Δυο εγκληματικές πράξεις μνημονιακής εθελοδουλείας στον ΟΗΕ: Η Ελλάδα προδίδει την Παλαιστίνη και ψηφίζει εναντίον του εαυτού της για το χρέος
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Στις δυο φωτογραφίες απεικονίζεται το πώς ψήφισαν οι αντιπρόσωποι των 193 κρατών-μελών του ΟΗΕ προχθές σε δυο υψηλού συμβολισμού, ίσως και ιστορικής αξίας, ψηφίσματα που τέθηκαν στην κρίση της Γενικής Συνέλευσης του οργανισμού. Στις φωτογραφίες βλέπουμε την οθόνη που βρίσκεται εντός της αίθουσας της Γ.Σ. του ΟΗΕ, στην οποία καταγράφεται ηλεκτρονικά η ψήφος κάθε χώρας. Ακολουθώντας την αλφαβητική σειρά, συναντούμε την Ελλάδα (Greece). Και στις δυο λίστες ψηφοφορίας η θέση της είναι «αποχή».
Η πρώτη λίστα αφορά το ψήφισμα για τη θέσπιση «9 βασικών αρχών στις διαδικασίες αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών». Πρόκειται για ένα νομικό πλαίσιο δίκαιων, διαφανών και αμοιβαία επωφελών κανόνων αναδιάρθρωσης, τόσο για τα κράτη οφειλέτες όσο και για τους πιστωτές τους. Κρίσιμα στοιχεία τους: το απαραβίαστο της εθνικής κυριαρχίας, η ισότιμη μεταχείριση των πιστωτών, ιδιωτών ή θεσμικών, και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των πολιτών από ενδεχόμενες παρενέργειες μιας αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους.
Το ψήφισμα συγκέντρωσε τη συντριπτική πλειοψηφία των κρατών του ΟΗΕ (136 υπέρ, 6 κατά, 41 αποχές) και αποτελεί προφανή δικαίωση της Αργεντινής στην πολυετή αναμέτρησή της με τα vulture funds. Αλλά είναι και ένα σημαντικό επιχείρημα υπέρ των ελληνικών αιτημάτων για κούρεμα και βαθιά αναδιάρθρωση χρέους. Αν, για παράδειγμα, το ψήφισμα ήταν σε ισχύ το 2011 και αποτελούσε δεσμευτικό διεθνές δίκαιο, το κούρεμα του 2012 και το PSI, που αφάνισε τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, πανεπιστημίων και δημόσιων υπηρεσιών, θα ήταν πέρα για πέρα παράνομο! Σ’ αυτό, λοιπόν, το κρίσιμο και χρήσιμο ψήφισμα η Ελλάδα, με υπόδειξη του υπηρεσιακού υπουργού Οικονομικών -και επικεφαλής στην ομάδα διαπραγμάτευσης του Τρίτου Μνημονίου- Γ. Χουλιαράκη, και με τη συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών κομμάτων του μνημονιακού τόξου, ψήφισε «αποχή»! Ψήφισε ενάντια στον εαυτό της και το συμφέρον της, ενάντια στην πλειοψηφία κρατών του αναπτυσσόμενου κόσμου, ιδιαίτερα της Λατ. Αμερικής και του G77 (γκρουπ υπερχρεωμένων χωρών), που δίνουν μάχες κατά της διεθνούς τοκογλυφίας. Ψήφισε ακριβώς όπως απαίτησε το Ecofin, με έγγραφό του από 7/9, που υποδείκνυε «κοινή στάση αποχής». Κι αυτό γιατί η Ε.Ε.: α) δεν αποδέχεται την απώλεια του καθεστώτος προνομιακού πιστωτή για οργανισμούς-δανειστές όπως το ΔΝΤ και ο ESM, β) απαιτεί να αναγνωριστεί στο ΔΝΤ το παγκόσμιο μονοπώλιο στην τεχνογνωσία των αναδιαρθρώσεων (σ.σ. και της διάλυσης χωρών) και γ) γιατί στην Ε.Ε. «τα ίδια τα κράτη-μέλη είναι συχνά οι κύριοι πιστωτές (απευθείας ή μέσω των μηχανισμών οικονομικής στήριξης που έχουν συσταθεί)». Το μήνυμα του Ecofin, ειδικά προς την Ελλάδα, είναι σαφές: εμείς είμαστε οι δανειστές σας, εμείς θα σας πούμε πώς θα ψηφίσετε. Όπερ και εγένετο, σε μια ακόμη πράξη εθελοδουλείας, έως και αυτοχειρίας (σ.σ. Γερμανία και Βρετανία πάντως δεν αρκέστηκαν στην «αποχή», ψήφισαν φανατικά κατά).
Στη δεύτερη εικονιζόμενη λίστα ψηφοφορίας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καταγράφεται κάτι επίσης κραυγαλέο. Η ελληνική αντιπροσωπεία ψήφισε «αποχή» και σε μια απόφαση συμβολικής αξίας για τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Η Γ.Σ., με ψήφους 119 υπέρ, 8 κατά και 45 αποχές αποφάσισε να αναρτηθεί η σημαία της Παλαιστίνης, στην οποία έχει ήδη αποδοθεί καθεστώς κράτους-παρατηρητή στον ΟΗΕ, στα κτίρια του οργανισμού δίπλα στις σημαίες των 193 κρατών-μελών. Επρόκειτο για μικρή, συμβολική στήριξη στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ισραηλινή κατοχή. Η Ελλάδα -όπως και η Κύπρος- επέλεξαν τη διπλωματικά ανήθικη αποχή, τη στιγμή που τουλάχιστον 10 χώρες της Ε.Ε., ανάμεσά τους η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, υποστήριξαν την ανάρτηση της παλαιστινιακής σημαίας. Αυτή η πράξη διπλωματικού αυτοεξευτελισμού αποτελεί μια ακόμη θλιβερή ένδειξη της πρόσδεσης της χώρας στον αμερικανοϊσραηλινό άξονα, με τη συνυπογραφή πλέον και του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά καταδεικνύει επίσης ότι η υποβάθμιση της χώρας στο επίπεδο του μνημονιακού προτεκτοράτου εξαλείφει ακόμη και τα μικρά, συμβολικά περιθώρια αυτοτέλειας. Η Ελλάδα γίνεται δορυφόρος ετερόκλητων, ενίοτε και αλληλοσυγκρουόμενων, ιμπεριαλιστικών «αξόνων» και, τελικά, περιθωριοποιείται διεθνώς, αποκοπτόμενη από χώρες που θα έπρεπε να είναι φυσικοί της σύμμαχοι. Αλλά, ευτυχώς, έχει το ευρώ…
