Από τις ωραίες στιγμές εκείνης της περιόδου ήταν οι, παρά το κρύο, γεμάτοι δρόμοι, η πολυήμερη κατάληψη του κυβερνητικού μεγάρου, καθώς και το κόλπο της αποδημίας μιας ντουζίνας Δημοκρατικών γερουσιαστών σε γειτονικές πολιτείες, ώστε να αναβληθεί η ψήφιση του νόμου λόγω έλλειψης απαρτίας. Το ίδιο σκηνικό είχε επαναληφθεί τότε και στην Τζόρτζια, το Τενεσί, την Ιντιάνα και το Οχάιο, όπου στη μεν Ιντιάνα τα συνδικάτα έχασαν τη μάχη, την κέρδισαν όμως στο Οχάιο.
Ψηφίστηκε, αλλά δεν το έβαλαν κάτω
Σύμφωνα με το νόμο, οι πολίτες έχουν δικαίωμα να ανακαλέσουν οποιονδήποτε από τους αιρετούς άρχοντες, εφόσον έχει υπηρετήσει ένα μέρος της θητείας του και εφόσον έχει συγκεντρωθεί ικανός αριθμός υπογραφών. Το οποίο και έπραξαν. Έτσι, στην τελική και επίσημη καταμέτρηση της προηγούμενης Παρασκευής, η εκλογική επιτροπή της Πολιτείας βρήκε, ούτε λίγο-ούτε πολύ, 900.938 έγκυρες ψήφους, σχεδόν διπλάσιες από τις απαιτούμενες των 540.208, δίνοντας έτσι το πράσινο φως για την επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας, η οποία και ορίστηκε για τις 5 Ιουνίου.
Πρόκειται, προφανώς, για μια πολύ σπουδαία νίκη, αν αναλογιστεί κανείς ότι κάτι τέτοια γεγονότα συμβαίνουν εξαιρετικά σπάνια. Σ’ όλη την ιστορία των ΗΠΑ μόνο δυο κυβερνήτες έγινε δυνατόν ν’ ανακληθούν με τον τρόπο αυτό, Ο ένας ήταν το 2003 στην Καλιφόρνια, για ν’ αντικατασταθεί (τυχαίνουν και αναποδιές!) από τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ και ο άλλος το 1921, στη Βόρεια Ντακότα. Οι δε προκαταρκτικές εκλογές για την ανάδειξη του δημοκρατικού υποψηφίου έχουν προγραμματιστεί για τις 8 Μαΐου. Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι παράλληλα θα ξαναγίνουν εκλογές και για τον αναπληρωτή κυβερνήτη καθώς και για τους τέσσερεις γερουσιαστές της πολιτείας, τότε αναμφίβολα πρόκειται για το μεγαλύτερο γεγονός ανάκλησης στην ιστορία της Αμερικής.
Όλως τυχαίως(;) δε, την ίδια μέρα με την καταμέτρηση των ψήφων βγήκε και η απόφαση του πολιτειακού δικαστηρίου η οποία καθιστούσε αντισυνταγματικά, άρθρα του αντεργατικού νόμου που προωθούσε ο κυβερνήτης Ουόλκερ, ένα εκ των οποίων ήταν και η κατάργηση του δικαιώματος των συνδικάτων να συλλέγουν συνδρομές από τα μέλη τους.
Προμήνυμα για το Νοέμβριο
Με τον Ρόμνι να βρίσκεται κοντά στο χρίσμα, η κούρσα των προκριματικών για την ανάδειξη του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, χάνει πια το ενδιαφέρον της, το οποίο μετατοπίζεται πλέον στο αποτέλεσμα του Ιουνίου. Οι εκλογές του Ουισκόνσιν, θέλοντας και μη, θα δώσουν μια πρώτη γεύση για το τι μέλλει γενέσθαι τον Νοέμβριο. Για το λόγο αυτό τόσο οι Δημοκρατικοί, όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι, το Occupy, αλλά και τα συνδικάτα από ολόκληρη τη χώρα, συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, όπου και ετοιμάζονται να ρίξουν άφθονο χρήμα.
Ήδη ο Ουόλκερ, χωρίς να έχει ακόμα αρχίσει επισήμως την προεκλογική του εκστρατεία κατόρθωσε να συγκεντρώσει γύρω στα 12 εκατ. δολάρια, με κάποιες μεμονωμένες χορηγίες, φυσικά ανώνυμες, να αγγίζουν έως και τα 500.000 δολάρια. Υπενθυμίζουμε ότι το 2010, κατόπιν απόφασης του ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ, με ψήφους 5 προς 4 (The Citizens United v. Federal Election Commission Act), οι χρηματοδοτήσεις υποψηφίων από οργανισμούς, επιχειρήσεις και ιδιώτες μεγα-χορηγούς μπορεί να είναι ανώνυμες και απεριόριστες, υπό την προϋπόθεση (κοροϊδία), ότι τα χρήματα ξοδεύονται πριν ή και ανεξάρτητα από την προεκλογική εκστρατεία. Μέχρι δε τις εκλογές του Ιουνίου το πορτοφόλι του Ουόλκερ θα έχει φουσκώσει, σύμφωνα με εκτιμήσεις, στα 60-80 εκατομμύρια δολάρια.
Με τους ψηφοφόρους να φαίνονται άκρως πολωμένοι (οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν ένα ελαφρό προβάδισμα στον Ουόλκερ έναντι του δημοκρατικού αντιπάλου του), οι εκλογές αυτές θα μοιάζουν, αν μη τι άλλο, με θρίλερ. Αλλά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα και μόνο που το κίνημα κατόρθωσε να τις προκαλέσει συγκεντρώνοντας τόσες υπογραφές, θα έχει καταφέρει νίκη περιφανή.
