Του Γιώργου Τοζίδη.
Στις 10 Μαΐου έγινε η συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης με θέματα την πολιτική συγκυρία, την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία νέων οργανώσεων.
Στις 10 Μαΐου έγινε η συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης με θέματα την πολιτική συγκυρία, την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία νέων οργανώσεων.
Στη συνέλευση συμμετείχαν 100 περίπου άτομα και τοποθετήθηκαν 24 σύντροφοι και συντρόφισσες. Οι τοποθετήσεις των περισσοτέρων συντρόφων και συντροφισσών συνέκλιναν στην άμεση σύνδεση της δημοκρατικής εμβάθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ με την ανάγκη για τη διαμόρφωση αξιόπιστης και συγκροτημένης εναλλακτικής πρότασης για την έξοδο από την κρίση. Ιδιαίτερα τονίσθηκε η ανάγκη ανοικτής συζήτησης των διαφορετικών προτάσεων που έχουν κατατεθεί για την κρίση στην πορεία προς την πανελλαδική συνδιάσκεψη, έτσι ώστε να υπάρξουν οι αναγκαίες συνθέσεις. Διαπιστώθηκε ότι ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, αυτή η ανάγκη είναι ακόμη πιο έντονη καθώς δεν έχει γίνει ούτε μία (!) εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την υπογραφή του Μνημονίου (π.χ. για το χρέος ή/και το σύμφωνο του ευρώ) παρά τις προσπάθειες που έγιναν από τοπικές ή θεματικές επιτροπές.
Άλλωστε, η ανάγκη για ανοικτή συζήτηση προέκυψε και από τις τοποθετήσεις που έγιναν για την οικονομική κρίση (συνοπτικές λόγω του πενταλέντου που είχαν στη διάθεσή τους οι ομιλητές/ομιλήτριες) καθώς καταγράφηκαν οι διαφορετικές απόψεις για το χρέος και για την Ε.Ε.
Όσον αφορά στη δημοκρατική εμβάθυνση, τονίσθηκε, από την πλειοψηφία όσων τοποθετήθηκαν, ότι αυτή δεν μπορεί να περιορισθεί στις τοπικές και κλαδικές επιτροπές αλλά θα πρέπει να εκτείνεται και να αγκαλιάζει ολόκληρη την οργανωτική δομή του ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει να προβλέπει την άμεση εμπλοκή όλων των οργανωτικών κυττάρων στη διαμόρφωση του πολιτικού σχεδίου, την εκλογή και τον έλεγχο των οργάνων εκπροσώπησης.
Όσον αφορά στη δημιουργία νέων οργανώσεων, τονίσθηκε ότι πρώτα θα πρέπει να εξετασθούν και αντιμετωπισθούν οι λόγοι που δραστήριες τοπικές επιτροπές όπως αυτές της Τούμπας, της Νεάπολης και της Καλαμαριάς οδηγήθηκαν σε ουσιαστική διάλυση απογοητεύοντας πολλούς συντρόφους και πολλές συντρόφισσες, ιδιαίτερα όσους και όσες δεν ήταν ενταγμένοι/ες σε συνιστώσες.
Παρά την 4ωρη συζήτηση και τις συγκεκριμένες προτάσεις που κατατέθηκαν είτε για τον εμπλουτισμό της εισήγησης με την προσθήκη συγκεκριμένων πολιτικών αιτημάτων αιχμής είτε για τη διοργάνωση κεντρικών και περιφερειακών εκδηλώσεων με θέματα το χρέος και το σύμφωνο του ευρώ δεν κατέστη δυνατή η λήψη απόφασης παρά το γεγονός ότι οι παραπάνω θέσεις/προτάσεις συγκέντρωναν την πλειοψηφία των παρευρισκομένων. Για μια ακόμη φορά δεν δόθηκε το δικαίωμα στη συνέλευση να αποφασίσει με ψηφοφορία και η ευθύνη για αυτό βαρύνει ιδιαίτερα όσους και όσες ομνύουν στην πιο πλατιά δημοκρατική εμβάθυνση του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο όμως εφόσον δεν διαταράσσονται εσωκομματικές ισορροπίες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν τέθηκε σε ψηφοφορία γραπτή(!) πρόταση 4 σημείων που κατατέθηκε από τον σ. Δ. Τσιγγάνη και αναφερόταν στις προϋποθέσεις επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ και διαμόρφωσης μιας κοινά αποδεκτής πολιτικής πρότασης διεξόδου από την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Ακόμη παραπέμφθηκε για το μέλλον (!) πρόταση για τη στήριξη της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους με τη δημιουργία μετωπικών τοπικών επιτροπών.
Τελικά και για την ιστορία, η μόνη «απόφαση» που πήρε η συνέλευση ήταν ο ορισμός συντονιστικού 13 μελών που θα ασχοληθεί, σε χρονικό ορίζοντα ενός μηνός (!), με τη δημιουργία νέων οργανώσεων…
Άλλωστε, η ανάγκη για ανοικτή συζήτηση προέκυψε και από τις τοποθετήσεις που έγιναν για την οικονομική κρίση (συνοπτικές λόγω του πενταλέντου που είχαν στη διάθεσή τους οι ομιλητές/ομιλήτριες) καθώς καταγράφηκαν οι διαφορετικές απόψεις για το χρέος και για την Ε.Ε.
Όσον αφορά στη δημοκρατική εμβάθυνση, τονίσθηκε, από την πλειοψηφία όσων τοποθετήθηκαν, ότι αυτή δεν μπορεί να περιορισθεί στις τοπικές και κλαδικές επιτροπές αλλά θα πρέπει να εκτείνεται και να αγκαλιάζει ολόκληρη την οργανωτική δομή του ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει να προβλέπει την άμεση εμπλοκή όλων των οργανωτικών κυττάρων στη διαμόρφωση του πολιτικού σχεδίου, την εκλογή και τον έλεγχο των οργάνων εκπροσώπησης.
Όσον αφορά στη δημιουργία νέων οργανώσεων, τονίσθηκε ότι πρώτα θα πρέπει να εξετασθούν και αντιμετωπισθούν οι λόγοι που δραστήριες τοπικές επιτροπές όπως αυτές της Τούμπας, της Νεάπολης και της Καλαμαριάς οδηγήθηκαν σε ουσιαστική διάλυση απογοητεύοντας πολλούς συντρόφους και πολλές συντρόφισσες, ιδιαίτερα όσους και όσες δεν ήταν ενταγμένοι/ες σε συνιστώσες.
Παρά την 4ωρη συζήτηση και τις συγκεκριμένες προτάσεις που κατατέθηκαν είτε για τον εμπλουτισμό της εισήγησης με την προσθήκη συγκεκριμένων πολιτικών αιτημάτων αιχμής είτε για τη διοργάνωση κεντρικών και περιφερειακών εκδηλώσεων με θέματα το χρέος και το σύμφωνο του ευρώ δεν κατέστη δυνατή η λήψη απόφασης παρά το γεγονός ότι οι παραπάνω θέσεις/προτάσεις συγκέντρωναν την πλειοψηφία των παρευρισκομένων. Για μια ακόμη φορά δεν δόθηκε το δικαίωμα στη συνέλευση να αποφασίσει με ψηφοφορία και η ευθύνη για αυτό βαρύνει ιδιαίτερα όσους και όσες ομνύουν στην πιο πλατιά δημοκρατική εμβάθυνση του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο όμως εφόσον δεν διαταράσσονται εσωκομματικές ισορροπίες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν τέθηκε σε ψηφοφορία γραπτή(!) πρόταση 4 σημείων που κατατέθηκε από τον σ. Δ. Τσιγγάνη και αναφερόταν στις προϋποθέσεις επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ και διαμόρφωσης μιας κοινά αποδεκτής πολιτικής πρότασης διεξόδου από την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Ακόμη παραπέμφθηκε για το μέλλον (!) πρόταση για τη στήριξη της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους με τη δημιουργία μετωπικών τοπικών επιτροπών.
Τελικά και για την ιστορία, η μόνη «απόφαση» που πήρε η συνέλευση ήταν ο ορισμός συντονιστικού 13 μελών που θα ασχοληθεί, σε χρονικό ορίζοντα ενός μηνός (!), με τη δημιουργία νέων οργανώσεων…
Υ.Γ.: Είναι η δεύτερη συνέλευση που παρατηρείται το φαινόμενο μέλη του ΣΥΝ να χλευάζουν απόψεις ή ομιλητές/ομιλήτριες χωρίς να αποδοκιμάζονται από τους συντρόφους τους. Ας γνωρίζουν ότι η πολιτική ευπρέπεια των υπολοίπων έχει τα όριά της…
Σχόλια
