Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η πρώτη εκδήλωση στο νέο χώρο της κίνησης πολιτών «Άρδην-Ρήξη». Του Ηλία Σταθάτου
Ο τίτλος της εκδήλωσης της Κίνησης Πολιτών «Άρδην-Ρήξη», Ο Ελλείπων Κρίκος του Πολιτικού Συστήματος, είναι αντιπροσωπευτικός για το εξαιρετικά ενδιαφέρον περιεχόμενο της συζήτησης που έγινε την περασμένη Δευτέρα το απόγευμα. Ποιος είναι ο «ελλείπων κρίκος» του πολιτικού συστήματος; Τι λείπει, ιδιαίτερα από την Αριστερά και οι απαντήσεις της δεν συναντώνται με μονιμότητα και διάρκεια με το λαϊκό παράγοντα; Ποιο είναι το πλαίσιο αναφοράς στο οποίο κινείται η σύγχρονη Αριστερά και γενικά η δημόσια συζήτηση; Και ακόμα σημαντικότερο, τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, στον κόσμο, και τι απαντήσεις πρέπει να δοθούν;
Όλα αυτά αποτέλεσαν αντικείμενο πραγμάτευσης από τους Γ. Καραμπελιά, ιδρυτικό μέλος της Κίνησης «Άρδην» και «οικοδεσπότη» της βραδιάς, Β. Πισσία, καθηγητή ΤΕΙ, Β. Ασημακόπουλο, μέλος του Νέου Αγωνιστή και του ΣΥΡΙΖΑ, Λ. Αποσκίτη, μέλος του ΕΠΑΜ, Μ. Γκίβαλο, καθηγητή πανεπιστημίου και Β. Βιλιάρδο, οικονομολόγο. Τη συζήτηση συντόνισε ο Δ. Δημόπουλος.
Εκτός από τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις, την ικανοποίηση όσων παρακολούθησαν προκάλεσε και το γεγονός ότι η συγκεκριμένη συζήτηση ήταν η πρώτη που γινόταν στο νέο πολιτικό και πολιτιστικό χώρο του περιοδικού Άρδην και της ομώνυμης κίνησης πολιτών, καθώς και της εφημερίδας Ρήξη. Ο χώρος αυτός βρίσκεται στο Σύνταγμα, Ξενοφώντος 8, και όπως αναφέρουν οι υπεύθυνοι του εγχειρήματος «θέλουμε να καλύψουμε ένα μεγάλο πολιτικό/πολιτιστικό κενό που υπάρχει στο χώρο μας, ένα χώρο εναλλακτικής δημοκρατικής και πατριωτικής αντίληψης, με ένα εγχείρημα που δεν θα έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα».
Κρίση κατανόησης
Την κουβέντα άνοιξε ο κ. Γκίβαλος με ιδιαίτερα οξυδερκείς παρατηρήσεις. «Βρισκόμαστε αντιμέτωποι μόνο με μια οικονομική και κοινωνική κρίση ή επίσης αντιμέτωποι με μια κρίση κατανόησης; Η Αριστερά αδυνατεί να απαντήσει για τη σύγχρονη θέση της Ελλάδας στον κόσμο». Αφού τόνισε την «πλήρη ενσωμάτωση της Σοσιαλδημοκρατίας στην αγορά», ανέφερε ότι «οι παραδοσιακές αξίες, αρχές και κανόνες του Διαφωτισμού έχουν πλέον αντικατασταθεί πλήρως από οικονομικές λογικές, οδηγώντας σε μια αναστροφή του μοντέλου σκέψης και καθιστώντας τον άνθρωπο μη σκεπτόμενο. Ακόμη, η πραγματικότητα ανασυγκροτείται με τους όρους της παγκοσμιοποίησης οδηγώντας στη δημιουργία μιας εξουσίας που στέκεται πάνω από τις παραδοσιακές εξουσίες και στην εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος μεταμοντέρνου νεοαποικιασμού». Φυσικά, οι αναφορές στα ζητήματα ταυτότητας δεν θα μπορούσαν να λείπουν, καθώς όλα τα προηγούμενα φέρουν ως επόμενο «τη διάρρηξη της εθνικής και συλλογικής ταυτότητας». Απαραίτητο καθήκον για την Αριστερά, λοιπόν, «η συνάντησή της με το εθνικό ζήτημα και την παραγωγική ανασυγκρότηση».
Ανεπαρκές πεδίο συζήτησης
Ο Β. Πισσίας επικεντρώθηκε στη σημαντικότητα της οικονομίας. «Το πρόβλημα εντοπίζεται στην οικονομική βάση και αυτά που συμβαίνουν εκεί αφορούν το μέσο άνθρωπο. Όμως, ο τρόπος που διεξάγεται η συζήτηση σήμερα, ιδιαίτερα από την Αριστερά, είναι εξαιρετικά ρηχός. Ο 21ος αιώνας αλλάζει, όπως και οι διεθνείς σχέσεις. Η Ευρώπη αλλά και οι ΗΠΑ βυθίζονται σε κρίση. Η δύναμη πάει αλλού. Αν αυτή η χώρα δεν δει τι οικονομία της ταιριάζει πώς θα βρουν δουλειά οι νέοι, θα σβήσει. Και εμείς, αν δεν ασχοληθούμε με αυτά τα θέματα, θα είμαστε εκτός πραγματικότητας.
Ο Λ. Αποσκίτης προέβλεψε ότι αν συνεχίσει η χώρα στην ίδια πορεία «θα επέλθει διχασμός, λιβανοποίηση αλλά και στοχοποίηση της κοινωνίας», ενώ τόνισε ότι «είναι λάθος να μιλάμε μόνο για μισθούς και συντάξεις, πρέπει να μιλάμε και για την εθνική μας ανεξαρτησία».
Ο οικονομολόγος Β. Βιλιάρδος υποστήριξε ότι σαφώς η κρίση ήταν προβλέψιμη, ότι καθήκοντα ελέγχου του κυβερνητικού έργου έχει πλέον μόνο η αντιπολίτευση και όχι συνολικά το κοινοβούλιο όπως στο παρελθόν, και παρουσίασε ως ευκταίο «τα κόμματα να ξαναγίνουν δημοκρατικά» ώστε «να περάσουμε σε μιας μορφής άμεση δημοκρατία», ενώ το μέλος του Νέου Αγωνιστή, Β. Ασημακόπουλος ερμήνευσε την είσοδό μας στο Μνημόνιο «ως τη στιγμή που έγινε σαφής η εξάρτηση της Ελλάδας» και χαρακτήρισε τη διάρρηξη του κοινωνικού με το εθνικό, καταστροφική για την Ελλάδα.
«Οι συνθήκες για να συμβεί κάτι, δεν αρκούν»
Τον κύκλο των εισηγήσεων έκλεισε ο Γ. Καραμπελιάς, αναλύοντας πως «από το 1990 και μετά οι ταξικές αντιθέσεις έχουν εκφρασθεί σε αντιθέσεις εθνών, περιφέρειας-κέντρου και ταυτότητας». Σύμφωνα με τα λεγόμενά του «δεν γίνεται να κάνεις αγώνα ενάντια σε ό,τι έχει επιβληθεί σήμερα στην Ελλάδα και να μην αναγνωρίζεις ότι η χώρα βρίσκεται υπό μια νέα κατοχή. Πρέπει να τονιστεί το στοιχείο του πατριωτισμού. Όμως η αλλαγή και η συνειδητοποίηση αυτών, δεν έρχεται μόνη της».
