Στην αρχή, τον Δρόμο της Αριστεράς απλά μου άρεσε να τον διαβάζω. Για την καθαρή ματιά και την άμεση ανταπόκριση στην πολιτική επικαιρότητα, για την κριτική θέση στις διεθνείς εξελίξεις, για την ποικιλία της ύλης με πολλά θέματα για τον πολιτισμό και την καθημερινή ζωή, αλλά και για τις ειδικές θεματικές που μ’ ενδιαφέρουν (τις χωρικές πολιτικές, το περιβάλλον, την οικονομία, την ιστορία της σκέψης και την κοινωνική ιστορία). Ανεξάρτητη τοποθέτηση και πολυδιάστατη σκέψη, χωρίς στερεότυπα. Ενημερωμένοι συντάκτες και ειδικευμένοι αρθρογράφοι. Λογιοσύνη, χωρίς λογιοτατισμό. Έγινα τακτική αναγνώστρια.
Μετά έτυχε να γράψω στη στήλη των παρεκκλίσεων. Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. Για την καλή παρέα που μου έμαθε τόσα πράγματα. Για τη στοργή και την ανοχή των ανθρώπων του Δρόμου. Για μια μοναδική ευκαιρία και εμπειρία. Τότε φρόντιζα να μη σκέφτομαι τον αντίκτυπο – να συγκεντρωθώ σε ό,τι είχα να κάνω. Σιγά-σιγά και απροσδόκητα κατάλαβα ότι αυτά διαβάζονταν. Επιστροφή ήχου. Άρχισε να μου λείπει όταν σταματήσαμε. Ελπίζω να έχω ξανά την ευκαιρία, να ξανασυναντηθούμε.
Στο μεταξύ, παρακολουθώ την εξέλιξη της εφημερίδας, τη βλέπω να μεγαλώνει, χαίρομαι που δεν το βάζετε κάτω όσο κι αν τα πράγματα δυσκολεύουν. Παράδοξο, σαν να ζούμε σε άλλο κόσμο μέσα σε δέκα χρόνια. Και, πάλι, ο κόσμος μας είναι, μ’ αυτόν θα τα βγάλουμε πέρα και θέλει τη δική σας νηφαλιότητα και τη στοχαστικότητα. Και το πείσμα, να μπαίνουν ξανά και ξανά τα ερωτήματα που είναι ζωτικά για σας και για μας. Καλό δρόμο, τι άλλο να ευχηθώ;
* Η Μαρία Μάρκου είναι πανεπιστημιακός (Αρχιτεκτονική Σχολή, ΕΜΠ)
