Μπορούν να γίνουν Μέσα Μαζικής Αντίστασης;

Οι εργαζόμενοι στην ενημέρωση αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή επίθεση.

Ενορχηστρωμένη επίθεση σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης με πιέσεις για υπογραφή ατομικών συμβάσεων και οριζόντιες μειώσεις στους μισθούς είναι το τρομακτικό σκηνικό που έχει στηθεί σε έναν εργασιακό χώρο που μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν προνομιούχος. Μια επίθεση που εκτυλίσσεται με όλες τις μορφές ενός ανελέητου ταξικού πολέμου: πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών, μαζικές απολύσεις, λοκ άουτ, στοχευμένες απολύσεις συνδικαλιστών, προσφυγή στη Δικαιοσύνη και στήσιμο απεργοσπαστικών μηχανισμών. Η εργοδοσία των ΜΜΕ δοκιμάζει στους δικούς της εργαζόμενους όλα αυτά τα αντικοινωνικά και αντεργατικά μέτρα που καθημερινά προπαγανδίζει από τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα που διαθέτει.
Μόνο που οι εργαζόμενοι αρχίζουν να αντιδρούν. Με αργά και βασανιστικά βήματα, με αυταπάτες και πισωγυρίσματα, αλλά και με μακρόχρονους αγώνες, όπως αυτόν των εργαζομένων στον τηλεοπτικό σταθμό Alter και το συγκρότημα της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης.
Η -όπως όλα δείχνουν- προσφυγή της ιδιοκτησίας της Ελευθεροτυπίας στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα ξυπνά μνήμες από την Απογευματινή. Προοδευτικοί και συντηρητικοί έμποροι της ενημέρωσης, παραδοσιακοί και… επενδυτές ακολουθούν τα βήματα του νομικού οπλοστασίου που έχουν φτιάξει (και) γι’ αυτούς οι κυβερνήσεις. Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του Alter έχουν πολλά να πουν στους επίσης απλήρωτους εργαζόμενους της Ελευθεροτυπίας από την εμπειρία του άρθρου 99. Οι εργοδότες, προστατευμένοι από τη Δικαιοσύνη, εξακολουθούν και συμπεριφέρονται ως φεουδάρχες που το μόνο που τους απασχολεί είναι να διατηρήσουν το φέουδο, έστω και χωρίς να παράγουν τίποτα, έστω και χωρίς εργαζόμενους. Ο στόχος δεν είναι η σημερινή «πίτα» των πεσμένων εσόδων, αλλά η διατήρηση μιας θέσης στο άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον που, έτσι κι αλλιώς, θα εξακολουθεί να υπάρχει την επόμενη μέρα.
Μέσα σε αυτό το έντονα πολεμικό τοπίο οι εργαζόμενοι δοκιμάζουν τις αντοχές και τις δυνατότητές τους. Από «προνομιούχοι» εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί σε πειραματόζωα ενός νέου υβριδικού μοντέλου εργαζομένου με ελάχιστη αμοιβή, μηδενικά δικαιώματα και χαμένη αξιοπρέπεια. Δοκιμάζουν έννοιες όπως αλληλεγγύη και συλλογικότητα. Δοκιμάζουν μορφές, όπως μαζικές συνελεύσεις ανά επιχείρηση κι εκλογές εργασιακών επιτροπών, κόντρα στην παραδοσιακή πολυδιάσπαση του χώρου. Τολμούν μακροχρόνιους αγώνες, όπως στα δημόσια Μέσα. Τα μπλογκ των εργαζομένων στα διάφορα «μαγαζιά» έχουν σπάσει τη συνήθη σιωπή που περιβάλλει τα τεκταινόμενα στις επιχειρήσεις των ΜΜΕ.
Οι εργαζόμενοι του Alter έχουν κάνει το σταθμό κέντρο αλληλεγγύης και αγώνα όλων των εργαζομένων, συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον ακόμη και των απεργών χαλυβουργών που δίνουν το δικό τους ηρωικό αγώνα.
Οι απεργοί του Κέρδους κατάφεραν να ανατρέψουν το κλίμα ηττοπάθειας που έχουν φροντίσει να επιβάλλουν τα αφεντικά. Ακόμα και οι εξελίξεις στο Σκάι, παρά την αρνητική τους έκβαση, αφήνουν σοβαρά λαβωμένη την εργοδοσία, τουλάχιστον επικοινωνιακά.
Σε μεγάλους και βασικούς ομίλους ενημέρωσης, όπως στο ΔΟΛ και τον Πήγασο οι φωνές αντίστασης πληθαίνουν και το σκηνικό της παντοδυναμίας δέχεται πλήγματα. Η επιστροφή, με δικαστική απόφαση, του προέδρου της Ένωσης Προσωπικού Περιοδικού Τύπου που απολύθηκε παράνομα από τον ΔΟΛ, ζόρισε τον Στ. Ψυχάρη. Η απεργία στο Star κατά των απολύσεων μουτζούρωσε το λαϊφστυλάδικο προφίλ του καναλιού του Ομίλου Βαρδινογιάννη.
Μένει οι αγωνιστικές απαντήσεις να ενοποιηθούν, ξεπερνώντας δισταγμούς και αυταπάτες. Ξεπερνώντας εμπόδια που ανακύπτουν, οι εργαζόμενοι να αισθανθούν δυνατοί και ικανοί να αντισταθούν. Να δώσουν οργανωμένα και συλλογικά τη δική τους μάχη αξιοπρέπειας, ενότητας και στο επόμενο ρεπορτάζ τους να αναλογιστούν πώς περιέγραφαν ή έγραφαν (υπό τις εντολές των ανωτέρων τους) αντίστοιχους αγώνες τα προηγούμενα χρόνια.

Σχόλια