Συνέντευξη του Νικόδημου Νικολαϊδη και της Δέσποινας Ιωσηφίδου στον Μιχάλη Τζιάρα
Σε μια εποχή που η δημόσια Παιδεία βρίσκεται στο στόχαστρο της κυβέρνησης του Mνημονίου, 150 φοιτητές από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός Εστιών, εξαιτίας του νέου κανονισμού λειτουργίας τους. Πρυτάνεις και υπουργείο αδιαφορούν, ενώ οι ίδιοι ζητούν τη συμπαράσταση της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ο Νικόδημος Νικολαΐδης και η Δέσποινα Ιωσηφίδου, τρόφιμοι των Εστιών, μιλούν στον Δρόμο για τον αγώνα τους και εξηγούν την εχθρική στάση των Πρυτανικών Αρχών.
Πότε ξεκίνησε ο αγώνας σας;
Πώς παίρνετε τις αποφάσεις και ποιες οι είναι οι αντιδράσεις σας; Ο αγώνας μας ξεκίνησε όταν πληροφορηθήκαμε την ύπαρξη ενός νέου κανονισμού λειτουργίας των Εστιών, στις 17 Οκτωβρίου, δίχως ο πρύτανης να μας ρωτήσει και να μας ενημερώσει! Αμέσως, το βράδυ, κάναμε έκτακτη γενική συνέλευση, αποφασίσαμε να έρθουμε σε επαφή με τον πρύτανη ώστε να δούμε τις προθέσεις του, αλλά δεν ικανοποιηθήκαμε με όσα μας είπε. Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να κάνουμε κατάληψη στις Εστίες του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Έπειτα, για μία εβδομάδα ήμασταν στην Πρυτανεία κάθε μέρα από τις 9 το πρωί μέχρι τις 4 το μεσημέρι που έφευγε ο πρύτανης από το γραφείο του, ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Ωστόσο, δεν τον ένοιαζε το γεγονός ότι περιμέναμε τόσοι φοιτητές να μάθουμε τι θα γίνει με το σπίτι μας και μας αγνοούσε επιδεικτικά. Κανονίσαμε συνάντηση μαζί του για το θέμα μας, αλλά έκανε πίσω μόνο σε κάποιους αριθμούς που τους «μαγείρεψε», όπως π.χ. το 10% αύξηση του εισοδήματος το έκανε 3%, κάτι που δεν έδωσε λύση στο πρόβλημα. Προσπάθησε μόνο να μας ξεγελάσει. Τα βασικά σημεία που έχουμε ενστάσεις στο νέο κανονισμό, είναι: ο περιορισμός της στέγασης στην Εστία στα τέσσερα χρόνια (ν από ν+2), το κριτήριο να έχεις απαραιτήτως περάσει μαθήματα σε ποσοστό 50%, η προσαύξηση κατά 3% του ορίου του ετήσιου εισοδήματος για κάθε φοιτητή, η υποχρέωση πλέον κάθε οικότροφου να συμμετέχει στα λειτουργικά έξοδα των Εστιών κάθε μήνα με ένα ποσό το οποίο θα ορίζει η Εφορία ετησίως, δηλαδή ενοίκιο, το κλείσιμο των Εστιών κατά τους δύο θερινούς μήνες και ο όρος της χιλιομετρικής απόστασης. Δηλαδή, όποιος ζει σε απόσταση μικρότερη από 60 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, δεν μπορεί να μένει στις Εστίες.
Γνωρίζει η πανεπιστημιακή κοινότητα του ΠΑΜΑΚ το πρόβλημά σας; Έχει συμπαρασταθεί; Τι σκοπεύετε να κάνετε ώστε το πρόβλημά σας να δημοσιοποιηθεί ευρύτερα;
Η πανεπιστημιακή κοινότητα γνωρίζει το πρόβλημά μας, έχει γίνει ενημέρωση σε φοιτητές την ώρα των μαθημάτων, σε καθηγητές, και στο σωματείο εργαζομένων το οποίο από την πρώτη στιγμή στάθηκε αλληλέγγυο στο πρόβλημά μας και υπάρχουν και αρκετοί φοιτητές οι οποίοι συμβάλλουν ενεργά στον αγώνα μας. Επίσης, είχε γίνει μία συμβολική κατάληψη στην Πρυτανεία με σκοπό την ενημέρωση όσον αφορά τον αγώνα μας, όπου πολλοί φοιτητές και εργαζόμενοι στάθηκαν στο πλευρό μας, παρ’ όλες τις απειλές του εισαγγελέα. Όμως θα πρέπει να υπάρξει περαιτέρω ενημέρωση και έμπρακτη στήριξη, γι’ αυτό και θέλουμε να γίνει γενική συνέλευση του συλλόγου φοιτητών. Αν και ο σύλλογος μάς εμποδίζει, για το λόγο αυτό προσπαθούμε μόνοι μας, με υπογραφές, με τη στήριξη και ορισμένων συμφοιτητών μας, να γίνει η συνέλευση για την ενημέρωση περισσότερων φοιτητών.
Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι έχει προκύψει το πρόβλημα με το νέο κανονισμό; Έχει κάποια σχέση κεντρικά με τις αλλαγές που προωθούνται στην Παιδεία και την κοινωνία τα τελευταία χρόνια;
Οι αλλαγές αυτές είναι το μόνο σίγουρο πως δεν θα αφήσουν κανέναν ανεπηρέαστο. Όμως, ο νέος κανονισμός λειτουργίας των Εστιών του πανεπιστημίου μας, σίγουρα θα μπορούσε να είναι διαφορετικός, χωρίς να επιβαρύνει ούτε εμάς, ούτε το πανεπιστήμιο, γιατί τα κονδύλια για τις Εστίες έχουν εγκριθεί και υπάρχουν. Οι αλλαγές θα μπορούσαν, κάλλιστα, να μην έχουν γίνει και αυτό είναι ξεκάθαρα στο χέρι του πρύτανη και του αντιπρύτανη, όπου ο πρώτος σφραγίζει και ο δεύτερος συντάσσει και μας πετάνε έξω από τα σπίτια μας. Το θέμα είναι ότι με τον καινούργιο κανονισμό δεν εξοικονομούν λεφτά από το πανεπιστήμιο, αλλά έχουν ως στόχο, ξεκάθαρα, να αλλάξει η νοοτροπία. Συγκεκριμένα, ο πρύτανης είχε πει «όσα περισσότερα προνόμια δίνεις στους φοιτητές, τόσο περισσότερο κάθονται. Και εσάς δεν σας θέλουμε να κάθεστε. Σας θέλω στην τσίτα, να τρέμετε μη χάσετε κανένα μαθηματάκι και χάσετε και την Εστία!». Δηλαδή θέλει φοιτητές τρομαγμένους, να νιώθουν τυχεροί που μένουν στην Εστία, να είναι ρομποτάκια, να μην ασχολούνται με τίποτα άλλο. Επίσης, την Εστία τη θεωρεί ως «ένα βοήθημα πανεπιστημιακό» και δεν την θεωρεί κομμάτι της δωρεάν, δημόσιας Παιδείας, την οποία απαξιώνει.
Ξεχνάει ότι η Παιδεία δεν είναι προνόμιο, αλλά δικαίωμα!
Σήμερα η νεολαία εξωθείται στην ανεργία, την ανέχεια, τη μετανάστευση. Ποια πιστεύετε ότι θα μπορούσε να είναι η απάντησή της στο αδιέξοδο αυτό;
Η πρώτη αντίδραση θα έπρεπε να είναι η αντίδραση! Θα έπρεπε η νεολαία να κατέβει στους δρόμους, σύσσωμο το φοιτητικό κίνημα να αντιταχθεί στα νέα μέτρα. Έτσι και εμείς, στην αρχή μαζευόμασταν σχεδόν όλοι, το συζητούσαμε το πρόβλημά μας, βγάζαμε κοινές αποφάσεις. Εμείς μπορούμε πιο εύκολα να λειτουργήσουμε έτσι, καθώς είμαστε μια πιο μικρή κοινωνία.
Όμως και η νεολαία θα έπρεπε, αυτόνομα ο καθένας αρχικά, να σκεφτεί τι θα μπορούσε να κάνει για να ανατρέψει την κατάσταση και να συνεννοηθούμε όλοι μαζί για να την ανατρέψουμε. Κάτι που, δυστυχώς, η νεολαία δεν φαίνεται να κάνει, και φαίνεται να είναι αδρανής.
Θα πρέπει να μην ξεχνάμε, πάντως, ότι πάντα λίγοι ξεκινάμε και ότι αυτό αλλάζει στη συνέχεια, αλλά ό,τι έχει κερδηθεί έχει κερδηθεί από λίγους που έκαναν την αρχή. Ας την κάνουμε και να μην απογοητευόμαστε!
