Και από αριστερούς έφαγαν πολύ λάσπη όσοι έγραφαν ή τραγουδούσαν ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια επειδή προτίμησαν για πολλούς λόγους να μείνουν κοντά στον λαϊκό κόσμο χωρίς σεχταρισμούς και χωρίς να διεκδικούν τίτλους αριστεροσύνης, στη σκοτεινή δεκαετία του 1950. Κρίμα που κάηκαν το 1989, μεταξύ χιλιάδων άλλων αγωνιστών και συνοδοιπόρων της Αριστεράς, οι φάκελοι στην Ασφάλεια του Μπάμπη Μπακάλη, του Απόστολου Καλδάρα, του Θόδωρου Δερβενιώτη, του Πάνου Γαβαλά και πολλών άλλων αριστερών λαϊκών καλλιτεχνών, που δεν θεωρήθηκαν «επώνυμοι» για να εξαιρεθούν από την πυρά και τα ονόματά τους δεν υπάρχουν στους 2.100 φακέλους που κρατήθηκαν επιλεκτικά (από ποιους, άραγε;).
Το άνοιγμα του φακέλου του Στέλιου Καζαντζίδη από τον Γιώργο Πετρόπουλο στην Εφημερίδα των Συντακτών (στο τελευταίο φύλλο της χρονιάς που πέρασε) είναι πέρα για πέρα αποκαλυπτικό. Ο δημοφιλέστερος Έλληνας τραγουδιστής όλων των εποχών, χαρακτηρισμένος ως κομμουνιστής από το 1952 δεν μπορούσε να αποκτήσει άδεια οδήγησης μέχρι το 1961! Κάτω απ’ αυτές τις ανομολόγητες συνθήκες εκφοβισμού και αποκλεισμού, τραγουδούσε για τις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές, ο «Στελάρας» με μουστάκι «Ντούγκλας» όπως τον περιγράφουν οι ακατονόμαστοι καταδότες του στο φάκελο με τα επίσημα έγγραφα του ελληνικού (παρα)κράτους! Και να έχεις από πάνω κάποιους προοδευτικούς να σε απαξιώνουν με κακία επειδή δεν είσαι του γούστου τους!
Ευτυχώς, που ο λαός, η κοινωνία, ούτε κόμπλαρε ούτε έκανε πίσω. Ο Στέλιος ήταν και παραμένει Στελάρας χωρίς εισαγωγικά!
Ιωάννα Κλειάσιου
