Το αποτέλεσμα της Ν.Δ. έφερε γκρίνιες στο γαλάζιο στρατόπεδο. Οι προσδοκίες του επιτελείου Μητσοτάκη / Γκρίνμπεργκ για ποσοστά άνω του 33% βρήκαν τοίχο στην ψήφο των πολιτικών και η Ν.Δ. γνωρίζει για δεύτερη φορά μετά τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών μια ήττα, που κλονίζει το αλαζονικό προφίλ και την στρατηγική του μονοπολικού πολιτικού σκηνικού. Η στήριξη από ένα μόλις 28% των ψηφισάντων που αντιστοιχεί σε μόλις 11-12% του συνολικού εκλογικού σώματος, δεν δείχνει μια ισχυρή κυβέρνηση όπως θέλει να εμφανίζεται το Μαξίμου. Η αλαζονεία, που έγινε δεύτερη φύση του επιτελικού κράτους επιστρέφεται από τους πολίτες, με τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη όμως να μην μπορεί να εγκαταλείψει το συγκεκριμένο προφίλ.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία και διάφορα κέντρα εντός και εκτός της Ν.Δ. ενεργοποιούνται για παν ενδεχόμενο. Τα τραντάγματα στη Ν.Δ. έχουν πολλές αιτίες. Κάποιοι βλέπουν ως κύρια αιτία τη δυσαρέσκεια που προκάλεσαν σε παραδοσιακούς της ψηφοφόρους οι χειρισμοί στο γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και το Μακεδονικό, χρεώνοντας στις επιλογές αυτές τις χαμηλές πτήσεις στη Βόρεια Ελλάδα και την ενίσχυση κομμάτων στα δεξιά της Ν.Δ. (Βελόπουλος, Λατινοπούλου). Ο Κ. Μητσοτάκης περιέγραψε ως αιτία την αργή προώθηση του μεταρρυθμιστικού έργου της κυβέρνησης προαναγγέλλοντας επιτάχυνσή του, υπεραμυνόμενος του έργου του «επιτελικού κράτους» και του Μαξίμου. Ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ανάγνωση της Ντόρας Μπακογιάννη που τόνισε πως «η μεγαλύτερη αμαρτία στην πολιτική είναι να χάνεις την επαφή με τον κόσμο», αναφερόμενη μάλιστα με νόημα και στη σχετική συμβουλή «παιδί μου, άκου!» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Στην πραγματικότητα, η Ν.Δ. έχει μπροστά της μεγάλα τραντάγματα με κυριότερα εξ’ αυτών την εμπλοκή στον πόλεμο και τη διαχείριση της ακρίβειας. Το Μαξίμου έχει αποδυναμωθεί μετά από την απομάκρυνση αρκετών βασικών συνεργατών του πρωθυπουργού, είναι λαβωμένο από σκάνδαλα και εγκληματικά λάθη ενώ παράλληλα ο Κ. Μητσοτάκης έχει μπροστά του την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας σε λιγότερο από ένα χρόνο καθώς και την επιλογή προσώπων που θα εκπροσωπούν τη χώρα μας σε θεσμούς της Ε.Ε. Η παραπάνω συνθήκη έχει ενεργοποιήσει παλιές και νέες αντιθέσεις εντός της Ν.Δ. με χαρακτηριστικότερη την λευκή απεργία των δύο πρώην πρωθυπουργών, Καραμανλή και Σαμαρά, στην προεκλογική περίοδο αλλά και την χλιαρή συμμετοχή βουλευτών και υπουργών σε αυτή.
Τώρα ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι ακούει την κοινωνία (sic), λαμβάνει τα μηνύματα και προχωρά σε ανασχηματισμό με στόχο ένα, κατά δήλωση του, πιο αποτελεσματικό κυβερνητικό σχήμα. Μάλιστα επισπεύδει το ανακάτεμα της τράπουλας, ανακοινώνοντας τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα μια εβδομάδα νωρίτερα, ματαιώνοντας την ανακοινωμένη συνεδρίαση του κυβερνητικού συμβουλίου.
Παραμένουν στις θέσεις τους όλοι οι βασικοί υπουργοί, αλλά και οι υπουργοί ειδικών αποστολών: Γ. Γεραπετρίτης στο ΥΠΕΞ και Κ. Χατζηδάκης στο Οικονομίας. Η Ν. Κεραμέως, που βαρύνεται με το σκάνδαλο των στοιχείων επικοινωνίας των αποδήμων φεύγει από το ΥΠΕΣ, αναλαμβάνοντας το χαρτοφυλάκιο της Δ. Μιχαηλίδου στο υπ. Εργασίας. Τη θέση του Κ. Σκρέκα στο υπουργείο Ανάπτυξης αναλαμβάνει ο Τ. Θεοδωρικάκος, που επανέρχεται στην κυβέρνηση μετά από παλιότερες αποτυχίες σε άλλα υπουργεία. Ο Λ. Αυγενάκης εγκαταλείπει το υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, αφήνοντας τη θέση του στον Κ. Τσιάρα, μετά από μια χρονιά κινητοποιήσεων των αγροτών. Ο Ν. Παναγιωτόπουλος αναλαμβάνει υπουργός Μετανάστευσης, αντικαθιστώντας τον Δ. Καιρίδη. Ο Κ. Γκιουλέκας αναλαμβάνει το υφυπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, σε μια προσπάθεια αντιστροφής της φθοράς στη Β. Ελλάδα, ενώ υπάρχουν μερικές ακόμη αλλαγές και καραμπόλες σε άλλα χαρτοφυλάκια.
