Τι έδειξε ο πρώτος γύρος των γαλλικών περιφερειακών εκλογών. Της Αριάδνης Αλαβάνου.
Στον πρώτο γύρο των γαλλικών περιφερειακών εκλογών (14/3) απείχε το 53,6% των 44 εκατομμυρίων ψηφοφόρων. Οι πρώτες ερμηνείες της υψηλής αποχής, την αποδίδουν στη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων της Δεξιάς για τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται. Όσοι προσήλθαν ψήφισαν, κατά σχετική πλειοψηφία, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (29,1%), του οποίου η πολιτική δεν διαφοροποιείται σημαντικά απ’ αυτήν του Σαρκοζί (η Ένωση για το Λαϊκό Κίνημα μαζί με το Νέο Κέντρο πήραν 26%). Η αποχή, όμως, αλλάζει την εικόνα, αφού στην πραγματικότητα μόνο το 15% των πολιτών ψήφισαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το 13% τη Δεξιά συμμαχία του Σαρκοζί και το 10% το κόμμα Ευρώπη-Οικολογία με το οποίο συνήφθη, κατά δήλωση των Σοσιαλιστών, εθνική συμφωνία για κοινή κάθοδο στον δεύτερο γύρο στις 21 Μάρτη (πλην Βρετάνης).
Τα κόμματα της Αριστεράς δεν φάνηκαν να αποτελούν κάποιας μορφής εναλλακτική λύση. Το Μέτωπο της Αριστεράς, μια συμμαχία του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας και του Κόμματος της Αριστεράς, του πρώην πρωθυπουργού Ζαν-Λικ Μελονσόν, υπερέβη το όριο του 5% για τη συμμετοχή σε συμμαχίες του δεύτερου γύρου (6,1% έναντι του 6,47% στις περσινές Ευρωεκλογές), ενώ το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του Ολιβιέ Μπεζανσενό, παρά τη δημοτικότητά του, έλαβε 3,4% (από 6,1% στις Ευρωεκλογές του 2009) και ο Εργατικός Αγώνας 1,1%. Το Εθνικό Μέτωπο του Λεπέν κατέλαβε την 4η θέση με 12%, ανακτώντας τις δυνάμεις του μετά από μια πορεία πτώσης, μέσα στο ρατσιστικό κλίμα που καλλιέργησε ο Σαρκοζί. Σύμφωνα με αναλυτές, η σχετική νίκη του Σοσιαλιστικού Κόμματος οφείλεται στην έντονη λαϊκή εναντίωση στις πολιτικές λιτότητας του Σαρκοζί. Τον προηγούμενο μήνα ο Σαρκοζί ανήγγειλε διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα για περαιτέρω μείωση των συντάξεων, ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Γάλλων απαιτεί να μην εφαρμοστούν αυτές οι περικοπές (το 73% των ερωτηθέντων). Τη νύχτα των εκλογών ο εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπενουά Αμόν προσπάθησε να απευθυνθεί σ’ αυτό το αίσθημα. Κάλεσε σε υπερψήφιση του Σοσιαλιστικού Κόμματος κατά το 2ο γύρο με το επιχείρημα ότι οι περιφέρειες όπου θα επικρατήσουν οι Σοσιαλιστές θα αποτελέσουν «κοινωνική ασπίδα» έναντι των πρωτοφανών πακέτων λιτότητας που προετοιμάζονται μετά τις εκλογές.
Ο Αμόν υποστήριξε, με το κυνικό πρόσχημα της «δίκαιης μεταχείρισης», ότι τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα θα επιβληθούν και στη Γαλλία: «Η Γαλλία απαίτησε από την Ελλάδα να εφαρμόσει αυτή την πολιτική. Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στραφεί προς τη Γαλλία, πώς μπορεί η Γαλλία να αρνηθεί να εφαρμόσει η ίδια την πολιτική που ζήτησε να εφαρμόσει η Ελλάδα»;
Εκτός του ότι δικαιολογεί ,εκ των προτέρων, τα μέτρα λιτότητας του Σαρκοζί, ο κ. Αμόν όφειλε να είναι πιο προσεκτικός. Σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Βρετανία) που κυβερνούν τα σοσιαλιστικά/σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, εφαρμόζουν με φανατισμό προγράμματα συντριπτικής λιτότητας. Αλλά και η προϊσταμένη του κ. Αμόν, Μαρτίν Ομπρί, έχει συμφωνήσει στην αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης. Ο γαλλικός συντηρητικός Τύπος, από την άλλη, επισημαίνει για τους δικούς του λόγους σημαντικά κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα. Σε ένα άρθρο με το χαρακτηριστικό τίτλο «Νίκη της Αριστεράς χωρίς το λαό;» η εφημερίδα Mediapart (15/3) αναφέρει ότι «θα ήταν λάθος να αρχίσει να ονειρεύεται και πάλι η Αριστερά (εννοεί τους Σοσιαλιστές). Η αποχή δεν είναι προνόμιο της Δεξιάς… αυτή η αποχή δείχνει επίσης την κακοδαιμονία της Αριστεράς… Για άλλη μια φορά, οι κάτω των 25 ετών, η εργατική τάξη και οι κάτοικοι των κέντρων των πόλεων αρνήθηκαν να ψηφίσουν».
