Μεταλλωρύχοι της Νότιας Αφρικής σχεδιάζουν να συμμετάσχουν στην πανεθνική απεργία διαρκείας των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και τέσσερις εβδομάδες περίπου, εάν η κυβέρνηση δεν ικανοποιήσει τις μισθολογικές απαιτήσεις. «Είμαστε οργισμένοι που οι προνομιούχοι στέλνουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό για να μορφωθούν, ενώ τα δικά μας έχουν γίνει παιδιά του δρόμου», αναφέρει σε δήλωσή της η Εθνική Ένωση Μεταλλωρύχων. Η Ένωση υποστηρίζει, πλήρως, την απεργία του δημόσιου τομέα και αναμένεται να σταματήσει κάθε εργασία στην εξόρυξη, στην ενέργεια και στις οικοδομές και να συμπαραταχθεί με τους εργαζόμενους στο δημόσιο.
Οι εργαζόμενοι στα σχολεία, τα νοσοκομεία και σε άλλες κρατικές υπηρεσίες που αριθμούν 1,3 εκατομμύρια ζητούν 8,6% αύξηση στους μισθούς και 138 δολάρια επίδομα στέγης. Η κυβέρνηση αντιπρότεινε μια αύξηση 7% και γύρω στα 60 δολάρια επίδομα. Ταυτόχρονα, για να κάμψει την απεργία, έστειλε στρατιωτικούς γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό σε δεκάδες νοσοκομεία. Η Νότια Αφρική έχει πληγεί από την οικονομική κρίση και το προηγούμενο έτος, 900.000 εργαζόμενοι βρέθηκαν χωρίς δουλειά, αυξάνοντας το ήδη υψηλό ποσοστό ανεργίας.
Σύμφωνα με το περιοδικό Time (20/8), οι δυνάμεις καταστολής χρησιμοποίησαν πλαστικές σφαίρες εναντίον διαδηλωτών σε μια κινητοποίηση εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα στο Σοβέτο -το επίκεντρο του κινήματος κατά του απαρτχάιντ- μια πράξη συμβολική που συντάραξε όλη τη χώρα. Η αστυνομία άνοιξε πυρ όταν οι εργάτες αρνήθηκαν να ξεμπλοκάρουν μια λεωφόρο κοντά σε νοσοκομείο.
Οι απεργίες αυτές έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημασία, καθότι η εκλογή του νυν προέδρου Τζέικομπ Ζούμα και του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, το 2009, στηρίχθηκε άμεσα στην πολιτική συμπάθεια και χρηματοδότηση εκ μέρους των συνδικάτων. Τώρα, η κυβέρνηση, επικαλούμενη την κρίση και ενώ έχει διεξαγάγει τους εξαιρετικά πολυδάπανους Ολυμπιακούς Αγώνες, αρνείται να δώσει τις ελάχιστες αυξήσεις που ζητούν οι εργαζόμενοι. Το γεγονός, δε, ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με πιο χαμηλούς μισθούς και ότι υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς στο Δημόσιο αξιοποιείται για την εφαρμογή της γνωστής πολιτικής τού «διαίρει και βασίλευε».
Τα διεθνή ΜΜΕ χαιρέκακα σχολιάζουν ότι οι απεργίες και η βίαιη κρατική αντιμετώπιση των μεγάλων διαδηλώσεων σηματοδοτούν την οριστική στροφή του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου σε «υπεύθυνη» κυβέρνηση που θέτει το «ευνοϊκό» επιχειρηματικό περιβάλλον πάνω από την εξασφάλιση στοιχειώδους διαβίωσης των εργαζομένων. «Η αλλαγή από τη θέση του επαναστάτη στη θέση του κυβερνήτη ήταν παρατεταμένη και δύσκολη για πολλές αφρικανικές κυβερνήσεις από την περίοδο της ανεξαρτησίας και κάποιες, πιο αξιοσημείωτα η Ζιμπάμπουε, έχουν μείνει κολλημένες στη ρητορική και τη δυναμική του παρελθόντος. Υπάρχει κάποια ειρωνεία στο ότι εκείνοι που αποτελούν την αιτία της δημόσιας δυσαρέσκειας ξεκινούν τις διαμαρτυρίες. Όμως, υπάρχει πρόοδος στη φθίνουσα συμπάθεια προς αυτούς που προέρχεται σήμερα από τη νοτιοαφρικανική κυβέρνηση» ( Time).
Όπως είναι ευνόητο, στόχος γίνονται οι πιο ισχυροί τομείς του εργατικού κινήματος όπως τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα όπου, λόγω των συνθηκών, οι εργαζόμενοι είναι πιο οργανωμένοι και πιο ελεύθεροι να χρησιμοποιούν το μέσον της απεργίας.
Σύμφωνα με το περιοδικό Time (20/8), οι δυνάμεις καταστολής χρησιμοποίησαν πλαστικές σφαίρες εναντίον διαδηλωτών σε μια κινητοποίηση εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα στο Σοβέτο -το επίκεντρο του κινήματος κατά του απαρτχάιντ- μια πράξη συμβολική που συντάραξε όλη τη χώρα. Η αστυνομία άνοιξε πυρ όταν οι εργάτες αρνήθηκαν να ξεμπλοκάρουν μια λεωφόρο κοντά σε νοσοκομείο.
Οι απεργίες αυτές έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημασία, καθότι η εκλογή του νυν προέδρου Τζέικομπ Ζούμα και του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, το 2009, στηρίχθηκε άμεσα στην πολιτική συμπάθεια και χρηματοδότηση εκ μέρους των συνδικάτων. Τώρα, η κυβέρνηση, επικαλούμενη την κρίση και ενώ έχει διεξαγάγει τους εξαιρετικά πολυδάπανους Ολυμπιακούς Αγώνες, αρνείται να δώσει τις ελάχιστες αυξήσεις που ζητούν οι εργαζόμενοι. Το γεγονός, δε, ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με πιο χαμηλούς μισθούς και ότι υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς στο Δημόσιο αξιοποιείται για την εφαρμογή της γνωστής πολιτικής τού «διαίρει και βασίλευε».
Τα διεθνή ΜΜΕ χαιρέκακα σχολιάζουν ότι οι απεργίες και η βίαιη κρατική αντιμετώπιση των μεγάλων διαδηλώσεων σηματοδοτούν την οριστική στροφή του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου σε «υπεύθυνη» κυβέρνηση που θέτει το «ευνοϊκό» επιχειρηματικό περιβάλλον πάνω από την εξασφάλιση στοιχειώδους διαβίωσης των εργαζομένων. «Η αλλαγή από τη θέση του επαναστάτη στη θέση του κυβερνήτη ήταν παρατεταμένη και δύσκολη για πολλές αφρικανικές κυβερνήσεις από την περίοδο της ανεξαρτησίας και κάποιες, πιο αξιοσημείωτα η Ζιμπάμπουε, έχουν μείνει κολλημένες στη ρητορική και τη δυναμική του παρελθόντος. Υπάρχει κάποια ειρωνεία στο ότι εκείνοι που αποτελούν την αιτία της δημόσιας δυσαρέσκειας ξεκινούν τις διαμαρτυρίες. Όμως, υπάρχει πρόοδος στη φθίνουσα συμπάθεια προς αυτούς που προέρχεται σήμερα από τη νοτιοαφρικανική κυβέρνηση» ( Time).
Όπως είναι ευνόητο, στόχος γίνονται οι πιο ισχυροί τομείς του εργατικού κινήματος όπως τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα όπου, λόγω των συνθηκών, οι εργαζόμενοι είναι πιο οργανωμένοι και πιο ελεύθεροι να χρησιμοποιούν το μέσον της απεργίας.
Σχόλια
