είναι επιτακτική ανάγκη να μην σωπάσουμε, να σταθούμε όρθιοι και να συστρατευθούμε με τον αρμενικό λαό που ζητά δικαιοσύνη στα 100 χρόνια της Γενοκτονίας του, για να μην υπάρξει η προσθήκη 1.500.000+4.
Λέμε όχι στη χρήση του Νόμου ως μέσου τυραννίας. Στον πρώτο υπαίτιο της αδικίας απαντάμε με τα λόγια του Σεβάν: «Κάθε πρωθυπουργός θα γευθεί την παραίτηση!».
Οι εξουσιαστές είπαν ότι «κάθε θνητός θα γευθεί τη φυλακή» Λέμε «φτάνει πια» σε αυτό το αίσχος που απαξιώνει το δίκαιο και την ανθρωπότητα.
* Ο Σαΐτ Τσετίνογλου
είναι Τούρκος διανοούμενος και ακαδημαϊκός
