Έπρεπε να χιονίσει (έπειτα από 10-11 χρόνια, για τη Θεσσαλονίκη) για να καταλάβουν οι Θεσσαλονικείς πως η διοίκηση Μπουτάρη είναι «όλο λούσο και ιδέα». Και πραγματικά, ακόμα και αυτήν τη φορά, που όλη η πόλη εξοργίστηκε με την απίστευτη δυστοκία του τοπικο-αυτοδιοικητικού μηχανισμού, ο Μπουτάρης και η διοίκησή του θα σπεύσουν πρώτα με αλήστου μνήμης δηλώσεις να λιώσουν τον… «επικοινωνιακό πάγο» που προέκυψε από μια πόλη σε παράλυση –όπως ήταν η Θεσσαλονίκη την Τρίτη που μας πέρασε– κι έπειτα να ασχοληθούν με την ουσία.
Το αστείο της υπόθεσης, είναι ότι τυπικά, ο Δήμος διαθέτει την τεχνογνωσία, το ανθρώπινο δυναμικό, τα μηχανήματα για να αντιμετωπίσει κάτι που φάνταζε απολύτως πιθανό κατά τις προηγούμενες μέρες. Ακόμα, διαθέτει μια αντιδήμαρχο που ασχολείται με τις «ανθεκτικές πόλεις» (δηλαδή μεταξύ άλλων την αναβάθμιση του τρόπου που αποκρίνεται η τοπική αυτοδιοίκηση στις ραγδαίες περιβαλλοντικές μεταβολές). Κι όμως! Το χιόνι που έπεσε την Τρίτη, αποκάλυψε σε όλη της την έκταση μια αποκρουστική αλήθεια: Οι δημόσιες υποδομές έχουν καταρρεύσει, το ανθρώπινο δυναμικό που μπορούν να κινητοποιήσουν φυλλορροεί, ενώ το πολιτικό προσωπικό (της χώρας ή της πόλης, ανάλογα με την εκάστοτε περίσταση) είναι ικανό μόνο για λόγια, δηλώσεις, αλληλοκατηγορίες και… προκήρυξη ΕΔΕ Σαν το ανέκδοτο που ρωτά πόσοι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα.
Στην εκδοχή της Θεσσαλονίκης, μάλιστα, πέσαμε στην περίπτωση καθώς η επιμονή στην επικοινωνιακή «μεταπραγματικότητα» είναι μανιέρα της διοίκησης Μπουτάρη, αδιάφορο αν μαζί της έρχεται και η απαξίωση που ο αντιδήμαρχος τεχνικών έργων Θ. Παππάς κατονομάζει σε κάθε Δημοτικό Συμβούλιο ως «πραγματική πραγματικότητα». Εξάλλου, το κοινό στο οποίο απευθύνεται ο δήμαρχος πραγματικά είναι διαφορετικό από τις πλατιές πλειοψηφίες που ζουν μέσα στη Θεσσαλονίκη: Είναι οι μειοψηφίες των ελίτ, οι οποίες αρέσκονται να τον βλέπουν να δικτυώνεται τόσο καλά με την παγκοσμιοποίηση, τα ξένα γεωπολιτικά συμφέροντα, τη «διεθνή» των επιχειρηματιών. Και ως γνωστόν, αυτός ο κόσμος, είναι ένας κόσμος ξέχωρος, σχεδόν εικονικός, που δεν ασχολείται με τα αλάτια, τα πεζοδρόμια, τους δρόμους, τα χιόνια και εκείνους ενδεχομένως που θα ταλαιπωρηθούν από αυτά.
Είναι επόμενο, άρα, η διοίκηση που ανέλαβε στη Θεσσαλονίκη για να εκφράσει αυτήν ακριβώς την παγκοσμιοποίηση, να τα κάνει μαντάρα σε ζητήματα απολύτως γήινα, πρακτικά, που εξαρτώνται από αρετές που είναι απολύτως ξένες ως προς την κοσμοαντίληψη του Δημάρχου: Η προπαρασκευή των υπηρεσιών για την αντιμετώπιση των καιρικών φαινομένων, οι συχνές δοκιμές της ετοιμότητάς τους, η επί τόπου παρέμβαση όταν διαπιστώνεται το πρόβλημα, αλλά και η δυνατότητα να εμπνεύσει τους πολίτες να συνεργαστούν ώστε από κοινού να βελτιώσουν την κατάσταση μέσα στην πόλη. Σε όλα αυτά, ο Γιάννης Μπουτάρης και το επιτελείο του, παίρνουν κάτω από την βάση.
Γιώργος Ρακκάς
