Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν έναν πόλεμο στην Ουκρανία, τον οποίον όχι μόνον δεν μπόρεσαν να τελειώσουν, αλλά τώρα προσπαθούν να απαγκιστρωθούν απ’ αυτόν με τις λιγότερες δυνατές ζημιές (και κάποια κέρδη, τις γαίες της Ουκρανίας).
Μετά απ’ αυτό, καθώς και τις στρατιωτικές (άμα τε και πολιτικές) αποτυχίες των ΗΠΑ στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού, η χώρα του Μπάιντεν και του Τραμπ δεν είχε το περιθώριο να χάσει πουθενά αλλού και οτιδήποτε.
Όταν λοιπόν οι ΗΠΑ, με αιχμή το Ισραήλ, ξεκίνησαν την πολεμική επιχείρηση εναντίον του Ιράν, ο στόχος ήταν η αποκατάσταση του γοήτρου και συνεπώς της ισχύος των ΗΠΑ. Με αποδείξεις.
………………………………………………………………..
Κατά τον πόλεμο των «Δώδεκα Ημερών» το Ισραήλ πέτυχε ένα, εκ πρώτης όψεως, σφοδρό χτύπημα κατά του υπαρκτού ή ανύπαρκτου πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Πέτυχε επίσης να κυριαρχήσει στον εναέριο χώρο του Ιράν και να δολοφονήσει, σε δημόσια θέα, σειρά στελεχών, στρατιωτικών, πολιτικών και επιστημόνων, εθίζοντας (και) έτσι την κοινή γνώμη στον έσχατο πολεμικό κυνισμό (που άλλωστε «δίδαξε» και διδάσκει κατά τη διαδικασία της καταστροφής στη Γάζα).
Παραλλήλως, όμως, το Ισραήλ δέχτηκε στο έδαφός του τα πιο ισχυρά χτυπήματα στην Ιστορία του.
Από την άλλη το Ιράν άντεξε την καταιγίδα με σοβαρές απώλειες, μένοντας στο παιχνίδι χάριν στις συμμαχίες του (Ρωσία, Κίνα), αλλά με μειωμένη ικανότητα (στρατιωτική και πολιτική) όλων των υποχειρίων στην περιοχή (Χεζμπολά, Χαμάς, Χούθι).
***
Στο αποκρυστάλλωμα της Εκεχειρίας (αν αυτή διαρκέσει) ο Νετανιάχου –που κινδύνευε να πάει φυλακή– βρέθηκε σταθεροποιημένος και ενδυναμωμένος. Η δε Τεχεράνη εμφανίζεται πλέον ως ο υπερασπιστής του Ισλάμ (ανεξαρτήτως Σιιτών-Σουνιτών), με τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες να αποτελούν δική του υπόθεση κι όχι των ξένων, πόσω μάλλον του Ισραήλ και της φαντασίωσής του ότι θα μπορούσε να ανατρέψει το «καθεστώς» του Ιράν.
Όσο για τον Αραβικό κόσμο, αυτός απέδειξε για μίαν ακόμη φορά ότι οι λυκοσυμμαχίες των διεφθαρμένων καθεστώτων μεταξύ τους και μέσα τους, τα καθιστούν χειραγωγήσιμα από τις ΗΠΑ, στον έσχατο βαθμό.
………………………………………………………………..
Στη σκακιέρα που έστησαν οι Αμερικανοί κατά τη διάρκεια της κρίσης, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα και όλοι οι άλλοι, Ιορδανία, Ιράκ, Συρία, έπαιξαν ακριβώς τον ρόλο που είχε (προ)σχεδιαστεί για αυτούς – κάτι σαν ασφαλή πιόνια, με… πιονέρη τον Τραμπ.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης ελέχθησαν πολλά: για εμπλοκή των ΗΠΑ σε χερσαίο πόλεμο, για το στρατηγικό ανάγλυφο του Ιράν, για τη χρήση των στενών του Ορμούζ, με την τιμή του πετρελαίου στο αποκορύφωμα της κρίσης να… πέφτει!
Γιατί; Διότι οι αγορές είχαν διαβάσει τον Τραμπ!
Ο άλλοτε ειρηνοποιός και άλλοτε πολεμοκάπηλος Τραμπ είχε αρχίσει έναν πόλεμο που ήξερε πώς να τον τελειώσει. Έπαιξε το παίγνιον της «κότας και του αυγού» (ποιος έχει την πρωτοβουλία) με το Ισραήλ, εξαπέλυσε μια αεροπορική επιδρομή χωρίς ιστορικό προηγούμενο (αλλά χωρίς ιστορικό αποτέλεσμα), συμφώνησε με τους Ιρανούς την εκτόνωση των αμοιβαίων πληγμάτων, κήρυξε ο ίδιος την εκεχειρία (αν κρατήσει), έστειλε τους Ευρωπαίους στον κουβά (πλην των Άγγλων) και διατήρησε τις άκρες του με τη Ρωσία και την Κίνα (που βγήκαν από την κρίση άφθαρτες) – και με προοπτικές.
Με έναν λόγο, ο Τραμπ αναδείχθηκε σε Θεό του Πολέμου! Τίποτα πιο τρομακτικό απ’ αυτό!
………………………………………………………………..
Ο Τράμπ(αρος) ή Τραμπ(αρίφας) κινήθηκε πέρα από τις πολιτικές συντεταγμένες των ΗΠΑ, πέρα από συμβούλους, φίλους και εχθρούς, πέρα από υποστηρικτές και λόμπι, σαν καουμπόης στο σαλούν με 5 άσσους στο χέρι. Τίποτα πιο τρομακτικό!
Κι ακόμα πιο τρομακτική είναι η έπαρση που αυτή η επιτυχία θα του δημιουργήσει.
Αυτό που ο Τραμπ σεμνύνεται να ονομάζει «win-win» είναι ένα αποτέλεσμα που τον κάνει να νιώθει Θεός. Έπαιξε με όλους, μπλόφαρε με όλους και τους νίκησε όλους – με πέντε άσσους στο χέρι κι εφτά σφαίρες στο εξάσφαιρο.
Πού είναι το πρόβλημα; Όλα αυτά που «έλυσε» ο Τραμπ, δεν λύθηκαν.
Η Ρωσία και η Κίνα τον μελέτησαν.
Το Ισραήλ θα επιμείνει στην ατζέντα του.
Το Ιράν θα συνεχίσει τον αγώνα για την ύπαρξή του.
Ο σχεδιασμένος από τους αποικιοκράτες χάρτης της Μέσης Ανατολής, από ρευστός που ήταν πάντα, έγινε ακόμα πιο ρευστός.
Οι Ευρωπαίοι στον κουβά τους.
Και οι αγορές στον χαβά τους – να βγάζουν λεφτά (του αέρα), είτε πέφτοντας, είτε ανεβαίνοντας.
***
Τι έγινε λοιπόν (έως την επόμενη κρίση); Το καπιταλιστικό σύστημα κατέβηκε ένα ακόμα σκαλί στη σκάλα προς την Κόλαση.
Ο πόλεμος έγινε ακόμα πιο εύκολος στη χρήση του.
Και το ακόμα πιο τρομακτικό: δόθηκε η εντύπωση ότι μπορεί να είναι ένα εργαλείο υπό έλεγχον.
Με τον Τραμπ να αναδεικνύεται, έστω προσωρινώς, σε έναν Μολώχ που ελέγχει τους Ανθυπομαμμωνάδες του – Ευρωπαίους, Άραβες και λοιπούς φτωχούς συγγενείς. Διότι εις όσα αφορούν τους Ισραηλινούς, τους Ιρανούς, τους Ρώσους, τους Κινέζους κι άλλους σοβαρούς παίχτες – αυτοί μαθαίνουν από τις μάχες που χάνουν (κι εκείνες που κερδίζουν) προκειμένου να μην χάσουν τον πόλεμο.
Διότι ο πόλεμος συνεχίζεται.
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
26•VI•2025
