Η διδακτική περίπτωση της ΔΙΕΚΑΤ και το άρθρο 99.
Το κύμα προσφυγών στις διατάξεις του Πτωχευτικού Νόμου και ιδιαίτερα στο άρθρο 99, αποδεικνύει πώς αξιοποιούν οι επιχειρήσεις τις προστατευτικές (για τα συμφέροντά τους) νομικές οδούς που φρόντισαν τόσο… προνοητικά να δημιουργήσουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ πριν από τρία χρόνια. Με τη βοήθεια πρώην εργαζομένων της, ας δούμε τι ακριβώς συνέβη με μια από τις πρώτες επιχειρήσεις που κατέφυγαν σε αυτή την οδό, πριν από ακριβώς δυο χρόνια.
Η τεχνική εταιρία ΔΙΕΚΑΤ, όταν προσέφυγε στις 14/11/2008 στο άρθρο 99 είχε στο ενεργητικό της ένα πελατολόγιο που θα το ζήλευε κάθε μεγάλος επιχειρηματίας: Vodafone, Wind, Cosmote, EKO, Shell, ΕΛΠΕ, τράπεζες, ξενοδοχεία, μεγάλες ιδιωτικές και κρατικές επιχειρήσεις. Έργα στην Αλβανία, τη Ρουμανία, το Κατάρ, την Αγγλία, την Αίγυπτο. Ιδιόκτητες εγκαταστάσεις στο Κορωπί και στη Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης. Μέχρι το 2005 και για 7 συνεχόμενα χρόνια το όνομά της καταγράφονταν στις 500 πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες χώρες της Ευρώπης. Είχε, όμως, συσσωρεύσει και απλήρωτες αποδοχές 7 μηνών στους 300 περίπου εργαζόμενούς της. Το άρθρο 99 πρόβαλε ως οδός διαφυγής…
Στις 1/12/2008 η ΔΙΕΚΑΤ έπαυσε κάθε κατασκευαστική δραστηριότητα και εκχώρησε όλα τα εκτελούμενα έργα. Οι εργαζόμενοι έμειναν να διεκδικούν από την πτωχευτική περιουσία και, μέχρι σήμερα, δεν έχουν κατορθώσει να πάρουν τα χρήματα που τους οφείλονται.
Πώς ξεπουλήθηκαν τα «ασημικά» της επιχείρησης; Ορισμένα μόνο ενδεικτικά στοιχεία αρκούν:
• Μόλις το 2006, η θυγατρική της ΔΙΕΚΑΤ στην ενέργεια μεταβιβαζόταν σε τρίτο επιχειρηματία. Η εταιρία αυτή τη στιγμή τής πώλησης κατείχε 4 άδειες αιολικών πάρκων 87,55 ΜW και ένα υδροηλεκτρικό 1,25 ΜW. Ποιο ήταν το τίμημα που εμφανίζεται να πληρώνει ο αγοραστής για να πάρει το 45,5% της εταιρίας; Μόλις 22.113 ευρώ!
• Τον Νοέμβριο του 2007 (ένα χρόνο πριν από την κατάθεση της αίτησης προσφυγής στο άρθρο 99) η Aegean του γνωστού Δ. Μελισσανίδη «αποκτά» το σταθμό ανεφοδιασμού πλοίων στο Πόρτλαντ της Αγγλίας, ο οποίος είχε εκσυγχρονιστεί πλήρως από την ΔΙΕΚΑΤ και τη βρετανική BP, που ασκούσε και τη διαχείριση μέχρι τότε. Το τίμημα άγνωστο, η σημασία της απόκτησης από τον Έλληνα επιχειρηματία μεγάλη.
• Ένα μήνα αργότερα, άλλη θυγατρική της ΔΙΕΚΑΤ, η Inscut – εταιρία μηχανολογικού εξοπλισμού στη Ρουμανία που διαθέτει σημαντική περιουσία και εξουσιοδοτημένο κέντρο περιοδικού τεχνικού ελέγχου από το ρουμανικό κράτος, μεταβιβάζεται σε ένα άλλο κατασκευαστικό όμιλο, την Ελληνική Τεχνοδομική. Κι εδώ το τίμημα είναι άγνωστο. Την ίδια εποχή εκποιούνται δύο οικόπεδα-φιλέτα της εταιρίας στο κέντρο του Βουκουρεστίου, σε δύο από τους βασικούς μετόχους της Ελλάκτωρ, έναντι δανείου που είχε πάρει η ΔΙΕΚΑΤ και σε τίμημα πολύ μικρότερο από την τότε τρέχουσα εμπορική τους αξία.
Κάπως έτσι τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας, σιγά-σιγά, εκποιήθηκαν. Όταν έφτασε στο άρθρο 99 και μετά στην πτώχευση είχε φροντίσει να απαλλαχτεί από τις μεγάλες αξίες που κατείχε.
Σοβαρά ερωτηματικά εγείρονται, ωστόσο, από τους εργαζόμενους και για την όλη διαχείριση της περιουσίας της εταιρίας μετά την πτώχευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η σύνδικος που έχει διοριστεί από το δικαστήριο έχει διατηρήσει τους δύο λογιστές της επιχείρησης, δημιουργώντας βάσιμες υποψίες για απόκρυψη ή διαστρέβλωση στοιχείων. Κατά τη στιγμή της αίτησης υπαγωγής στο 99, στις οικονομικές καταστάσεις της εταιρίας εμφανίζονταν αποθέματα στην αποθήκη ύψους 3,2 εκατ. ευρώ, εξοπλισμός και μηχανήματα ύψους 3,5 εκατ. ευρώ και ως ανείσπρακτες οφειλές πελατών περίπου 10 εκατ. ευρώ, με βασικό οφειλέτη την Vodafone. Το πώς έχουν διακινηθεί αυτά τα ποσά, πώς έχουν πωληθεί οι θυγατρικές και γενικά ο πάγιος εξοπλισμός της εταιρίας είναι στοιχεία για τα οποία οι εργαζόμενοι θα κινηθούν και δικαστικά.
Πρόσφατα πωλήθηκε, εν κρυπτώ, θυγατρική εταιρία στην Αλβανία σε «ευτελές αντίτιμο», όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι και τα χρήματα έβαλε στα ταμεία της η Eurobank έναντι δανείων, αν και υπήρχαν αγωγές εργαζομένων για οφειλόμενες αποδοχές και αποζημιώσεις.
Για το τέλος κρατήσαμε την ανάμειξη του ονόματος της ΔΙΕΚΑΤ στο περίφημο σκάνδαλο Siemens, αφού η κατασκευαστική εταιρία ήταν βασική συνεργάτης στο έργο του C4I, αλλά και σε άλλα δημόσια έργα, όπως στη ΓΑΔΑ, τη ΔΕΗ κ.λπ. Όπως έχει κατατεθεί στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, υπήρχε ένα περίεργο ενδιαφέρον από το γραφείο του κ. Μητσοτάκη προς το γραφείο του τότε ισχυρού άνδρα της Siemens Μ. Χριστοφοράκου για αποπληρωμή της ΔΙΕΚΑΤ. Ίσως αυτό εξηγεί και την ιδιότυπη ασυλία που απολάμβανε η κατασκευαστική εταιρία ως εισηγμένη στο Χρηματιστήριο από τις δανειοδοτούσες τράπεζες, από τους κατά το νόμο υπεύθυνους για τον έλεγχό της ορκωτούς λογιστές και από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, για όσο διάστημα λάμβανε δάνεια, ενώ εμφανιζόταν να βρίσκεται σε οικτρή οικονομική κατάσταση.
