Εκατοντάδες ήταν οι άνεργοι, οι απολυμένοι και οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στο Συλλαλητήριο των Ανέργων, ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία που έγινε στην Καβάλα στις 8/2.
Η πρωτοβουλία ανήκει στους απολυμένους της βιοτεχνίας ιματισμού ΔΕΛΦΙΝΙ, την οποία πριν από οχτώ μήνες οι ιδιοκτήτες μεταφέρανε στη Βουλγαρία, αναζητώντας φθηνότερα μεροκάματα και υψηλότερη κερδοφορία.
Προεκλογικά, κυβέρνηση και δημοτικές αρχές της περιοχής, υποσχέθηκαν στους απολυμένους της ΔΕΛΦΙΝΙ, όπως και σε απολυμένους από άλλες επιχειρήσεις της περιοχής, ότι θα προσλαμβάνονταν άμεσα στους τοπικούς Δήμους για 36 μήνες με πλήρη ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα. Στις εξαγγελίες τους όμως αυτές «ξέχασαν» να αναφέρουν ότι δεν υπάρχει το αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο. Και ούτε φυσικά ότι χρειάζεται οι ίδιοι να πράξουν το αυτονόητο, δηλαδή να το ψηφίσουν, ώστε εκατοντάδες άνεργοι να προσληφτούν σε δημοτικές επιχειρήσεις.
Αντίθετα, χαρακτηριστική ήταν η στάση κυβέρνησης και δημοτικής αρχής, που ενώ όλους αυτούς τους μήνες δεν έκαναν τίποτε επί της ουσίας, τις τελευταίες μέρες και ώρες πριν το συλλαλητήριο, άρχισαν να «εργάζονται πολύ σκληρά», με αποκορύφωμα την επίσκεψη της υπουργού Εργασίας στην Καβάλα, για την αποκατάσταση των απολυμένων. Στην πραγματικότητα έκαναν τα πάντα για να περιορίσουν τις προσπάθειες οργάνωσης και συλλογικής διεκδίκησης ανέργων-απολυμένων. Ο Δήμαρχος Καβάλας, ενώ μερικές εβδομάδες πριν δήλωσε ότι θα είναι μπροστάρης σε συλλαλητήριο κατά της ανεργίας, ήταν τελικά μπροστά-μπροστά στα… μικρόφωνα της συγκέντρωσης, χωρίς να αναλάβει την παραμικρή δέσμευση και η πρακτική του βοήθεια για την οργάνωση του συλλαλητηρίου περιορίστηκε στην παραχώρηση της μικροφωνικής του Δήμου. Το Εργατικό Κέντρο προφανώς είχε να ασχοληθεί με πιο σοβαρά θέματα και θεώρησε ότι ένα δελτίο τύπου συμπαράστασης είναι υπεραρκετό, ενώ ο Εμπορικός Σύλλογος, από τον οποίο ζητήθηκε να πάρει απόφαση κλεισίματος των καταστημάτων για το συλλαλητήριο, τις τελευταίες ώρες ήταν… άφαντος.
Παρά το γεγονός ότι το συλλαλητήριο οργανώθηκε κόντρα στις πραγματικές διαθέσεις των κυβερνώντων, ήταν απόλυτα επιτυχημένο γιατί ένωσε μαζικά απολυμένους από βιοτεχνίες και επιχειρήσεις της περιοχής με πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, ακόμη και αυτές που επιλέγουν τη λογική των ξεχωριστών συγκεντρώσεων, σε ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία. Η κοροϊδία των προγραμμάτων απασχόλησης του υπουργείου «Ανεργίας» δεν πέρασε. Οι άνεργοι θέλουν δουλειά με πλήρη δικαιώματα και όχι 4ωρη ψευτοαπασχόληση και μεροκάματα-χαρτζιλίκια. Το συλλαλητήριο αυτό δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί. Ένα ενιαίο μέτωπο ανέργων-απολυμένων-εργαζομένων για τη διεκδίκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην εργασία και την αξιοπρεπή διαβίωση. Ενάντια στις λογικές καθιέρωσης ενός μοντέλου εργαζόμενου υποαπασχολούμενου, υποαμειβόμενου, «επιχειρηματία» των 600 ευρώ, «ενοικιαζόμενου», χωρίς δικαιώματα. Ενάντια στις πολιτικές της υπηρεσιακής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των τροϊκανών αφεντικών της.
Οι άνεργοι διεκδικούν:
• Δουλειά για όλους εδώ και τώρα.
• Παράταση του επιδόματος ανεργίας που να καλύπτει βιοτικές ανάγκες.
• Να μην πληρώνουν ρεύμα και νερό, εφόσον δεν πληρώνονται.
• Δωρεάν μεταφορά με τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ.
• Να παγώσει η πληρωμή δανείων για αγορά πρώτης κατοικίας.
• Δικαίωμα παραλαβής δωρεάν τροφίμων από το κοινωνικό παντοπωλείο του δήμου.
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όσους είναι πάνω από 50 χρονών και να τους κολλιούνται ένσημα.
Προεκλογικά, κυβέρνηση και δημοτικές αρχές της περιοχής, υποσχέθηκαν στους απολυμένους της ΔΕΛΦΙΝΙ, όπως και σε απολυμένους από άλλες επιχειρήσεις της περιοχής, ότι θα προσλαμβάνονταν άμεσα στους τοπικούς Δήμους για 36 μήνες με πλήρη ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα. Στις εξαγγελίες τους όμως αυτές «ξέχασαν» να αναφέρουν ότι δεν υπάρχει το αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο. Και ούτε φυσικά ότι χρειάζεται οι ίδιοι να πράξουν το αυτονόητο, δηλαδή να το ψηφίσουν, ώστε εκατοντάδες άνεργοι να προσληφτούν σε δημοτικές επιχειρήσεις.
Αντίθετα, χαρακτηριστική ήταν η στάση κυβέρνησης και δημοτικής αρχής, που ενώ όλους αυτούς τους μήνες δεν έκαναν τίποτε επί της ουσίας, τις τελευταίες μέρες και ώρες πριν το συλλαλητήριο, άρχισαν να «εργάζονται πολύ σκληρά», με αποκορύφωμα την επίσκεψη της υπουργού Εργασίας στην Καβάλα, για την αποκατάσταση των απολυμένων. Στην πραγματικότητα έκαναν τα πάντα για να περιορίσουν τις προσπάθειες οργάνωσης και συλλογικής διεκδίκησης ανέργων-απολυμένων. Ο Δήμαρχος Καβάλας, ενώ μερικές εβδομάδες πριν δήλωσε ότι θα είναι μπροστάρης σε συλλαλητήριο κατά της ανεργίας, ήταν τελικά μπροστά-μπροστά στα… μικρόφωνα της συγκέντρωσης, χωρίς να αναλάβει την παραμικρή δέσμευση και η πρακτική του βοήθεια για την οργάνωση του συλλαλητηρίου περιορίστηκε στην παραχώρηση της μικροφωνικής του Δήμου. Το Εργατικό Κέντρο προφανώς είχε να ασχοληθεί με πιο σοβαρά θέματα και θεώρησε ότι ένα δελτίο τύπου συμπαράστασης είναι υπεραρκετό, ενώ ο Εμπορικός Σύλλογος, από τον οποίο ζητήθηκε να πάρει απόφαση κλεισίματος των καταστημάτων για το συλλαλητήριο, τις τελευταίες ώρες ήταν… άφαντος.
Παρά το γεγονός ότι το συλλαλητήριο οργανώθηκε κόντρα στις πραγματικές διαθέσεις των κυβερνώντων, ήταν απόλυτα επιτυχημένο γιατί ένωσε μαζικά απολυμένους από βιοτεχνίες και επιχειρήσεις της περιοχής με πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, ακόμη και αυτές που επιλέγουν τη λογική των ξεχωριστών συγκεντρώσεων, σε ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία. Η κοροϊδία των προγραμμάτων απασχόλησης του υπουργείου «Ανεργίας» δεν πέρασε. Οι άνεργοι θέλουν δουλειά με πλήρη δικαιώματα και όχι 4ωρη ψευτοαπασχόληση και μεροκάματα-χαρτζιλίκια. Το συλλαλητήριο αυτό δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί. Ένα ενιαίο μέτωπο ανέργων-απολυμένων-εργαζομένων για τη διεκδίκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην εργασία και την αξιοπρεπή διαβίωση. Ενάντια στις λογικές καθιέρωσης ενός μοντέλου εργαζόμενου υποαπασχολούμενου, υποαμειβόμενου, «επιχειρηματία» των 600 ευρώ, «ενοικιαζόμενου», χωρίς δικαιώματα. Ενάντια στις πολιτικές της υπηρεσιακής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των τροϊκανών αφεντικών της.
Οι άνεργοι διεκδικούν:
• Δουλειά για όλους εδώ και τώρα.
• Παράταση του επιδόματος ανεργίας που να καλύπτει βιοτικές ανάγκες.
• Να μην πληρώνουν ρεύμα και νερό, εφόσον δεν πληρώνονται.
• Δωρεάν μεταφορά με τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ.
• Να παγώσει η πληρωμή δανείων για αγορά πρώτης κατοικίας.
• Δικαίωμα παραλαβής δωρεάν τροφίμων από το κοινωνικό παντοπωλείο του δήμου.
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όσους είναι πάνω από 50 χρονών και να τους κολλιούνται ένσημα.
Π.Λ.
Σχόλια
