του Κώστα Γκιώνη
Η μεγάλη αγωνία των εισαγωγικών εξετάσεων στα ανώτατα ιδρύματα πέρασε και για τα παιδιά και για τους γονείς. Τώρα έρχεται η αγωνία των αποτελεσμάτων. Δύο χρόνια φροντιστηρίων και ιδιαίτερων έκαναν τον κύκλο τους, κι ένας άλλος, πολύ μεγαλύτερος Γολγοθάς είναι μπροστά στους γονείς στην Ελλάδα της δημόσιας παιδείας.
Χιλιάδες παιδιά θα περάσουν στις διάσπαρτες ανά την Ελλάδα σχολές, που έγιναν χωρίς κανένα εκπαιδευτικό κριτήριο, μόνο για ένα λόγο, την τόνωση των τοπικών κοινωνιών, αφήνοντας βορά τους δύστυχους γονείς που τα παιδιά τους πέρασαν σ’ αυτές τις σχολές, στις διαθέσεις των ντόπιων – οι οποίοι νομίζουν ότι μπορούν αφού έχουν τη δυνατότητα να τους ξεριζώσουν την ψυχή.
Το πρόβλημα γίνεται τεράστιο όταν η σχολή βρίσκετε σε νησιωτική τουριστική περιοχή. Οι τιμές γίνονται εξωφρενικές, 1η Ιουνίου σε πετάνε έξω –εν μέσω εξεταστικής, που σημαίνει ενοικίαση δωματίου με την ημέρα για τις υπόλοιπες μέρες– για να τα νοικιάσουν σε τουρίστες. Συν το γεγονός ότι αναγκάζεσαι να πας με αυτοκίνητο και καράβι για να αμπαλάρεις τα πράγματα, να τα μετακομίσεις σε αποθηκευτικό χώρο και να ξαναπάς τέλη Σεπτέμβρη να τα ξανατοποθετήσεις στη θέση τους και αυτό να ανεβάζει το κόστος της ενοικίασης ακόμα περισσότερο.
Οι χώροι ενοικίασης ποικίλουν, από κανονικά σπίτια, δωμάτια σε πανσιόν 3×3 χωρίς κουζίνα και πλυντήριο και τουριστικά καταλύματα, το τελευταίο και το προτελευταίο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον καιρό του κορωνοϊού και ένα κράτος χωρίς καμία μέριμνα αν και κάτι είπε στην αρχή για κάποια έκπτωση ενοικίου, όπως έγινε και σε κάποιες άλλες κατηγορίες επαγγελματιών και εργαζομένων, αλλά στην συνέχεια το έκανε γαργάρα, πράγμα ανήθικο και θα εξηγήσουμε το γιατί….
Οι σχολές έκλεισαν επίσημα στις 10 Μάρτη και στις 15 Μάρτη κλείνουν τα τουριστικά καταλύματα και οι πανσιόν. Οι φοιτητές γυρνάνε στον τόπο της μόνιμης κατοικίας τους χωρίς τη δυνατότητα να μείνουν στη φοιτητική τους κατοικία. Συνεχίζουν όμως να πληρώνουν κανονικά το ενοίκιο τους χωρίς ο ιδιοκτήτης να τους κόβει απόδειξη γιατί επίσημα τα καταλύματα είναι κλειστά!
Άλλη μία σοβαρή παράμετρος είναι ότι σε πολλά από τα παιδιά το συμβόλαιό τους ξεκινάει από 1η Οκτώβρη, πού σημαίνει ότι η συνεχόμενη ενοικίαση μέχρι τις 10 Μάρτη είναι 5 μήνες και 10 μέρες, πράγμα πού τους αφαιρεί το δικαίωμα στο φοιτητικό επίδομα των 1.000 ευρώ, γιατί ο νόμος λέει για 6 μήνες συνεχούς ενοικίασης, άσχετο αν έχουν πληρώσει 8 και 9 μήνες.
Οι περισσότεροι των φοιτητών τα πρώτα δύο χρόνια έχουν αλλάξει τουλάχιστον τρία σπίτια, ενώ υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό επιτυχόντων πού είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στα δυσβάσταχτα έξοδα και δεν πάνε καθόλου, είτε δεν βρίσκουν χώρο για ενοικίαση. Σε όλο αυτό η πολιτεία και πάλι απούσα, φτιάχνει πανεπιστήμια χωρίς φοιτητικές εστίες και εδώ αναρωτιέσαι: αν τα έξοδα σου μηνιαίως ανέρχονται στα 800 με 1.000 ευρώ, τότε ποια διαφορά από την ιδιωτική εκπαίδευση; Ας τελειώνουμε λοιπόν με τη βλακεία της δωρεάν δημόσιας παιδείας. Όπως όλα στις σύγχρονες κοινωνίες, έτσι και η εκπαίδευση είναι ταξική!
