Με την ίδια υποκριτική αφέλεια που η κυβέρνηση της μνημονιακής Αριστεράς μοίραζε υποσχέσεις πως θα απαλύνει τις συνέπειες του μνημονίου, η Όλγα Γεροβασίλη βεβαίωνε προχθές πως ο ΣΥΡΙΖΑδεν θα επιτρέψει να γίνει η Μεσόγειος νεκροταφείο. Δεν είναι μόνη της. Όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε επιπολαιότητα, αναλγησία και υποκρισία.
Η παγκόσμια συγκίνηση για τον μικρό Αϋλάν, που ενισχύει την ανθρωπιστική αντιμετώπιση του φαινομένου, συγχέεται με τις αντιφατικές ειδήσεις για τα τρένα των μεταναστών που άλλοτε φτάνουν Γερμανία, κι άλλοτε παρασέρνονται σε ειδικά στρατόπεδα στα σύνορα της Ουγγαρίας, που τους εγκλωβίζουν μακριά από την πολυπόθητη γη της επαγγελίας.
Η αρχική αισιοδοξία από την αναίρεση του Δουβλίνο ΙΙ για τους Σύριους πρόσφυγες, ήρθε να συσκοτιστεί από τις αντιφατικές διευκρινήσεις σχετικά με το πόσο αυστηρές πρέπει να είναι οι προϋποθέσεις καταγραφής και παροχής ασύλου στις χώρες αρχικής εισόδου, όπως η Ελλάδα.
Η Ε.Ε. βρίσκεται σε αναβρασμό, αλλά οι αμήχανες δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών, μαζί με τη σαφή άρνηση χωρών να ανταποκριθούν στους στοιχειώδεις έστω αριθμούς που πρέπει να φιλοξενήσουν, δείχνει πως το πρόβλημα θα παραμείνει άλυτο για πολύ. Πόσους ανθρώπους μπορεί να χωρέσει η Γηραιά Ήπειρος; Πώς θα γίνουν οι μετακινήσεις όλων αυτών; Με ποια μέσα και με τι ταχύτητα;
Κι ενώ είναι σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά, η στρατηγική των γεωπολιτικών κρίσεων καλά κρατεί. Η Συρία και η Λιβύη ήρθαν να πάρουν τη θέση του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Και απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι μακριά οι νέες κρίσεις που θα προκαλέσουν εστίες προσφυγιάς στην Τυνησία και στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας.Είναι ένα διεθνές γεωπολιτικό πρόβλημα, στο οποίο εμπλέκονται όλοι αυτοί που υποκριτικά καταγγέλουν τη λαθραία διακίνηση των μεταναστών.
Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε άποψη. Το γράφαμε και στο προηγούμενο φύλλο του Δρόμου∙ πως οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές συνιστούν πλέον μετακινήσεις πληθυσμών «σαν αυτές που εμφανίστηκαν σε μεγάλη κλίμακα στην Ευρώπη περασμένους αιώνες» (Σπ. Παναγιώτου, Οι μεταναστευτικές ροές και ο «χώρος» Ελλάδα). Μέρα με τη μέρα το φαινόμενο διογκώνεται, και γίνεται πλέον σαφές ότι ζούμε πληθυσμιακές μεταλλάξεις ιστορικής κλίμακας. Πράγμα που για το σύνολο του ευρωπαϊκού χώρου θα έχει τεράστιες κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές συνέπειες, όμως για την Ελλάδα των μνημονίων και της ευρωπαϊκής περιφέρειας οι συνέπειες θα είναι απολύτως καταστροφικές.
Ήδη τα νησιά του Αιγαίου βουλιάζουν. Ούτε ο κρατικός μηχανισμός, ούτε οι εθελοντές, παρ’ όλη την αυτοθυσιαστική τους προσφορά, δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς τις ανάγκες υποδοχής και μετακίνησης των χιλιάδων προσφύγων που καταφθάνουν καθημερινά. Ο αδόκητος θάνατος του «πατέρα από φως», του παπα-Στρατή, ιδρυτή της οργάνωσης «Αγκαλιά», που καθημερινά φροντίζει εκατοντάδες μετανάστες στην Καλονή της Λέσβου, ήρθε συμβολικά να υπογραμμίσει το μεγάλο κενό.
Ο βασικός του συνεργάτης, Γ. Τυρίκος-Εργάς έγραφε τις προάλλες, σε καταφανή κατάσταση απελπισίας:
«…Καταγγέλλουμε πως πέρα από κάποια δρομολόγια πλοίων τις τελευταίας στιγμής, πέρα από κάτι σπασμωδικές κινήσεις για την διεκπεραίωση των ανθρώπων αυτών από το νησί κανείς υπεύθυνος από την κυβέρνηση δεν έχει κάνει κάτι ουσιαστικό. Την μια μας λένε οι διαπραγματεύσεις, την άλλη μας λένε το δημοψήφισμα και τώρα μας λένε οι εκλογές. Και εγώ που στήριξα τον ΣΥΡΙΖΑ άντε να τα καταλάβω όλα αυτά, να κάνω μια προσπάθεια. Πώς να καταλάβω το ότι ολόκληρη κυβέρνηση δεν έβαλε 2-3 λεωφορεία να μεταφέρουν κόσμο και να λύσουν το πρόβλημα; […] Και ας μου απαντήσει κανείς τι προβλέπεται να γίνει όταν σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία περιμένουμε την έξαρση του φαινομένου τον Οκτώβρη! Η ομάδα του Μολύβου αναστέλλει τις προσπάθειες. Η “Αγκαλιά” θα κάνει το ίδιο πολύ σύντομα. Και τότε θα δείτε τι θα συμβεί στη Λέσβο. Η Κως θα είναι παιχνιδάκι μπροστά σε αυτά που θα συμβούν, με μαθηματική ακρίβεια, αν οι εθελοντές σε όλο το νησί αηδιάσουν πλέον από το κατάφωρο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος τους….»
Νομίζουν πολλοί ότι η μερική αναίρεση της συμφωνίας του Δουβλίνο ΙΙ για τους Σύριους θα λύσει το πρόβλημα, επειδή η Ελλάδα υποτίθεται πως είναι χώρα-πέρασμα και όχι χώρα-προορισμός. Πρόκειται για ευσεβείς πόθους. Διότι ακόμα κι έτσι να ήταν, το μπλοκάρισμα των ροών, είτε από γραφειοκρατικούς, είτε από άλλους λόγους, προκαλεί ένα ανυπέρβλητο φαινόμενο συμφόρησης, αποτέλεσμα του οποίου θα είναι η μόνιμη ή προσωρινή εγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που διαρκώς θα προστίθενται στους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που ήδη βρίσκονται στη χώρα.
Δεν είναι απλώς ένα τυχαίο γεγονός. Είναι προϊόν ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού: η μετατροπή της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό φράχτη∙ σε χώρο αποθήκευσης ψυχών. Είναι από μόνη της μια καταστροφή, που έρχεται να προστεθεί στο μνημόνιο. Το Αιγαίο μετατρέπεται σε γκρίζα ζώνη.
Πρέπει επιτέλους να υπάρξει ριζική αντιμετώπιση στο μέτρο του δυνατού:
Να αξιοποιηθεί κάθε κρατικό μέσο. Η προκλητική απουσία του κράτους δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να συνεχίζεται.
Να παρέμβει άμεσα ο ΟΗΕ, με όλα τα δυνατά μέσα, όπως παρεμβαίνει σε εμπόλεμες ζώνες ανά τον κόσμο. Γιατί η ελληνική αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ δεν έχει θέσει επιτακτικά το πρόβλημα, ζητώντας άμεση και ουσιαστική παρέμβαση σε όλα τα επίπεδα;
– Άμεσες παρεμβάσεις και προς την Ε.Ε., η οποία αδιαφορεί για ένα τόσο επιτακτικό ζήτημα, έχοντας, μάλιστα σημαντική συμβολή στη γέννησή του.
– Να κατονομαστούν οι φονιάδες που ευθύνονται: οι οργανωτές των πολέμων, οι υποκινητές που βρίσκονται πίσω από το ISIS.
– Να καταγγελθούν οι χώρες που αρνούνται να υποδεχθούν τους πρόσφυγες και τους κατευθύνουν στην Ευρώπη.
Και πρέπει επιτέλους η Αριστερά να βγει από τον ανθρωπιστικό της λήθαργο, και να δει το μεταναστευτικό όχι μόνο σαν θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και σαν ζήτημα συνοχής και επιβίωσης της χώρας και του λαού, και σαν αντιμετώπιση των σχεδίων του ιμπεριαλισμού.
Τ.Τ.
