Παρέμβαση της ΚΕΔΑ στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Του Γιάννη Θεωνά
Παρεμβαίνοντας την Κυριακή, 3/2/2013, δεύτερη μέρα των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιάννης Θεωνάς, ανέπτυξε τις θέσεις της ΚΕΔΑ στα ακόλουθα ζητήματα:
Οι καθυστερήσεις στην έναρξη των εργασιών: Η ώρα έναρξης των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής είχε ορισθεί και για τις δύο ημέρες στις 10 το πρωί. Για άλλη μια φορά παρατηρήθηκε αδικαιολόγητη καθυστέρηση 1 ώρας και 45 λεπτών την πρώτη μέρα και 1 ώρας και 15 λεπτών τη δεύτερη. Συνολική απώλεια χρόνου εργασιών τριών ωρών. Πέρα από την υποτίμηση όλων όσων ήταν συνεπείς στην ώρα προσέλευσης, ο χρόνος που χάθηκε στέρησε τη δυνατότητα να μιλήσουν άλλα 35 περίπου μέλη της Κ.Ε., που αν και δήλωσαν δεν μίλησαν ελλείψει χρόνου.
Το συγκρουσιακό μέτωπο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.: Ο τρόπος και το περιεχόμενο αυτού του συγκρουσιακού μετώπου σε καμιά περίπτωση δεν εξυπηρετεί την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τα συμφέροντα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από τη βάρβαρη και καταστροφική πολιτική που εφαρμόζει η τρικομματική κυβέρνηση κάτω από τις ευλογίες και τις εντολές της τρόικας. Στην ουσία, εξυπηρετεί τους στόχους της Ν.Δ. για τη συγκρότηση ακροδεξιού κυβερνητικού κέντρου με στόχο να συσπειρώσει γύρω της το σύνολο της Ακροδεξιάς, αλλά και με προφανή στόχο την όξυνση του αυταρχισμού, την άρση συνταγματικών διασφαλίσεων και την προκλητική παραβίαση των δημοκρατικών αρχών και δικαιωμάτων.
Οι προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ: Λίγους μήνες μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012, έχει διαμορφωθεί ένα γενικό κλίμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στρογγυλεύει τις θέσεις του και παίρνει αποστάσεις από τις προεκλογικές του δεσμεύεις απέναντι στον λαό. Αποτελεί βασικό στοιχείο αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ και των ηγετικών στελεχών του να επιμείνουμε στις δεσμεύσεις μας. Να επιμείνουμε πολύ συγκεκριμένα:
• Στην ακύρωση των Μνημονίων
• Στην καταγγελία, όχι την αναδιαπραγμάτευση, των επαχθών όρων της Δανειακής Σύμβασης.
• Προεκλογικά δεν μιλήσαμε ποτέ για αναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης. Μιλήσαμε για επαναδιαπραγμάτευση του Δημόσιου Χρέους, με στόχο την οριστική διαγραφή του κι αν δεν είναι δυνατό, του πολύ μεγαλύτερου μέρους του, με ρύθμιση του υπόλοιπου σε μακροχρόνια βάση και χαμηλό επιτόκιο, με ρήτρα ανάπτυξης, όπως έγινε το 1953 με το χρέος της Γερμανίας. Στην κατεύθυνση αυτή και προκειμένου να αντιμετωπισθούν πιθανές αντιδράσεις των δανειστών, είναι αναγκαίο να υπάρχει ετοιμότητα αποφασιστικής στάσης της χώρας μας με εφαρμογή παύσης πληρωμών, προς τους διεθνείς δανειστές.
• Στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Εδώ εντάσσονται τα ταξίδια του σ. Αλ. Τσίπρα, που η όποια κριτική σχετικά μ’ αυτά πρέπει να συνδέεται με το περιεχόμενό τους κι όχι με το αν έπρεπε ή όχι να γίνουν. Όπως έλεγε συχνά ο αείμνηστος σ. Βασίλης Εφραιμίδης, ο κομμουνιστής (και ο αριστερός Ριζοσπάστης θα πρόσθετα εγώ) πρέπει να πηγαίνει παντού. Το θέμα είναι τι λέει και τι κάνει εκεί που πάει. Το θέμα τώρα είναι να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια με νέα ταξίδια που θα περιλάβουν όλες τις χώρες των BRICS.
• Στον εκσυγχρονισμό και την απελευθέρωση της Δημόσιας Διοίκησης από τον ασφυκτικό κυβερνητικό εναγκαλισμό και την προώθηση προοδευτικών αλλαγών στο Σύνταγμα, το πολιτικό σύστημα και τον εκδημοκρατισμό των εκλογικών συστημάτων σ’ όλα τα επίπεδα με την καθιέρωση της απλής και άδολης αναλογικής.
• Να επιμείνουμε ακόμη πιο αποφασιστικά στα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών.
Τα λαϊκά στρώματα που στήριξαν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ενίσχυσαν θεαματικά στις εκλογές του Ιούνη, ζητάνε την παρέμβασή μας σε δύο κατευθύνσεις:
– Να οργανώσουμε την πάλη του μαζικού λαϊκού κινήματος.
– Να αναλάβουμε συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τι λέμε για τους μισθούς, τις συντάξεις, τις εργασιακές σχέσεις, τις ΣΣΕ, για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τα κατώτερα όρια μισθών και ημερομισθίων (τα σεβάστηκε ακόμη και η χούντα και τώρα το υπουργείο Εργασίας προωθεί την κατάργησή τους), τη φορολογία, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.
Η προοπτική ανάπτυξης της πάλης του μαζικού κινήματος απαιτεί να λάβουμε υπ’ όψιν την ιστορική πείρα του λαϊκού μας κινήματος, σύμφωνα με την οποία όταν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις και τις διαθέσεις των εργαζομένων, το κίνημα ανέπτυσσε Συντονιστικά που αναλάμβαναν την κεντρική καθοδήγηση των αγώνων. ΣΕΔΟ, ΣΑΔΕΟ, τα 115, ο ΕΡΓΑΣ, το Εργατικό ΕΑΜ, τα Συντονιστικά των Σωματείων αποτελούν πλούσια πείρα του κινήματός μας για να την αξιοποιήσουμε και στις παρούσες συνθήκες. Απαιτείται σήμερα με τη βοήθεια των Οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ να αναπτυχθούν Συντονιστικά Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών στο Λεκανοπέδιο της Αττικής (αιχμή τα Ε.Κ. Αθήνας, Πειραιά, Ελευσίνας και Λαυρίου), αλλά και τα Ε.Κ. σ’ όλες τις πόλεις- έδρες των Νομαρχιακών Ενοτήτων, να αποτελέσουν πυρήνες συσπείρωσης Πρωτοβάθμιων Σωματείων (Τοπικών και Κλαδικών) για τον τοπικό Συντονισμό και αγωνιστική δράση. Στην ίδια κατεύθυνση χρειάζεται να βοηθηθούν, από τις Οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι Αγροτικοί Σύλλογοι και Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών, καθώς και οι Οργανώσεις των ΜμΕ και των Επαγγελματοβιοτεχνών.
Ανάλογη, επίσης, προσπάθεια χρειάζεται να γίνει προκειμένου για τις Οργανώσεις της Νεολαίας, την Πανεπιστημιακή Κοινότητα και κάθε νέου και παλαιού κοινωνικού κινήματος και κοινωνικής δραστηριότητας.
Ιδιαίτερα θετικό δείγμα συντονισμού και κοινής δράσης αποτελεί η συναγωνιστική δραστηριότητα όλων των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και ιδιαίτερα η κοινή δράση των δυνάμεων του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ στο υπουργείο Εργασίας και τις κινητοποιήσεις στο Μετρό.
Η κυβερνητική προοπτική και το μαζικό κίνημα: Η προοπτική της κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι αναμφισβήτητα ρεαλιστική και ίσως πολύ σύντομα πραγματοποιήσιμη. Είναι, όμως, ιδιαίτερα σημαντικό, ο στόχος αυτός να διασυνδέεται με το επίπεδο ανάπτυξης των αγώνων του μαζικού λαϊκού κινήματος. Θα είναι η κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας αποτέλεσμα της δυναμικής και των αγώνων του μαζικού λαϊκού κινήματος; Η πτώση της κυβέρνησης και της πολιτικής της θα είναι αποτέλεσμα των αγώνων του λαού; Ή η κυβέρνηση θα πέσει σαν ώριμο φρούτο κάτω από τα αδιέξοδα της πολιτικής της; Τότε και η διάδοχη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την ίδια τύχη, με ανεπανόρθωτες συνέπειες για το λαό και την Αριστερά στο σύνολό της, που θα κάνει δεκάδες χρόνια να ξανασηκώσει κεφάλι.
Και απ’ αυτήν την άποψη, η στήριξη του μαζικού λαϊκού κινήματος και η ανάπτυξη των αγώνων του δεν θα έχει θετική επίδραση μόνο στην τύχη των λαϊκών προβλημάτων, αλλά και στην ίδια την πορεία της χώρας και την προοπτική της.
Ο νέος φορέας ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Δύο λέξεις μόνον. Από πάρα πολλούς θεωρείται δεδομένη η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα αν και δεν έχει αποφασιστεί κάτι τέτοιο από κανένα αρμόδιο όργανο. Από μια άλλη πλευρά το ερώτημα που προκύπτει είναι τι φορέας ετοιμάζεται; Ο ΣΥΝ και άλλες προοδευτικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις; Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι τα ίδια και τα ίδια στελέχη μονοπωλούν την παρουσία στα Ηλεκτρονικά ΜΜΕ, από τον ίδιο χώρο είναι τα στελέχη που αξιοποιούνται, λες και δεν υπάρχει κανένας άλλος ικανός ή κατάλληλος. Αυτή η μονομέρεια δεν προοιωνίζεται έναν πραγματικά ενιαίο φορέα, ούτε πολύ περισσότερο την παραπέρα συσπείρωση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, απαραίτητης προϋπόθεσης για την επιτυχία του εγχειρήματός μας.
* Ο Γιάννης Θεωνάς είναι μέλος
της Γραμματείας της ΚΕΔΑ
