Τελικά ο πόλεμος είναι γεγονός στην καρδιά της Ευρώπης. Η Ρωσία, με μια μεγάλης έκτασης επίθεση από πολλές μεριές ενάντια στην Ουκρανία, δημιουργεί «επί του πεδίου» νέα δεδομένα παγκόσμιας σημασίας. Αυτός ο μεγάλος πόλεμος είναι γνήσιο παιδί του αμερικανορωσικού ανταγωνισμού, της κλιμάκωσης των αμερικανονατοϊκών σχεδίων περικύκλωσης της Ρωσίας, και της απόφασης της Ρωσίας να αναβαθμίσει την θέση της –διαμέσου και του πολέμου– ως Μεγάλης Δύναμης παγκόσμιων διαστάσεων.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία καταγράφονται νέοι γεωπολιτικοί συσχετισμοί, ανοίγονται οι ασκοί του Αιόλου για περαιτέρω εξελίξεις, και θα υπάρξουν αλυσιδωτές επιδράσεις σε πολλές κοντινές περιοχές, όπως για παράδειγμα στα Βαλκάνια, την Κεντρική Ευρώπη, τη Ν.Α. Μεσόγειο. Θα δημιουργηθούν σκληρές στρατοπεδεύσεις και θα επιχειρηθούν «ευθυγραμμίσεις» όλων των μεσαίων και μικρών δυνάμεων. Ιδιαίτερα ο δυτικός παράγοντας θα προσπαθήσει να εδραιώσει μια αντιρωσική συσπείρωση και υστερία, θα δαιμονοποιήσει τον Πούτιν και τη Ρωσία, θα ενισχύσει όλες τις νατοϊκές δομές και επιχειρήσεις. Ο νέος μεγάλος εχθρός της Δύσης θα καταστεί η Ρωσία και η πιθανή της συμμαχία με την Κίνα. Η Δύση θα κηρύξει έναν ιερό πόλεμο ενάντια στον «Άξονα του Κακού». Αυτές οι εξελίξεις δεν προμηνύουν τίποτα θετικό για τους λαούς του κόσμου και τις μικρές ή μεσαίες χώρες που θα επιθυμούσαν μια άλλη πορεία.
Ο νέος μεγάλος πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης φανερώνει την πλήρη αποτυχία της Ευρώπης να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη πορεία, μια πορεία που να μην την περισφίγγει η μέγγενη δύο κοσμοκρατορικών Μεγάλων Δυνάμεων, των ΗΠΑ και τώρα της Ρωσίας. Μια άλλη πορεία, που να καταγράφει την Ευρώπη ως έναν πόλο απαλλαγμένο από τον ευρωατλαντισμό, δηλαδή την πολιτική των ΗΠΑ, με τη δυνατότητα να έχει ισορροπημένες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τη Ρωσία (που είναι και ευρωπαϊκή δύναμη). Μια πορεία που να απομακρύνει την προοπτική του πολέμου από την ήπειρο που γνώρισε στο έδαφός της ήδη 2 παγκόσμιους πολέμους κατά τον 20ό αιώνα. Η πλήρης «αιχμαλωσία» της Ευρώπης στον Ατλαντισμό και η ευθυγράμμισή της στην αντιρωσική περικύκλωση που επιδίωκαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, οδήγησαν και στον πρόσφατο πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία. Η ευρωπαϊκή χρεοκοπία είναι το πιο απτό πρώτο αποτέλεσμα των σύγχρονων ανταγωνισμών.
Στη νέα εποχή που ξανοίγεται και με όσα θα φέρει ο πόλεμος στην Ουκρανία, θα τεθεί ένα μεγάλο ζήτημα για την υπόσταση και την πορεία των μικρών και ενδιάμεσων δυνάμεων. Το ζήτημα έχει μεγάλη σημασία για τη χώρα μας, τη θέση της και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει. Πρώτον, επειδή σαν μικρή χώρα και βρισκόμενη σε μια ευαίσθητη θέση, εκτίθεται δείχνοντας υπέρμετρο ζήλο, ως ο πλέον καλός μαθητής, στην αντιρωσική συσπείρωση εντός της ευρωατλαντικής οικογένειας – καθώς ψηφίζει με φανατισμό όλες τις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, έχοντας την αυταπάτη ότι έτσι θα τύχει μιας καλής μεταχείρισης από τους «συμμάχους». Οι τελευταίοι δείχνουν όμως τον κυνισμό τους σε κάθε περίπτωση, αδιαφορώντας για την ελληνική κυριαρχία, ενώ η Τουρκία φαίνεται να αξιοποιεί και αυτήν την κρίση, προβάλλοντας με ακόμα περισσότερο ζήλο τις επεκτατικές της διεκδικήσεις ενάντια στην Ελλάδα (και αποσπώντας, ήδη, αμφιλεγόμενες δηλώσεις του Λαβρόφ περί της «Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου»). Κι αυτά τη στιγμή που στην εμπόλεμη περιοχή υπάρχει μια ελληνική ομογένεια που αριθμεί περίπου 150.000 ανθρώπους. Όλα αυτά λογικά θα οδηγούσαν σε μια πιο προσεκτική στάση, και θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν μέσω μιας πολιτικής που να κατοχύρωνε βαθμούς κυριαρχίας της χώρας μας.
Η πορεία –ή, με άλλους όρους, η μοίρα– του σύγχρονου κόσμου δεν μπορεί και δεν πρέπει να καθοριστεί από τις βλέψεις και τους στόχους τριών κοσμοκρατορικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία) και των στενών συμμάχων τους. Η προάσπιση της ειρήνης στον κόσμο και η δημιουργία όρων μιας διαφορετικής πορείας στα διεθνή ζητήματα οφείλει να προωθηθεί μέσα από την ενεργοποίηση των λαών και των χωρών σε μια άλλη κατεύθυνση. Με μια έννοια, ιδιαίτερα για την περίπτωση της χώρας μας και του λαού μας, είναι επείγουσα ανάγκη να υπάρξει ένα συνειδησιακό άλμα στην ελληνική κοινωνία για το ρόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και το τι μπορεί να περιμένουμε από αυτές. Για το πώς αυτές μας αντιλαμβάνονται και μας συμπεριφέρονται, για το πόσο σημαντικό είναι να αποκτήσουμε βαθμούς κυριαρχίας της χώρας απέναντι στους κινδύνους των μεγάλων αναδασμών και των πολέμων που προαναγγέλλει η είσοδος σε μια νέα φάση αναστατώσεων.
