Είμαι λάτρης του κινηματογράφου και μπορώ να δω ακόμη και μια μέτρια ταινία μέχρι τέλους. Στο θέατρο γίνομαι αίφνης πολύ «δύσκολος» θεατής και συχνά χάνομαι σε δικές μου σκέψεις αν το έργο που βλέπω δεν κρατάει αμείωτο ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.
Λάθος μου; Σίγουρα!
Όμως να που βρέθηκε μια παράσταση που με κράτησε καθηλωμένο από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Πρόκειται για το «Φοβάμαι, ταυρομάχε» το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Χιλιανού Pedro Lemebel που παίζεται στο θέατρο «Μεταξουργείο» σε σκηνοθεσία της Άννας Βαγενά.
Το έργο μάς μεταφέρει στη Χιλή στην εποχή της δικτατορίας του Πινοσέτ και περιγράφει τη σχέση ανάμεσα σ’ έναν μεσήλικα ομοφυλόφιλο, την «Τρελή», και έναν νεαρό φοιτητή, μέλος επαναστατικής οργάνωσης. Κάτω από τον συνεχή φόβο της σύλληψής τους, θα δεθούν συναισθηματικά και ο ένας θα αλλάξει τη ζωή του άλλου.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Πινοσέτ το 1986.
Σε παράλληλη δράση με έντονα σατιρικό χαρακτήρα, πλάι στο δράμα έχουμε το ζεύγος Πινοσέτ που παρουσιάζεται ως καρικατούρα.
Η παράσταση διανθίζεται με ηχητικά ντοκουμέντα που επιτείνουν το κλίμα αγωνίας.
Πέρα από την εξαιρετική σκηνοθεσία θα πρέπει να σταθούμε στην πραγματικά συγκλονιστική ερμηνεία του Νίκου Αρβανίτη στον κεντρικό ρόλο. Από την τραγωδία στο γέλιο κι από εκεί στην αγωνία, στο συναίσθημα, στην πίκρα.
Μεταμορφώνεται κάθε στιγμή μπροστά στα μάτια μας από την πρώτη σκηνή, όπου ντυμένος γυναίκα σώζει τον νεαρό επαναστάτη, μέχρι την υποτίθεται αφελή φιλοξενία που προσφέρει στην παράνομη οργάνωση και φυσικά στον έρωτα που γεννιέται, μέχρι τη γενναία απόφαση του τέλους.
Ισορροπεί σε έναν πολύ δύσκολο ρόλο με μεγάλη επιτυχία.
Όλοι οι ηθοποιοί είναι πειστικοί στους ρόλους τους, αλλά αξίζει ιδιαίτερη μνεία και στον Ανδρέα Κωνσταντινίδη που ενσαρκώνει τον Πινοσέτ, αποδομώντας τον πλήρως. Ένα θρασύδειλο ανθρωπάκι που σκαρφάλωσε στην εξουσία, αλλά τρέμει και τη σκιά του…
Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.
Ο πρωταγωνιστής Νίκος Αρβανίτης μίλησε μαζί μας:
Πώς προέκυψε η παράσταση και ο δικός σας κεντρικός ρόλος;
Κοιτάξτε, οι ρόλοι προκύπτουν με βάση κάτι που βλέπει ο σκηνοθέτης σε κάποιον ηθοποιό σε σχέση με το έργο και τα πρόσωπα που το απαρτίζουν, αν καταλαβαίνω την ερώτηση. Από την άλλη όταν μου προτάθηκε από την Άννα Βαγενά ο ρόλος της Τρελής, διαβάζοντας το μυθιστόρημα κι αφού είχα ήδη δει την ταινία ένιωσα ότι πρέπει να μπω σ’ αυτήν την περιπέτεια γιατί έβλεπα πως μπορώ να αφουγκραστώ τον εσωτερικό κόσμο της τρελής από απέναντι.
Το έργο κινείται ανάμεσα στη σάτιρα (Πινοσέτ) και στο δράμα (Τρελή/Κάρλο). Πώς μπορέσατε ως ομάδα να κρατήσετε με τέτοιον θαυμαστό τρόπο τις ισορροπίες;
Όσον αφορά το σατιρικό με το δραματικό και την ισορροπία, αυτό είναι έργο της σκηνοθεσίας και δεν μπορώ να πω κάτι ιδιαίτερο. Είναι και στο βιβλίο ρηξικέλευθη και τολμηρή η χρησιμοποίηση σκηνών με το δικτατορικό ζεύγος και εξαιτίας αυτού ανοιχτό στην όποια αντιμετώπιση.
Ο ρόλος σας είναι ιδιαιτέρως απαιτητικός. Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Όλοι οι μεγάλοι ρόλοι είναι δύσκολοι κι αυτός είναι ένας μεγάλος ρόλος που η μεγαλύτερη δυσκολία του είναι, επειδή κουβαλούν στην αντιμετώπισή τους, ειδικά στην Ελλάδα, πάρα πολλά στερεότυπα και προκατασκευασμένες σκηνικές συμπεριφορές, να μπορέσει κανείς να καθαρίσει τον χώρο του από αυτά ώστε να βρουν χώρο να αναπτυχθούν γνήσιες και αληθινές νοητικές ψυχικές και σωματικές συμπεριφορές και «θέλω» του προσώπου αυτού.
Τι κρατάτε μέσα σας από το έργο του Λεμεμπέλ;
Από το «Φοβάμαι, Ταυρομάχε» του Πέδρο Λεμεμπέλ κρατάω τα πάντα γιατί είναι ένα αριστούργημα ευαισθησίας και τόλμης και λατινοαμερικάνικου ποιητικού οίστρου.
Πιστεύετε πως εδώ έχουμε ξεχάσει τα δεινά της δικτατορίας;
Ο αγώνας ανάμεσα στην ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την αποδοχή του άλλου από τη μια μεριά και της αυταρχικότητας, της ανελευθερίας και της πολεμικής απέναντι στο διαφορετικό από την άλλη είναι αδιάκοπος και συνεχής. Η ζωή η ίδια δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε τον πυρήνα του φασισμού και της δικτατορίας!
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
INFO
«Φοβάμαι, ταυρομάχε»
Βασισμένο στο μυθιστόρημα «Φοβάμαι, ταυρομάχε» του Pedro Lemebel (Πέδρο Λεμεμπέλ), εκδόσεις Καστανιώτη 2021
Μετάφραση: Κώστας Αθανασίου (Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης ΛΕΑ 2021)
Θεατρική προσαρμογή/Σκηνοθεσία: Άννα Βαγενά
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Επιμέλεια ήχων-μουσικής: Γιάννης Καραγιάννης
Σκηνικά/Κοστούμια: Άννα Βαγενά
Κατασκευή σκηνικών: Wasaf Butt
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Στεφανάτου
Φωτογραφίες παράστασης: Κέλλυ Φώσκολου
Σχεδιαστικά/Γραφιστικά: Ναυσικά Σιωροπούλου
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Στον ρόλο της Τρελής ο Νίκος Αρβανίτης
Παίζουν:
Σταμάτης Μπάκνης
Αλεξία Μουστάκα
Βασιλική Βλάχου
και ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης
Εκφωνήτρια Radio Cooperativa, Manola Robles: Γιασεμί Κηλαηδόνη
Εκφωνητής Radio Cooperativa, Sergio Campos: Γιάννης Καραγιάννης
Θέατρο «Μεταξουργείο», Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5234382
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00
