Εδώ και πολλά χρόνια, ιδίως από το 1967 και μετά που οι ΗΠΑ ανέλαβαν εργολαβικά και επέβαλαν στους συμμάχους και την ευρύτερη σφαίρα επιρροής τους την άνευ όρων προστασία, στήριξη και χρησιμοποίηση με αυξημένο ρόλο, του Ισραήλ, επίμονα και συστηματικά μεθοδεύτηκε η ταύτιση της κριτικής στον σιωνισμό και στο κράτος με τον αντισημιτισμό. Έχοντας, σε πολλές χώρες, βασικά ευρωπαϊκές, νομοθετήσει την ποινικοποίηση του αντισημιτισμού, διευρύνοντας συνεχώς την έννοια και το πεδίο εφαρμογής του, διευκολύνθηκαν και εξαιρέθηκαν της κριτικής ακόμα και οι πιο εγκληματικές πρακτικές του Ισραήλ σε βάρος των Αράβων. Με την κατηγορία του αντισημιτισμού και την οργανωμένη και πολύ καλά χρηματοδοτημένη καμπάνια των ισραηλινών φορέων και των λόμπι, καθώς και τη συνδρομή των πολιτικών κομμάτων και των τραστ της ενημέρωσης και της επικοινωνίας, δημιουργήθηκε ένα καθεστώς τρομοκράτησης, αποδοκιμασίας, αποκλεισμού και τιμωρίας, έμμεσης και άμεσης, κάθε πολίτη ή φορέα που θα τολμήσει να εκφραστεί ανοιχτά κατά των πολιτικών που εφαρμόζουν οι ισραηλινές κυβερνήσεις και να σχολιάσει αρνητικά το ίδιο το κράτος του Ισραήλ.
Το πόσο σοβαρό είναι το πογκρόμ αυτό, που εκτυλίσσεται πέρα και από την εφαρμογή των νόμων –όπου υφίστανται- περί αντισημιτισμού, φάνηκε εντονότατα από τις 7 Οκτώβρη που άρχισαν οι εχθροπραξίες στην Παλαιστίνη. Μέχρι και ποδοσφαιριστές αραβικής καταγωγής βίωσαν τη διακοπή των συμβολαίων τους με ευρωπαϊκές ομάδες επειδή έγραψαν στο Instagram ή το facebook μήνυμα αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης ή μήνυμα καταγγελίας της σιωνιστικής γενοκτονίας. Συμβόλαια μουσικοσυνθετών, όπως του συνιδρυτή των Pink Floyd Roger Waters, ακυρώθηκαν από τις εταιρίες, λόγω της κριτικής στο Ισραήλ, συγγραφείς αποκλείστηκαν από παρουσιάσεις βιβλίων τους και από εκθέσεις όπως η Adania Shibli που κόπηκε από τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης επειδή είναι Παλαιστίνια και έχει γράψει βιβλίο που δεν αρέσει στους σιωνιστές και τους υποστηρικτές τους. Πάντως, οι περισσότεροι που υπέστησαν κυρώσεις, αποκλεισμούς και απολύσεις είναι δημοσιογράφοι που τους αφαιρέθηκε ο λόγος!
Πογκρόμ
Εννοείται ότι το πογκρόμ εναντίον κάθε κριτικής φωνής και στάσης δεν ξεκίνησε πριν τέσσερις μήνες, ούτε έχει έκτακτο χαρακτήρα. Έχει πλέον ενσωματωθεί στην πολιτική κουλτούρα της εξουσίας, τροφοδοτείται, ενισχύεται διαρκώς και επενεργεί εν είδει αυτοματισμού. Μέχρι και ο πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας Τζέρεμι Κόρμπιν ουσιαστικά επικρίθηκε, ανακρίθηκε και αποκεφαλίστηκε επειδή αρνήθηκε να απαρνηθεί την υποστήριξή του στους Παλαιστίνιους. Προέκταση της εκπαραθύρωσής του είναι και η προκλητικά φιλοσιωνιστική στάση του αντικαταστάτη του Κιθ Στάρμερ ακόμα και στη φάση της εξελισσόμενης γενοκτονίας.
Αναπάντεχα, όμως, ένα βρετανικό δικαστήριο έβγαλε μια πάρα πολύ σημαντική απόφαση που πρωτίστως αφορά την ελευθερία της έκφρασης, αλλά έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και ξεχωριστή σημασία γιατί ανατρέπει μια αντίληψη που καθιερώθηκε ορίζοντας στο δημόσιο διάλογο και τη δημόσια πρακτική τι είναι και τι δεν είναι αντισημιτισμός. Και μάλιστα, με αφορμή μία περίπτωση που έλαβε χώρα πριν από τις 7 Οκτώβρη. Η απόφαση εκδόθηκε μέσα στην περίοδο των δραματικών γεγονότων και, ευτυχώς, έχει πλατιά δημοσιότητα ως «απόφαση ορόσημο».
Συγκεκριμένα, η απόφαση του βρετανικού δικαστηρίου αφορά την απόλυση του καθηγητή κοινωνιολογίας David Miller από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ για τις θέσεις που υποστηρίζει σε επιστημονικό επίπεδο για το χαρακτήρα του κράτους του Ισραήλ, το οποίο, σύμφωνα με την ιστορική και κοινωνιολογική του ανάλυση είναι ένα κράτος από τη σύσταση, τη διάρθρωση, τον προορισμό και τη λειτουργία του «ρατσιστικό, ιμπεριαλιστικό και αποικιοκρατικό»!
Η διοίκηση του πανεπιστημίου υποστήριξε ότι «ο Μίλερ δεν απολύθηκε γιατί η ομιλία του ήταν παράνομη, αλλά γιατί δεν πληρούσε τα πρότυπα συμπεριφοράς που περιμένουμε από το προσωπικό μας». Όμως, το δικαστήριο έκρινε την απόλυση καταχρηστική.
Ο καθηγητής Μίλερ, από έφηβος αντιρατσιστής, όπως δήλωσε, συνιδρυτής του μη κερδοσκοπικού φορέα Public Interest, δεχόταν συνεχείς επιθέσεις για τις φιλοσοφικές του απόψεις, αλλά και τις πολιτικές του θέσεις, από το οργανωμένο φιλωσιονιστικό δίκτυο που παρακολουθεί, καταγράφει, καταγγέλλει και καταδιώκει όσους κάνουν κριτική στο Ισραήλ και στον σιωνισμό.
Εχθρός της ειρήνης
Ο καθηγητής έγινε στόχος από το 2019 όταν κατονόμασε τον σιωνισμό ως μία από τις πηγές της ισλαμοφοβίας, αποδεικνύοντας τη στενή σχέση των φιλανθρωπικών εβραϊκών οργανώσεων με το ισραηλινό λόμπι. Αποκαλύπτοντας με στοιχεία ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας «Ψυχρός Πόλεμος εναντίον των Βρετανών μουσουλμάνων» που χρηματοδοτείται από συγκεκριμένα άτομα και ιδρύματα.
Οι επιθέσεις εντάθηκαν όταν σε διαδικτυακές διαλέξεις χαρακτήρισε το Ισραήλ «εχθρό της παγκόσμιας ειρήνης». Ο καθηγητής ως διευθυντής του Οργανισμού Μελετών Προπαγάνδας είχε αμφισβητήσει και τον ισχυρισμό ότι η Συρία χρησιμοποίησε χημικά εναντίον των αντιπάλων της παρουσιάζοντας στοιχεία ότι τα «Λευκά Κράνη» είχαν κατασκευάσει το συμβάν για να προκαλέσουν κυρώσεις σε βάρος της Συρίας.
Αλλά αυτό που ανέβασε τους σιωνιστές στα κάγκελα ήταν η επιστημονική του θέση ότι «το κράτος του Ισραήλ είναι αποικιοκρατικό» και «ο σιωνισμός είναι γενοκτονική ιδεολογία, εγγενώς ρατσιστικός και πρέπει να του αντισταθούμε. Το σιωνιστικό κίνημα δεν επιδέχεται διαπραγμάτευση, όπως νομίζει η Αριστερά και ορισμένοι φορείς της Παλαιστίνης. Πρέπει να ηττηθεί».
Απευθυνόμενος στο The Jewish Chronicle ο Μίλερ είχε πει ότι «υπάρχουν Εβραίοι φοιτητές στις βρετανικές πανεπιστημιουπόλεις που χρησιμοποιούνται ως πολιτικά πιόνια από ένα βίαιο, ρατσιστικό, ξένο καθεστώς που εμπλέκεται σε εθνοκάθαρση». Η Πανκομματική Κοινοβουλευτική Ομάδα κατά του Αντισημιτισμού (APPGAA) κατηγόρησε τον Μίλερ για «υποκίνηση μίσους κατά των Εβραίων φοιτητών».
Στο δικαστήριο ο Μίλερ, μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι γίνονται προσπάθειες «να συγχέεται ο αντισιωνισμός με τον αντισημιτισμό». Και πρόσθεσε ότι είναι αδύνατο για ένα σιωνιστικό κράτος όπως το Ισραήλ να είναι μη ρατσιστικό και περιέγραψε τη Γάζα ως «υπαίθρια φυλακή».
Στην απόφαση 108 σελίδων, το δικαστήριο του Μπρίστολ έκρινε ότι ο Μίλερ είχε υποστεί διακρίσεις από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ με βάση τις φιλοσοφικές του πεποιθήσεις.
Υποστήριξη
Σχολιάζοντας στο «X», ο γνωστός δημοσιογράφος Jonathan Cook έγραψε ότι «η απόφαση της άδικης απόλυσης σημαίνει για πρώτη φορά ότι αναγνωρίζεται ότι ο αντισιωνισμός – η άποψη ότι το Ισραήλ είναι ένα ρατσιστικό, αποικιακό κράτος – προστατεύεται από τον νόμο περί ισότητας».
Ο Zillur Rahman, δικηγόρος του Μίλερ, είπε ότι η υπόθεση «σηματοδοτεί μια κομβική στιγμή στην ιστορία της χώρας μας για όσους πιστεύουν στην προάσπιση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων». Η απόφαση θα είναι «καλοδεχούμενη από πολλούς που αντιμετωπίζουν διώξεις στους χώρους εργασίας τους επειδή μιλούν ενάντια στα εγκλήματα του ισραηλινού κράτους και τη γενοκτονία που λαμβάνει χώρα στη Γάζα».
Ο Μίλερ είπε ότι είναι «πολύ περήφανος που καταφέραμε να αποδείξουμε ότι οι αντισιωνιστικές απόψεις θεωρούνται προστατευόμενες πεποιθήσεις βάσει του νόμου για την Ισότητα του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτός ήταν ο πιο σημαντικός λόγος για την ανάληψη της υπόθεσης και ελπίζω ότι θα αποτελέσει προηγούμενο σε όλες τις μελλοντικές μάχες που αντιμετωπίζουμε με τη ρατσιστική και γενοκτονική ιδεολογία του σιωνισμού».
Πρέπει να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με τον Κιθ Στάρμερ που διέγραψε τον Μίλερ από το Εργατικό Κόμμα, όπως διέγραψε και τον σκηνοθέτη Κεν Λόουτς, στο Change.org συγκεντρώθηκαν 40.000 υπογραφές υποστήριξης του Μίλερ και μια ανοιχτή επιστολή προς το πανεπιστήμιο φέρει τις υπογραφές εκατοντάδων διανοουμένων και ακαδημαϊκών, συμπεριλαμβανομένων του Νόαμ Τσόμσκι και της Τζούντιθ Μπάτλερ, που απαιτούν την αποκατάστασή του. Αλλά και μια άλλη επιστολή από εκατοντάδες Εβραίους λέει ότι «η εβραϊκή άποψη για τον σιωνισμό ήταν πάντα διαφορετική» και ότι οι επιθέσεις στον Μίλερ «θα νεκρώσουν την ελευθερία του λόγου στο Ισραήλ, αν δεν αντιμετωπιστούν».(Οι πληροφορίες είναι από: The Guardian, Al Jazeera, BBC, Wikipedia, Jewish Chronicle, X)
