Του Ρούντι Ρινάλντι.
Η δεύτερη επέτειος της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου δεν διέφερε πολύ από την πρώτη. Συλλήψεις και έφοδοι σε στέκια, πέρσι στο Ρεσάλτο στη Νίκαια, φέτος στην κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Τρομοϋστερία πέρσι με διαδόσεις ότι θα καιγόταν η Αθήνα ξανά, φέτος με τη γνωστή μέθοδο της «εξάρθρωσης» ομάδων του νέου «αντάρτικου πόλης». Όπλα, γιάφκες, βαριοπούλες, αλεξίσφαιρα, έτσι να μην ξεχνάμε τις καλές μέρες της ανθούσας δημοκρατίας μας.
Υπήρχε μια ασήμαντη διαφορά σε σχέση με πέρυσι: ο υπουργός δεν ήταν ίδιος. Ο σκληρός Χρυσοχοϊδης είχε ήδη μετακινηθεί και υπουργός «προστασίας του πολίτη» είναι ο Χρήστος Παπουτσής. Ο κ. Παπουτσής από το νέο του πόστο έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο στην πρώτη μεγάλη πρόβα από τότε που ανάλαβε. Η κτηνωδία των ΜΑΤατζήδων (δεκάδες τραυματίες), τα χημικά (απαγορευμένα) που έπεσαν, δεκάδες συλλήψεις, συνδυάστηκε με μια νέα τακτική: χτυπάμε περίπου 20 λεπτά πριν την αναγγελθείσα ώρα της πορείας, εξαναγκάζουμε την πορεία να ξεκινήσει νωρίτερα και μάλιστα την περικυκλώνουμε με δυνάμεις από δεξιά και αριστερά και σε ορισμένα σημεία τη σπάμε με γενικά ντου.
Οι ξυλοδαρμοί στα αστυνομικά τμήματα, η παρακρατική δράση των ομάδων καταστολής στις διαδηλώσεις, οι σχέσεις με τη CIA, οι σκευωρίες της αντιτρομοκρατικής είναι πράγματα που βαρύνουν προσωπικά τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, εντάσσονται σχεδόν στα απαραίτητα καθήκοντά του. Ο Παπουτσής τ’ αποδέχεται όλ’ αυτά και πολλά άλλα.
Τι κρίμα, Χρήστο. Πού ’σαι νιότη μου που μού ’λεγες πως θα γινόμουν άλλος.
