Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν, με πρωτοφανή κυνισμό, δήλωσε δημόσια, απευθυνόμενος προς τον πρόεδρο Πούτιν: «Θέλετε να γίνετε πάλι ισχυροί, όπως επί Σοβιετικής Ένωσης; Θα μας βρείτε απέναντί σας…!»
ΚΑΙ ΜΕΤΑ, οι υποκριτές της γερμανοευρωπαϊκής Ένωσης, απορούν για ποιο λόγο η Ρωσία έκανε εισβολή στην Ουκρανία… Αμερική, ΝΑΤΟ και Βρυξέλλες ήσαν πανευτυχείς πιστεύοντας ότι στο εξής αυτοί κυρίως θα εξουσίαζαν στον κόσμο χωρίς αντιδράσεις. Και θα επέβαλαν τους δικούς τους κανόνες, για όλα τα διεθνή θέματα. Σιωπηρώς εφήρμοζαν την περικύκλωση της Ρωσίας, ώστε να βρίσκεται στο στόχαστρό τους. Η Ουκρανία θα έμπαινε στο ΝΑΤΟ, και κολλητά στην Ουκρανία βρίσκεται η Πολωνία, όπου υπάρχει μεγάλη στρατιωτική βάση της «συμμαχίας». Επομένως, η απειλή κατά της ακεραιότητας της Ρωσίας είναι εμφανής. Η Ουάσιγκτον εξοργίστηκε, επειδή βλέπει ότι η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει το πεδίο ελεύθερο στη δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ. Η Ουκρανία, αντί να κάνει μέτωπο με τη Ρωσία, προτίμησε να πάει με την πλευρά της αμαρτωλής Ατλαντικής Συμμαχίας, γνωρίζοντας ότι θα αντιμετώπιζε τη ρωσική αντίδραση. Αντί δηλαδή ο Ουκρανός ηγέτης Ζελένσκι να εξασφαλίσει την ειρήνη και την ευημερία στην πατρίδα του με σύμμαχο τον Πούτιν, προτίμησε να γίνει όργανο των Βρυξελλών, προκαλώντας την πολεμική θύελλα, με φοβερές καταστροφές και θύματα. Ο Ζελένσκι, επικαλέστηκε ένα νέο… «σιδηρούν παραπέτασμα» της Ρωσίας, επιλέγοντας το Νατοϊκό «παραπέτασμα» με… «ποινικό μητρώο»…
Επιβεβαιώνεται ο Αντόνιο Γκράμσι που προέβλεψε ότι: «Ζούμε την εποχή των τεράτων»… Τα «τέρατα» με τη μορφή του ΝΑΤΟ επέστρεψαν. Το ΝΑΤΟ φέρει ευθύνες για τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Και είναι αυτή η «Ατλαντική Συμμαχία» που ισοπέδωσε τη Γιουγκοσλαβία. Κι όταν σταμάτησαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ συνέχισαν το απαίσιο έργο τους με άλλα μέσα. Ξεκίνησαν οικονομικό, εμπορικό και ενεργειακό αποκλεισμό της Σερβίας, με συνδυασμό με την εκκαθάριση των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο…
Με τέτοιο «παρελθόν», το ΝΑΤΟ δεν είναι δυνατόν σήμερα να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο προς τη Μόσχα. Γεννάται το εύλογο ερώτημα: Κι εμείς εδώ, τι κάνουμε μπροστά στην πολεμική καταστροφή; Το πρώτο που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, είναι το γεγονός ότι οι λεγόμενοι «σύμμαχοι» (ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-Γερμανία κ.λπ.) τηρούν φιλοτουρκική στάση με το Αιγαίο, τα νησιά μας και την Κύπρο. Οφείλουμε, επομένως, να μην σπεύδουμε από δουλόφρονα διάθεση να γινόμαστε ουραγοί των επιδιώξεων Αμερικής, Στόλτενμπεργκ και Βρυξελλών. Ήταν λοιπόν τελείως εσφαλμένη η δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος στην ενημέρωσή του προς την κυρία Σακελλαροπούλου, ολοφυρόμενος είπε ότι: «Διαλύθηκε το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας»! Αντί να εξετάσει ποια είναι τα συμφέροντα πρώτα της Ελλάδας, ταύτισε τα συμφέροντά μας με εκείνα του ΝΑΤΟ! Κι από πάνω, έχει την απαίτηση για «εθνική ομοψυχία» μέσα σ’ αυτό πλαίσιο. Όχι μόνο η Νέα Δημοκρατία αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και το ΚΙΝΑΛ, αποδέχονται τον ορισμό των «νατοϊκών εδαφών» μέσα στα οποία εντάσσουν και την Ελλάδα. Όσο για το ΚΚΕ έχει περιπέσει σ’ έναν κυκεώνα πρωτόγνωρων καταστάσεων… δεν ξέρει πού βρίσκονται οι ιμπεριαλιστές! Καταδικάζει την εισβολή στην Ουκρανίας, αλλά με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, συνάσσεται με τη… ΝΑΤΟϊκή γραμμή! Μη βρίσκοντας άκρη, ξεθάβει ο Περισσός από τα συρτάρια του παλαιές ανακοινώσεις περί ιμπεριαλισμού, άλλων εποχών και συνθηκών κι ας βγάλουν άκρη εκείνοι που θα τις διαβάσουν! Πολύ σωστά, ο αγαπητός φίλος Ρούντι Ρινάλντι στο άρθρο του της 26ης του μηνός, μνημόνευσε το γεγονός ότι η κατάσταση τώρα είναι τελείως διαφορετική απ’ εκείνη της δεκαετίας του 1930, δηλαδή με την εικόνα που είχαμε στις προετοιμασίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τα μεγάλα λαϊκά Μέτωπα, την ΕΣΣΔ και τον Λαϊκό Στρατό της Κίνας του Μάο.
Εγώ θα έλεγα με μία λέξη ότι αυτή ακριβώς η αναδρομή, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε σε τι κινδύνους εμπλέκεται η ανθρωπότητα, χωρίς την παρουσία γνήσιας μαχόμενης Αριστεράς. Βρίσκεται στο έλεος του καπιταλιστικού νεοφασισμού.
Οι λεγόμενοι «σύμμαχοι» (ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-Γερμανία κ.λπ.) τηρούν φιλοτουρκική στάση με το Αιγαίο, τα νησιά μας και την Κύπρο. Οφείλουμε, επομένως, να μην σπεύδουμε από δουλόφρονα διάθεση να γινόμαστε ουραγοί των επιδιώξεων Αμερικής, Στόλτενμπεργκ και Βρυξελλών
ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ και κάτι άλλο. Όσοι σήμερα διαθέτουν σωστή κρίση, κάνουν λόγο για την ανάγκη ενεργητικής πολιτικής και αυτονομίας από τις μεγάλες δυνάμεις. Να θυμηθούμε τι πλεονεκτήματα είχαμε παλιά, τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου, με το Κίνημα των Αδεσμεύτων. Επρόκειτο για έναν σταθεροποιητικό παράγοντα ελευθέρων κρατών, με συμμετοχή κομμάτων διαφόρων χωρών και προσωπικοτήτων. Οι «Αδέσμευτοι» εξελίχθηκαν σε ισχυρή δύναμη, την οποία φοβόταν η Ουάσιγκτον, αλλά η Σοβιετική Ένωση την αντιμετώπιζε ευνοϊκά. Ο Τίτο, ο Νεχρού, ο Νάσερ, ο Εθνάρχης Μακάριος, και πολλοί άλλοι, είχαν δημιουργήσει κοινό ισχυρό Μέτωπο που προασπιζόταν την Ανεξαρτησία και την εθνική ακεραιότητα των χωρών. Οι «Αδέσμευτοι», ήσαν οι μεγάλοι αντίπαλοι του ιμπεριαλισμού και καπιταλισμού. Με Σοβιετική Ένωση και Αδέσμευτους, η Δύση δεν μπορούσε να κάνει ασύδοτη επέλαση με νεοφασιστικές βλέψεις. Να θυμίσουμε ότι ο Μακάριος, σαν ηγέτης του κυπριακού ελληνισμού, μπόρεσε να σταθεί μέσα στις συνωμοσίες Αμερικανών και ΝΑΤΟϊκών επειδή είχε τη στήριξη των Αδεσμεύτων, αλλά και της Σοβιετικής Ένωσης. Στην Ελλάδα, είχαμε τον «Αντιαποικιακό Σύνδεσμο» του διακεκριμένου νομικού Νίκου Πουλιόπουλου (ανιψιού του Παντελή Πουλιόπουλου) που είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα μέσα στον κόσμο των Αδεσμεύτων, σε συνεργασία με πολιτικούς, όπως τον Ηλία Ηλιού, τον Ηλία Τσιριμώκο, κ.ά. Είχε ιδιαίτερη σημασία η δήλωση του Αιγύπτιου ηγέτη Νάσερ, ο οποίος παραδεχόταν ότι: «Αν δεν είχαμε την υποστήριξη της ΕΣΣΔ δεν θα μπορούσαμε να λύσουμε ούτε ένα σύνθετο οικονομικό-πολιτικό πρόβλημα.» Κι ο Τίτο, αφού πάντα ανέφερε τη συμμαχία που είχαν οι Αδέσμευτοι με τον Φιντέλ Κάστρο, επεσήμαινε: «Ποτέ δεν πάψαμε από την αρχή να εκφραζόμαστε με σταθερότητα ενάντια στην πολιτική των μπλοκ και της ξένης κυριαρχίας, ενάντια σε κάθε μορφή πολιτικής και οικονομικής ηγεμονίας, υπέρ του δικαιώματος κάθε χώρας για ελευθερία, για ανεξαρτησία και για αυτόνομη ανάπτυξη. Ποτέ δεν δεχτήκαμε να γίνουμε ο μοχλός ή η εφεδρεία οποιουδήποτε, γιατί αυτό είναι ασυμβίβαστο με την ουσία της πολιτικής του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Από την εμφάνισή της ως αγγελιοφόρου μιας νέας εποχής, η πολιτική του Κινήματος των Αδεσμεύτων, έγινε μια πραγματική δύναμη στον αγώνα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στον κόσμο, για εγκαθίδρυση νέων πολιτικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ εθνών…»
Γι’ αυτό στα παλιά χρόνια υπήρχε σταθερότητα στον διεθνή χώρο και δεν ήταν εύκολο για τις δυνάμεις του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού να αλωνίζουν ασύδοτες. Αυτή ακριβώς ήταν η αιτία που μεθοδεύτηκε η ανατροπή του «υπαρκτού σοσιαλισμού», η εξαφάνιση των Αδεσμεύτων, και η «εξαέρωση» της Αριστεράς, προκειμένου η συγκεκαλυμμένη δικτατορία της Γερμανοευρωπαϊκής ένωσης και του ΝΑΤΟ, να αυθαιρετούν και να φτάσουν τώρα να μεθοδεύουν καίριο χτύπημα κατά του Πούτιν. Την επαναδραστηριοποίηση μιας μεγάλης Ρωσίας τρέμουν οι υποκριτές του ΝΑΤΟ. Κι ήθελαν να τη χτυπήσουν πισώπλατα, με νατοϊκά ελεγχόμενες Ουκρανία και Πολωνία. Λοιπόν, ο Μπρεχτ μας το είχε ξεκαθαρίσει: «Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός…»
