Μια αποκαλυπτική αποτίμηση των αποφάσεων του Eurogroup στις 15/6
του Παύλου Δερμενάκη
Η κυβέρνηση έπαιξε μία ακόμα παράσταση σε βάρος του λαού και της χώρας που έληξε την περασμένη Πέμπτη 15/6 στη συνεδρίαση του Eurogroup. Με τη νηφαλιότητα της μίας βδομάδας μετά και υπό το φως των γεγονότων που έχουν ακολουθήσει και αποσαφηνίζουν περισσότερο το θέμα, μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια αξιολόγηση των σχετικών αποφάσεων πιο αναλυτικά σε σχέση με το προηγούμενο φύλλο του Δρόμου.
Τι ζήταγε και τι πήρε η κυβέρνηση
Όπως είχε προσδιορίσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος (7/6/2017) η κυβέρνηση ζητούσε μια «καθαρή λύση η οποία θα πρέπει να τηρεί 3 βασικές αρχές:
- Να προσδιορίζει τέτοια μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος ώστε οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες να μην υπερβαίνουν μεσοπρόθεσμα το 15% του ΑΕΠ.
- Τα μέτρα αυτά να δίνουν τη δυνατότητα σε όλους τους θεσμούς (και την ΕΚΤ) να προχωρήσουν σε θετικές μελέτες βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
- Να προσδιορίζει συγκεκριμένες παρεμβάσεις που θα ενισχύουν την ανάπτυξη».
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στο υπουργικό συμβούλιο στις 13/6/2017, συγκεκριμενοποίησε τα μέτρα για το χρέος απειλώντας ότι αν χρειαστεί θα θέσει το θέμα στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. ως εξής:
«Πρώτον τα αναγκαία μέτρα για το χρέος: α) Η περίοδος χάριτος για τα επιτόκια, β) Η επέκταση των ωριμάνσεων ομολόγων, γ) Επιστροφή κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατεί η ΕΚΤ.
Δεύτερον, οι ρυθμοί ανάπτυξης.
Τρίτον, τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Εμείς διεκδικούμε τα χαμηλότερα δυνατά πλεονάσματα ώστε να έχουμε λύση κοινωνικά βιώσιμη».
Τι πέτυχαν από όλα αυτά; Απολύτως τίποτα θετικό.
Τα όποια μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος θα είναι στο πλαίσιο της απόφασης του Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016 (δηλαδή έχουν περιγραφεί σε γενικές γραμμές εδώ και ένα χρόνο) και θα εφαρμοστούν, όπως προβλέπεται, «στο τέλος του προγράμματος, υπό την προϋπόθεση της επιτυχούς εφαρμογής του και στο βαθμό που είναι αναγκαίο…». Το πώς από μια τέτοια διατύπωση και όλα τα παρεμφερή ασαφή ευχολόγια, που περιλαμβάνει η απόφαση του Eurogroup, η κυβέρνηση διαπίστωσε ότι υλοποιήθηκαν οι στόχοι που είχε θέσει, μόνο ένας παραμυθάς μπορεί να κατανοήσει…
Βέβαια πέτυχαν και κάτι σε σχέση με τους στόχους… Μόνο που ήταν αυτογκόλ…. «Το Eurogroup καλωσορίζει τη δέσμευση της Ελλάδας να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και από εκεί κι έπειτα… ένα πρωτογενές πλεόνασμα ίσο ή μεγαλύτερο, αλλά κοντά στο 2% του ΑΕΠ, στην περίοδο από το 2023 έως το 2060.» Κοινώς βγάλαμε τα μάτια μας μόνοι μας…
Η κυβέρνηση της «αριστεράς» που έχει εντολή μέχρι το Σεπτέμβριο 2019, δέσμευσε το λαό και τη χώρα σε μνημονιακές πολιτικές μέχρι το 2060, δηλαδή για τις επόμενες 10 τουλάχιστον κυβερνητικές θητείες. Αυτή είναι η επιτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ λίγες ώρες μετά τις πρωθυπουργικές δηλώσεις ότι «εμείς διεκδικούμε τα χαμηλότερα δυνατά πλεονάσματα ώστε να έχουμε λύση κοινωνικά βιώσιμη»!
Οι διεθνείς αναλυτές παρουσιάζουν την «τρύπα στο νερό»
Όλοι οι διεθνείς αναλυτές, σχολιάζοντας την απόφαση του Eurogroup και το τι πέτυχε η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά τη θεωρούν θετική.
Η Ελλάδα πήρε «λιγότερα από αυτά που είχε επιδιώξει» ενημέρωσε τους διεθνείς επενδυτές το παγκόσμιο οικονομικό δίκτυο Bloomberg. Οι αναλυτές της Citigroup χαρακτήρισαν την απόφαση ως «αντίγραφο της συμφωνίας του περασμένου Μαΐου», θεωρούν ότι το χρέος παραμένει μη βιώσιμο και εκτιμούν ότι «το Ελληνικό δράμα δεν τελειώνει». Στη Société Générale θεωρούν ότι η απόφαση ακολουθεί τη λογική «προσποιήσου και παράτεινε» και εκτιμούν ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο μνημόνιο. Οι αναλυτές της BNP εκτιμούν ότι η συμφωνία διατηρεί την αβεβαιότητα των επενδυτών γύρω από την Ελλάδα.
Κοινή συνισταμένη όλων των αναλύσεων είναι η πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν θα ενταχθεί στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, αφού δεν έχουν αποφασιστεί σαφή μέτρα προς εφαρμογή που θα καθιστούν το χρέος βιώσιμο. Συνεπώς, δεν θα ωφεληθεί από αυτόν το μηχανισμό όσον αφορά την όποια μείωση των επιτοκίων, για να διευκολυνθεί να βγει στις αγορές.
Ανεξάρτητα από την ποιότητα και τη σκοπιμότητα των εκτιμήσεων των παραπάνω οργανισμών, χρειάζεται να σημειωθεί ότι οι εκτιμήσεις αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία στις διεθνείς αγορές, καθώς επηρεάζουν τη ροή των επενδύσεων και φυσικά τα μεγέθη επιτοκίων, αποδόσεων κ.λπ.
Οι ίδιες οι αγορές στην πράξη δήλωσαν: κανένα φως
Όμως, και οι ίδιες οι αγορές έστειλαν τα δικά τους άμεσα μηνύματα προς την κυβέρνηση σχετικά με το τι μπορεί να περιμένει όταν θα βγει να τις «συναντήσει». Η έκφραση «άνθρακες ο θησαυρός» αποτυπώνει πλήρως την «επιτυχία» της κυβέρνησης. Η έμμεση έκφραση του επιτοκίου δανεισμού, μέσω του spread για το 10ετές ομόλογο, καταγράφει μια οριακή θετική μεταβολή. Κινείται στο 5,6% βελτιωμένο κατά μόλις 0,3%-0,4%. Επί της ουσίας, επέστρεψε στο επίπεδο που ήταν πριν από το Eurogroup του Μαΐου 2017 ή στην περίοδο του καλοκαιριού 2014.
Αυτή η περιορισμένη βελτίωση κάθε άλλο παρά καλό σημάδι μπορεί να θεωρηθεί στην προσπάθεια της κυβέρνησης για έξοδο στις αγορές και άμεσο δανεισμό. Και επειδή αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά στο «κουαρτέτο», ετοιμάζουν το νέο πακέτο «δανεισμού». Προτείνουν τη δέσμευση ενός ποσού από μελλοντικές χρηματοδοτήσεις ή τα αδιάθετα υπόλοιπα της τρέχουσας δανειακής σύμβασης, ως εγγύηση τελικής χρηματοδότησης, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, με την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές. Ανοίγεται έτσι ο δρόμος για τα νέα μνημόνια του άμεσου μέλλοντος.
Τα νούμερα για το χρέος είναι αδυσώπητα
Το δημόσιο χρέος όταν ξεπεράσει κάποια όρια, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν αντιμετωπίζεται με ευχές και κομψές δηλώσεις, όπως συμβαίνει εδώ και δύο χρόνια με τα παιχνίδια κυβέρνησης-θεσμών. Όποια σοβαρή ανάλυση και αν κοιτάξει κάποιος, από όσα βγαίνουν στη δημοσιότητα, το συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό: «το Ελληνικό δημόσιο χρέος είναι εξαιρετικά μη βιώσιμο». Αυτή την εκτίμηση αποτυπώνουν τα νούμερα για την πορεία του χρέους που έχουν επεξεργαστεί τόσο το ΔΝΤ όσο και η Κομισιόν.
Η ανάλυση για το χρέος που παρουσιάστηκε από την Κομισιόν στο τελευταίο Eurogroup κατέληγε στο συμπέρασμα ότι, με βάση τις τρέχουσες παραδοχές, το ελληνικό χρέος το 2060 θα φτάσει στο 241,4% του ΑΕΠ από 177,5% που είναι σήμερα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από 320 δισ. θα εκτοξευθεί στα 435 με 450 δισ. σε σημερινές αξίες! Φυσικά, η εξυπηρέτηση ενός τέτοιου χρέους σημαίνει την απόλυτη οικονομική εξόντωση του λαού και της χώρας. Αυτές είναι οι επιτυχίες όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, για τις οποίες έχουν πάρει τόσα εύσημα από τους δανειστές. Αφήνουν για τις επόμενες γενιές μόνο στάχτες από μια καμένη χώρα.
Επιπλέον, είναι κρίσιμο να έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα τι σημαίνουν τα πλεονάσματα που προαναφέραμε για την οικονομική μας κατάσταση. Για να επιτευχθεί το 3,5% πλεόνασμα στην περίοδο 2018-2022 μόνο ο ΦΠΑ θα πρέπει να αυξάνεται κάθε χρόνο κατά 3,5 δισ. ευρώ κι επειδή κάτι τέτοιο δεν θα είναι λογικό να συμβαίνει, σχεδιάζονται νέες περικοπές κάθε είδους σε εισοδήματα και βέβαια νέοι φόροι.
Ο παραλογισμός όλων αυτών των στόχων για πλεονάσματα και των συνοδευτικών μέτρων καταγράφεται από μια σειρά αναλυτές. Το αμερικάνικο ινστιτούτο Peterson χαρακτηρίζει την απόφαση του Eurogroup ως «δημοσιονομικό ζουρλομανδύα». Σημειώνει, δε, ότι δεν επιτεύχθηκε ποτέ, «σε καμία χώρα, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 2% για μια περίοδο 40 ετών». Και όμως ο «αριστερός» Τσίπρας δέσμευσε τη χώρα φιλοδοξώντας να ξεπεράσει τις αντίστοιχες «επιτυχίες» Τσαουσέσκου με τη γνωστή κατάληξη…
Το Bloomberg αξιολογώντας τη δέσμευση για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060 εκτιμά «η ιδέα ότι η Ελλάδα μπορεί να διατηρήσει αυτό τον βαθμό ελέγχου των δημοσιονομικών για τα επόμενα 40 χρόνια είναι γελοία».
Και ακολουθούν οι επόμενες 5 αξιολογήσεις και τα 113 προαπαιτούμενα!
Ενώ μένουν ακόμα 5 αξιολογήσεις από τους δανειστές (κάποιες θα συγχωνευτούν) η κυβέρνηση έχει δώσει το στίγμα της κάνοντας αποδεκτά όλα όσα απαιτούν κάθε φορά.
Μόλις προχτές είδε το φως της δημοσιότητας η νέα λίστα με τα 113 σκληρά προαπαιτούμενα που έχει υποχρέωση να νομοθετήσει η κυβέρνηση μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2018. Μεταξύ των παρεμβάσεων που πρέπει να υλοποιηθούν, ώστε να ολοκληρωθεί επιτυχώς το πρόγραμμα, είναι η ευθυγράμμιση των αντικειμενικών αξιών με τις τιμές αγοράς έως τον Δεκέμβριο, οι νέες αλλαγές στο καθεστώς του ΦΠΑ, η αλλαγή στον συνδικαλιστικό νόμο ώστε οι απεργίες να προκηρύσσονται με το 50% των μελών των σωματείων, πλήρης ανατροπή του χάρτη των κοινωνικών επιδομάτων, καθώς και το άνοιγμα όσων επαγγελμάτων παραμένουν ακόμη κλειστά.
Στον τομέα της Υγείας, καθιερώνεται ο οικογενειακός γιατρός έως τον Δεκέμβριο του 2017 και αναθεωρείται το πλαίσιο ελέγχου των δαπανών του ΕΟΠΥΥ.
Επίσης, αυξάνονται οι ώρες διδασκαλίας για τους δασκάλους και τους καθηγητές, αλλάζουν οι όροι χορήγησης των αναπηρικών και των οικογενειακών επιδομάτων, ενώ ορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την κινητικότητα στο Δημόσιο, καθώς και την επιλογή προϊσταμένων.
Ακόμη, εντός του Ιουλίου θα πρέπει να λήξει οριστικά το θέμα με τις χρεώσεις της ΔΕΗ για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ).
Συνολικά ο κατάλογος περιλαμβάνει 113 προαπαιτούμενα, εκ των οποίων τα 95 θα πρέπει να υλοποιηθούν μέσα στο 2017 στο πλαίσιο της 3ης και της 4ης αξιολόγησης.
Συνεπώς, δεν έχουμε τελειώσει ακόμα όσον αφορά την επιβολή μέτρων σε βάρος του λαού και της χώρας. Το βάθεμα του μνημονιακού καθεστώτος, η αποικιοποίηση της χώρας, η υποδούλωση του λαού έχουν ακόμα μέλλον… χάρις στις επιτυχίες της «κυβέρνησης της αριστεράς».
