Ο νέος κύκλος όξυνσης της τουρκικής επιθετικότητας ήρθε να ταράξει την κανονικότητα της προεκλογικής περιόδου και την αναμενόμενη καλοκαιρινή ραστώνη. Πλέον ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι οι εξ’ ανατολάς γείτονές μας δεν αστειεύονται. Μέσα σ’ αυτή την συγκυρία, που η ανάγκη για προσανατολισμό, προετοιμασία και ενεργοποίηση της κοινωνίας είναι ζωτικής σημασίας, και λειτουργώντας ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση, κυκλοφορούν διάφορες θεωρίες αποπροσανατολισμού, που προσπαθούν να εμπεδώσουν στην κοινωνία το κλίμα αφασίας που κυριαρχεί στις ελίτ της χώρας, και να επιβάλλουν την ανημποριά και την υποταγή ως μοναδική στάση.
1. Δεν γίνονται θερμά επεισόδια το καλοκαίρι.
Όλο το προηγούμενο διάστημα σαν χορωδία, πολιτικοί, «ειδικοί» αναλυτές, και λοιποί δημοσιολόγοι όλων των αποχρώσεων, έδωσαν ρεσιτάλ στρουθοκαμηλισμού διατυπώνοντας με βεβαιότητα την θέση ότι δεν πρόκειται να γίνουν επεισόδια μέχρι τον Σεπτέμβρη γιατί η Τουρκία δε θα θελήσει να πλήξει τον τουρισμό της. Ξεχνούν ότι η Τουρκία δεν μετράει τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο που το κάνουμε εμείς. Ως χώρα καταφέρνει να τελεί εδώ και χρόνια σε καθεστώς έντασης, θεωρεί πως είναι η στιγμή της, και διεξάγει πόλεμο σε όλα τα μέτωπα για να επιβάλει τις επιδιώξεις της. Ξεχνούν το καλοκαίρι του ‘74, όταν σε δύο κύματα, στις 20 Ιουλίου με τον Αττίλα 1, και τον Δεκαπενταύγουστο με τον Αττίλα 2, η Τουρκία εισέβαλε και κατέκτησε την μισή Κύπρο.
2. Όλα γίνονται για εσωτερική κατανάλωση
Ένα ακόμη μονότονο και καθησυχαστικό επιχείρημα είναι πως ο Ερντογάν κάνει τις κινήσεις αυτές με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό της χώρας του. Αυτή τη φορά είναι οι επαναληπτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη που, σύμφωνα με την άποψη αυτή, αποτελούν την πραγματική αιτία της έντασης, και ως εκ τούτου δεν πρόκειται για πραγματική απειλή, αφού μετά τις εκλογές θα καταλαγιάσουν τα πράγματα. Η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει αυτή την οπτική. Η γεώτρηση σε απόσταση αναπνοής από την Κύπρο δείχνει την αποφασιστικότητα των γειτόνων μας. Έχουν ξοδέψει εκατομμύρια για την αγορά πλοίων για έρευνα και γεωτρήσεις, έχουν αναπτύξει σε πρωτοφανή βαθμό το ναυτικό τους, προφανώς όχι για να κρίνουν το αποτέλεσμα στον Δήμο Κωνσταντινούπολης, αλλά για να παίξουν ρόλο στο ενεργειακό σκηνικό της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
3. Δείγμα αδυναμίας του Ερντογάν
«Η επιθετική συμπεριφορά, δεν είναι ένδειξη ισχύος αλλά αδυναμίας. Η Τουρκία αισθάνεται και είναι απομονωμένη». Άλλο ένα επιχείρημα, αυτή τη φορά από επίσημα χείλη, και συγκεκριμένα από τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, που με την δήλωσή του αυτή αμέσως μετά την συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ αντιστρέφει τον πραγματικό συσχετισμό λέγοντας για άλλη μια φορά ψέματα για να κρύψει την απραξία του. Και πάλι το πρόβλημα δεν είναι το επεκτατικό σχέδιο της Τουρκίας, αλλά ο εκνευρισμός του Ερντογάν. Και από τον εκνευρισμό αυτό θα μας προστατέψουν οι δυτικοί σύμμαχοί μας, πάτρωνές μας. Η ψευδαίσθηση αυτή βέβαια καταρρέει, από την καταφανέστατη στάση Πόντιου Πιλάτου που κρατούν. Με χαρακτηριστικότερη την δήλωση του Γερμανού ΥΠΕΞ, Χάικο Μάας, που κάλεσε και τα δυο μέρη σε αυτοσυγκράτηση. Χαρακτηριστικά είπε: «Δεν παίρνουμε θέση για διμερείς διαφορές που αφορούν το Δίκαιο της Θάλασσας μεταξύ τρίτων χωρών».
4. Μη μου τας εκλογάς τάραττε
«Η δραματοποίηση με το ΚΥΣΕΑ δεν καθησυχάζει τον κόσμο» ήταν η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας, του άλλου πόλου του πολιτικού μας συστήματος, επιβεβαιώνοντας την αίσθηση ότι ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλο, και οι δύο επικίνδυνοι για τον τόπο μας. Και δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι. Όλο το φάσμα των πολιτικών κομμάτων συνεχίζουν, χωρίς να έχουν διδαχτεί τίποτα, να πιστεύουν πως μόνη μας επιλογή είναι ο κατευνασμός του θηρίου, η μη απάντηση στις προκλήσεις, η αποδοχή της φινλανδοποίησης. Έτσι κι αλλιώς το άνοιγμα των εθνικών μας θεμάτων χαλάει το, τόσο σημαντικό για τα κόμματα, προεκλογικό κλίμα.
5. Η Κύπρος κείται μακράν
Μια άλλη μεγάλη πληγή που δυστυχώς δεν αφορά μόνο την πολιτική τάξη του τόπου, αλλά διαπερνά όλη την κοινωνία, είναι η αντίληψη ότι η Κύπρος κείται μακράν. Η αδιαφορία και η απόσταση των δύο λαών καλλιεργήθηκε επίμονα σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης, για να μην μείνει ανοιχτή η πληγή του Κυπριακού. Και φτάνουμε σήμερα, να μην αντιδρούμε σαν λαός που Ελλάδα και Κύπρος αδυνατούν να αναπτύξουν μια κοινή στρατηγική άμυνας. Και κάπως έτσι τα γεωτρύπανα θα πάνε στην Πάφο, νότια της Κύπρου, και μετά λίγο έξω απ’ το Καστελόριζο, με την Τουρκία να ανακοινώνει την ΑΟΖ της με την Λιβύη, περιλαμβάνοντας την θάλασσα νοτίου της Κρήτης. Τότε όμως θα είναι αργά για να αντιδράσουμε.
6. Δώστε τους κάτι να ηρεμήσουν
Στην αρχή έμοιαζαν με παραφωνία οι δηλώσεις που καλούσαν σε «επιθετική» διαπραγμάτευση, στα πρότυπα της Συμφωνίας των Πρεσπών, που αναγνώριζαν δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο, που στο όνομα του ρεαλισμού έβλεπαν ως λύση την συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων. Σταδιακά, και καθ’ υπόδειξη, όπως όλα δείχνουν, των Αμερικάνων, άρχισε να κυριαρχεί στη πολιτική των κομμάτων η αντίληψη, ότι αργά η γρήγορα θα χρειαστεί να δώσουμε κάτι στους Τούρκους για να διασφαλίσουμε την εθνική μας ασφάλεια. Την ίδια στιγμή πολλοί είναι εκείνοι που ετοιμάζονται για τις κοινές μπίζνες με τους γείτονες.
7. Και τι θέλετε, να σκοτωθούμε για τα πετρέλαια;
Η υπεράσπιση της ειρήνης στην περιοχή απαιτεί μια ενεργητική στάση, κινητοποίηση, οικοδόμηση αποτρεπτικής ισχύος, ανάδειξη των κινδύνων. Δεν γίνεται να αποφύγεις την ένταση αν απλά αποφεύγεις να αναμετρηθείς με τις προκλήσεις. Οι διάφορες φωνές που επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό, για την καταστροφή που θα φέρει ένα θερμό επεισόδιο ή ένα πιο γενικευμένο πολεμικό γεγονός, δεν έχουν να προσφέρουν πολλά. Περισσότερο μοιάζουν να αντανακλούν την ηττοπάθεια και τον ενδοτισμό. Σε πολλές περιπτώσεις είναι ύποπτη η τόσο άμεση μεταστροφή άποψης, ανθρώπων που την μία μέρα διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος και την άλλη προειδοποιούν για τον Αρμαγεδδώνα του πολέμου. Είναι ύποπτη η τόσο άμεση στρατιωτικοποίηση του θέματος, που παρακάμπτει τις δυνατότητες άλλων αποτρεπτικών κινήσεων.
8. Τους έχουμε, πάμε για ντου
Στον αντίποδα αλλά έχοντας τα ίδια αποτελέσματα, κινούνται και οι διάφορες πολεμοκάπηλες κραυγές. Οι εικόνες των κανονιοφόρων, των τανκς, των νατοϊκών ασκήσεων το μόνο που καταφέρνουν στις παρούσες συνθήκες είναι να δημιουργούν μούδιασμα στον κόσμο και να μπλοκάρουν τις πραγματικές δυνατότητες. Η άμυνα δεν είναι υπόθεση των στρατοκρατών αλλά όλου του λαού. Η άμυνα δεν είναι θέαμα αλλά μια σημαντική υπόθεση που απαιτεί συγκροτημένες κινήσεις.
