Το πάγιο σύστημα κλοπής του αφρικανικού πλούτου
Η νομισματική ζώνη του FCFA (φράγκο της Γαλλικής Κοινότητας Αφρικής) δημιουργήθηκε το 1945, περιλαμβάνοντας 15 κράτη, στα οποία προσχώρησαν η πρώην ισπανική Ισημερινή Γουϊνέα το 1985 και η πρώην πορτογαλική Γουϊνέα Μπισάου το 1997. Η ζώνη περιλαμβάνει την Κεντρική Αφρική (Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Κογκό-Μπραζαβίλ, Γκαμπόν, Ισημερινή Γουινέα, Τσαντ), τη Δυτική Αφρική (Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Ακτή Ελεφαντοστού, Γουινέα-Μπισάου, Μάλι, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόγκο) και τις Κομόρες. Η ζώνη καθορίζεται πλήρως από το ευρώ, κατ’ απαίτηση της Γαλλίας που ασκεί έλεγχο.
Η Κεντρική Τράπεζα της Γαλλίας ελέγχει τα τρία νομισματικά ιδρύματα: την Κεντρική Τράπεζα των Κεντροαφρικανικών Κρατών (BEAC), των Δυτικοαφρικανικών Κρατών (BCEAO) και των Κομόρων (BCC). Τα ιδρύματα αυτά εφαρμόζουν τις «4 μεγάλες αρχές»: α) την συγκεντροποίηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων στο Γαλλικό Δημόσιο Ταμείο, β) τη σταθερότητα της συναλλαγματικής ισοτιμίας FCFA/ευρώ, γ) την ελεύθερη μετατρεψιμότητα του FCFA σε ευρώ και δ) την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων μεταξύ Γαλλίας και της ζώνης του FCFA. Η νομισματική κυριαρχία και η περιφρόνηση της Γαλλίας έναντι των αφρικανικών λαών διαφάνηκε τη δεκαετία του ’90, όταν το Παρίσι παραβίασε τη ρήτρα σταθερής ισοτιμίας του FCFA. Χωρίς προειδοποίηση ή διαβούλευση, υποτίμησε μονομερώς και αυθαίρετα κατά 100% το FCFA ώστε 1 γαλλικό φράγκο ανταλλασσόταν από το 1994 με 100 FCFA αντί για 50 FCFA που ήταν πριν. Η βουλιμία για λεηλασία της Αφρικής οδήγησε και σε μεταγενέστερες υποτιμήσεις.
Αυτή η αλλαγή στην ισοτιμία αποκλειστικά προς όφελος των Γάλλων ιμπεριαλιστών, είχε εφαρμοστεί από τους Ναζί στις κατεχόμενες χώρες για τη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών τους πόρων. Η Γαλλία μόλις απελευθερώθηκε το εφάρμοσε στις αποικίες της. Έχει χαρακτηριστεί ως «νομισματικός ναζισμός» από τον καθηγητή Nicolas Agbohou.
Οι δικτάτορες-εγκάθετοι πρόεδροι παρά τη θέληση των λαών και με γαλλική υποστήριξη, δικαιολογούν τη διατήρηση της νομισματικής αποικιοκρατίας επικαλούμενοι ως αντεπιχείρημα την εγγυημένη από τη Γαλλία μετατρεψιμότητα σε ευρώ. Ωστόσο, είναι σαφές πως αυτή η πρακτική επιτρέπει στις γαλλικές επιχειρήσεις να επαναπατρίζουν στη Γαλλία τα δισεκατομμύρια που βγάζουν στην Αφρική. Σύμφωνα με έκθεση του GFI στα 39 χρόνια μεταξύ 1970 και 2008, καταγράφεται εκροή 854 δισ. δολαρίων (σε τιμές 2004), ενώ οι συγγραφείς της έκθεσης εκτιμούν την παράνομη εκροή από τις 53 αφρικανικές χώρες στα 1.800 δισ. δολάρια. Αυτά τα κέρδη μεταφράζονται σε ελλείψεις σε σχολεία, νοσοκομεία, υποδομές γεωργίας και πρόνοιας. Οι δε «κυβερνήτες-εντολοδόχοι» της Γαλλίας, οι οικογένειες και οι κύκλοι τους επωφελούνται της μετατρεψιμότητας ώστε να τοποθετούν τα χρήματα από τα λεηλατημένα κρατικά ταμεία σε ευρωπαϊκές τράπεζες ή σε αγορές ακινήτων σε ακριβές πόλεις.
Θεσμοποιημένη απάτη
Από τις «4 γενικές αρχές» στις οποίες βασίζεται η ζώνη του FCFA, η πιο κυνική απάτη είναι αυτή της θέσπισης ενός Κοινού Λογαριασμού Συναλλαγματικών Αποθεμάτων εντός του γαλλικού Δημοσίου Ταμείου. Πρακτικά, το Παρίσι υποχρεώνει τις αφρικανικές χώρες να τοποθετήσουν το 65% των συναλλαγματικών τους αποθεμάτων σε ένα λογαριασμό του γαλλικού Δημοσίου Ταμείου, αφού όρισε το ίδιο μια σταθερή ισοτιμία του FCFA. Η ετήσια αυτή κατάθεση συναλλαγματικών μας αποθεμάτων σημαίνει σκλαβιά.
«Τα συναλλαγματικά αποθέματα των χωρών της ζώνης του φράγκου τοποθετούνται σε κοινό λογαριασμό του γαλλικού δημοσίου ταμείου, όμως καμία χώρα δεν μπορεί να πει ποιο τμήμα αυτών των σκληρά αποκτώμενων χρημάτων της ανήκει. Μόνο η Γαλλία έχει πρόσβαση σε αυτή την πληροφορία», δήλωνε απερίφραστα ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και υπουργός οικονομικών της Ακτής Ελεφαντοστού, Μαμαντού Κουλιμπαλί στο New Africain, το Γενάρη του 2008.
Η συμμετοχή των αφρικανικών κρατών στο γαλλικό δημόσιο ταμείο, την καθιστούν εκ των πραγμάτων επιχορήγηση στη Γαλλία. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση, η νομισματική σκλαβιά και η γαλλική υποστήριξη στους δικτάτορες ευθύνονται εξίσου για τη φτωχοποίηση των λαϊκών μαζών που προκαλούν τη μετανάστευση των νέων. Ο αφέντης ζει άνετα χάρη στον ιδρώτα των δούλων του, 50 χρόνια μετά την ανεξαρτησία. Αυτό οι Αφρικανοί επαναστάτες και πατριώτες το θεωρούν απαράδεκτο.
Πώς είναι δυνατόν τα αφρικανικά κράτη που δεν ελέγχουν τη νομισματική τους πολιτική να μπορούν να αναπτύξουν κοινωνική πολιτική υπέρ των λαών τους; Η ζώνη του FCFA είναι μια χρηματοπιστωτική, νομισματική και οικονομική οργάνωση την οποία ο γαλλικός ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί για να λεηλατεί το φυσικό και ορυκτό πλούτο σε μηδαμινές τιμές (ξυλεία, χρυσός, διαμάντι, πετρέλαιο, ουράνιο, κακάο, καφέ, βαμβάκι, φιστίκι, μαγγάνιο).
