Μια νέα φάση όξυνσης της ουκρανικής πολεμικής σύγκρουσης φαίνεται να έχει ανοίξει, μετά τη συμβολική ανατίναξη της γέφυρας στη Χερσόνησο της Κριμαίας, από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Η εξελισσόμενη ουκρανική αντεπίθεση, με τη στήριξη σε στρατιωτικά μέσα, συντονισμό και πληροφορίες από μια σειρά δυτικές δυνάμεις άμεσα στο πεδίο των μαχών, οδηγεί τη Ρωσία σε αναδιάταξη των δυνάμεων της με επίκεντρο την πόλη της Χερσόνας, όπου όλα δείχνουν πως θα αποτελεί το επόμενο επίκεντρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Οι Ρώσοι κάνουν λόγο για επιχείρηση εκκένωσης της πόλης από άμαχο πληθυσμό, ενόψει αναμενόμενη ουκρανική επίθεσης ανακατάληψης, με βομβαρδισμούς σε υποδομές της πόλης και παρακείμενου υδροηλεκτρικού φράγματος, με τους Ουκρανούς, σε συντονισμό και με τα ΜΜΕ της Δύσης να κάνουν λόγο για πιθανή προβοκάτσια των Ρώσων και για βίαιο ημιεθελοντικό εκτοπισμό των κατοίκων της περιοχής.
Η Ρωσία, αποφασίζει να ρίξει κι άλλες δυνάμεις στα πεδία των μαχών. Το σήμα δόθηκε με τη μερική επιστράτευση και την ανακοίνωση κοινής στρατιωτικής δύναμης Ρώσων και Λευκορώσων που θα αναπτυχθεί στα σύνορα Ουκρανίας-Λευκορωσίας, αλλά και με την αντικατάσταση του επικεφαλής της Ρωσικής Στρατιωτικής δύναμης, με τη θέση να αναλαμβάνει ο δοκιμασμένος στον πόλεμο της Τσετσενίας και της Συρίας, στρατηγός Σεργκέι Σουροβίκιν, του οποίου έργο ήταν οι εκτεταμένοι βομβαρδισμοί στόχων, κρίσιμων για την τροφοδοσία με ηλεκτρική ενέργεια σε όλη την ουκρανική επικράτεια,. Μια επίθεση, που έκανε μέχρι και το Κίεβο, να παραδεχθεί πως έχει χάσει έως και το 30% της ηλεκτροπαραγωγικής του δύναμης, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για εκτεταμένα μπλακ άουτ σε ουκρανικές πόλεις το επόμενο διάστημα.
Η ΙΔΙΑ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ του πολέμου, η ολοένα και μεγαλύτερη ανάγκη για επιπλέον στρατιωτικό υλικό, αλλά και η άρνηση των εμπλεκόμενων μερών (κυρίως της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ) να υποχωρήσουν από τους δηλωμένους στόχους τους, οδηγεί αναπόφευκτα στο σύρσιμο κι άλλων δυνάμεων στον βούρκο της ουκρανικής σύγκρουσης. Τόσο γειτονικές χώρες, όπως η Πολωνία και η Λευκορωσία, δηλώνουν έτοιμες για εμπλοκή ανά πάσα στιγμή, ενώ και μια σειρά άλλες χώρες της περιοχής βρίσκονται σε πολεμικό αναβρασμό (χαρακτηριστική η ευρεία αποδοχή που είχε η πρόταση της Φιλανδής πρωθυπουργού Σάνα Μάριν, για ανέγερση φράχτη στα ρωσοφιλανδικά σύνορα).
Την ίδια στιγμή μια σειρά άλλες χώρες εμπλέκονται ενεργά μέσω της αποστολής όπλων. Τα τούρκικα UAV, Μπαϊρακτάρ, του ουκρανικού στρατού δοκιμάζονται εδώ και μήνες στο πεδίο της μάχης, ενώ η εμπλοκή του Ιράν με αποστολή UAV ιρανικής κατασκευής στο πλευρό της Ρωσίας, προκαλεί τις αντιδράσεις των ΗΠΑ, που καλούν τον ΟΗΕ να καταδικάσει την Τεχεράνη για την εμπλοκή της στον πόλεμο. Την ίδια στιγμή βέβαια οι ΗΠΑ και οι χώρες της Ε.Ε. (πλήρως αξονισμένες στο ευρωατλαντικό σχεδιασμό) αποφασίζουν τη δραστική αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Κύπρου που καλείται να αποστείλει τα ρωσικής και σοβιετικής κατασκευής οπλικά της συστήματα στην Ουκρανία, με την υπόσχεση αντικατάστασης τους από αμερικάνικα όπλα, ενώ και για την Ελλάδα, έχει φουντώσει η συζήτηση για «απόσυρση» των S-300 και την αντικατάσταση τους με συστήματα Patriot.
Η ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ του πολέμου, φέρνει και διεθνοποίηση των συνεπειών του. Στο ενεργειακό πεδίο συνεχίζονται οι ανταγωνισμοί και τα αδιέξοδα με πρώτο θύμα τις χώρες της Ευρώπης. Στο επισιτιστικό, η μη ανανέωση, μέχρι αυτή την ώρα της συμφωνίας για τα σιτηρά, που λήγει σε λιγότερο από ένα μήνα, προκαλεί ανησυχίες για την ικανότητα επαρκούς τροφοδοσίας με είδη πρώτης ανάγκης σε μια σειρά χώρες του κόσμου. Την ίδια στιγμή, που ήδη έχουν αρχίσει και οι πρώτοι τριγμοί, σε πολιτικό επίπεδο, με τους πολίτες σε αρκετές χώρες (βλ. Γαλλία) να προχωρούν σε μαζικές διαδηλώσεις αμφισβήτησης των μονοδρόμων που οι ελίτ επιδιώκουν να επιβάλουν στο εξωτερικό (πόλεμος) και στο εσωτερικό (πολεμική οικονομία).
