Του Mehdi Zaaf. Αντίθετα με αυτό που προσπαθούν να προβάλουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, η κρίση που μαίνεται εδώ και σχεδόν τρία χρόνια στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ελληνική.
Το ελληνικό σχέδιο διάσωσης δημιούργησε μια ασταθή κατάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Έγινε φανερό ότι η πολιτική της λιτότητας ήταν στόχος να εφαρμοστεί σε όλες τις αδύναμες χώρες της Ευρώπης, γνωστές ως PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain) και το πειραματόζωο είναι η Ελλάδα.
Οι πολιτικοί που εξυπηρετούν δουλοπρεπώς τις επιταγές των αγορών (οι οποίες «φαίνονται» να έχουν πολύ μεγάλη ισχύ) έλαβαν και εφάρμοσαν τα μέτρα λιτότητας, τα οποία έφεραν καταστρεπτικά αποτελέσματα για τους λαούς της Ευρώπης.
Απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση, προέκυψε η ανάγκη να συσπειρωθούν εκείνες οι φωνές του ευρωπαϊκού ριζοσπαστισμού που προβάλλουν την ύπαρξη ενός άλλου δρόμου ενάντια σε αυτό το άδικο σύστημα.
Έτσι δημιουργήθηκαν ή ενισχύθηκαν πολιτικά σχήματα της «άλλης» Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη : η Die Linke στη Γερμανία, το Μέτωπο της Αριστεράς στην Γαλλία και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων. Η συμμετοχή τους στο Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς τους επιτρέπει να διεξάγουν τη συζήτηση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Τα κόμματα αυτά κατάφεραν στις χώρες τους να κερδίσουν σημαντικό έδαφος στο πολιτικό προσκήνιο. Στις προηγούμενες εκλογές φάνηκε ότι αυτό το ρεύμα μπορεί να ενσαρκώσει ρεαλιστικά μια προοδευτική φιλολαϊκή κατεύθυνση. Η επιτυχία αυτή κατέστη δυνατή λόγω και της φιλελεύθερης μετατόπισης των σοσιαλιστικών κομμάτων.
Στη Γαλλία, ο Μελανσόν έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι υποστήριξαν ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που θα άλλαζε τη ροή των πραγμάτων στην Ευρώπη.
Το εκλογικό αποτέλεσμα του Μετώπου της Αριστεράς (11% και τέταρτη δύναμη της Γαλλίας) και του ΣΥΡΙΖΑ (17% και δεύτερη δύναμη της Ελλάδας) καθιέρωσε τα δύο αυτά κόμματα ως βασικούς παράγοντες των πολιτικών εξελίξεων στις χώρες τους. Το γεγονός ότι σε αυτά τα κόμματα ασκείται έντονη κριτική και επίθεση δείχνει ότι ο λόγος τους ενοχλεί διότι μπορεί να προκαλέσει ρήγματα στο σύστημά τους.
Η τρομοκρατία που σπέρνουν τόσο καιρό οι Ευρωπαίοι ηγέτες υιοθετήθηκε βασικά από την κεντροδεξιά και έγινε ακόμα πιο έντονη. Η κινδυνολογία της τρόικας για πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη προσπαθεί να ανακόψει τις ριζοσπαστικές φωνές και να επαναφέρει την ψήφο και τις συνειδήσεις στην «ασφάλεια» της μνημονιακής πολιτικής.
Δηλαδή δημιουργούν ένα κλίμα φόβου μέσα στο οποίο προσπαθούν να πείσουν τους Έλληνες ότι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη περνάει μέσα από τη στήριξη των πολιτικών του Μνημονίου. Η στάση των ηγετών στις πρόσφατες συναντήσεις κορυφής των G8 και της Ε.Ε δείχνει ότι προσπαθούν να κάνουν τον ελληνικό λαό (η πλειοψηφία του οποίου θέλει την παραμονή της χώρας στο ευρώ) να ψηφίσει «σωστά», δηλαδή υπερ των κομμάτων της λιτότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σήμερα σε μια δύσκολη θέση στην οποία πρέπει να αποδείξει ότι έχει μια συγκεκριμένη πρόταση για την Ελλάδα και να ξεκαθαρίσει ότι το πρόγραμμα αυτό δεν συνεπάγεται άμεση έξοδο από το ευρώ. Από εκεί και πέρα, πρέπει να αγωνιστεί για να δείξει ότι η ψήφος στις 17 Ιουνίου θα είναι ψήφος ελπίδας ή υποταγής.
Ο λαός θα αποφασίσει ανάμεσα στο μέλλον των τραπεζών και στο δικό του μέλλον. Αυτά είναι τα βασικά ζητήματα που διακυβεύονται στις εκλογές της 17ης Ιούνη και ο λαός πρέπει να δείξει το δρόμο.
Το σύνθημα «Μήνυμα στην Ευρώπη» αναδεικνύεται ως πολύ ουσιαστικό σε αυτή τη συγκυρία. Αν οι Έλληνες καταψηφίσουν για δεύτερη φορά το δικομματισμό και αναδείξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, θα αποδείξουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος τόσο για τη χώρα τους όσο και για όλη την Ευρώπη.
Γι’ αυτό οι Γάλλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους στην Ελλάδα. Εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον «Έλληνα Μελανσόν». Οι συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα με τους ηγέτες της Αριστεράς στη Γαλλία και τη Γερμανία δείχνουν ότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι η διεκδίκηση, πλέον, πρέπει να γίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να έχει ένα καλό αποτέλεσμα στις 17 Ιουνίου, δεν θα είναι μόνο νίκη της ελληνικής Αριστεράς. Θα είναι νίκη της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που φέρνει μαζί της την πραγματική ελπίδα για μια άλλη Ευρώπη.
Οι πολιτικοί που εξυπηρετούν δουλοπρεπώς τις επιταγές των αγορών (οι οποίες «φαίνονται» να έχουν πολύ μεγάλη ισχύ) έλαβαν και εφάρμοσαν τα μέτρα λιτότητας, τα οποία έφεραν καταστρεπτικά αποτελέσματα για τους λαούς της Ευρώπης.
Απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση, προέκυψε η ανάγκη να συσπειρωθούν εκείνες οι φωνές του ευρωπαϊκού ριζοσπαστισμού που προβάλλουν την ύπαρξη ενός άλλου δρόμου ενάντια σε αυτό το άδικο σύστημα.
Έτσι δημιουργήθηκαν ή ενισχύθηκαν πολιτικά σχήματα της «άλλης» Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη : η Die Linke στη Γερμανία, το Μέτωπο της Αριστεράς στην Γαλλία και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων. Η συμμετοχή τους στο Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς τους επιτρέπει να διεξάγουν τη συζήτηση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Τα κόμματα αυτά κατάφεραν στις χώρες τους να κερδίσουν σημαντικό έδαφος στο πολιτικό προσκήνιο. Στις προηγούμενες εκλογές φάνηκε ότι αυτό το ρεύμα μπορεί να ενσαρκώσει ρεαλιστικά μια προοδευτική φιλολαϊκή κατεύθυνση. Η επιτυχία αυτή κατέστη δυνατή λόγω και της φιλελεύθερης μετατόπισης των σοσιαλιστικών κομμάτων.
Στη Γαλλία, ο Μελανσόν έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι υποστήριξαν ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που θα άλλαζε τη ροή των πραγμάτων στην Ευρώπη.
Το εκλογικό αποτέλεσμα του Μετώπου της Αριστεράς (11% και τέταρτη δύναμη της Γαλλίας) και του ΣΥΡΙΖΑ (17% και δεύτερη δύναμη της Ελλάδας) καθιέρωσε τα δύο αυτά κόμματα ως βασικούς παράγοντες των πολιτικών εξελίξεων στις χώρες τους. Το γεγονός ότι σε αυτά τα κόμματα ασκείται έντονη κριτική και επίθεση δείχνει ότι ο λόγος τους ενοχλεί διότι μπορεί να προκαλέσει ρήγματα στο σύστημά τους.
Η τρομοκρατία που σπέρνουν τόσο καιρό οι Ευρωπαίοι ηγέτες υιοθετήθηκε βασικά από την κεντροδεξιά και έγινε ακόμα πιο έντονη. Η κινδυνολογία της τρόικας για πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη προσπαθεί να ανακόψει τις ριζοσπαστικές φωνές και να επαναφέρει την ψήφο και τις συνειδήσεις στην «ασφάλεια» της μνημονιακής πολιτικής.
Δηλαδή δημιουργούν ένα κλίμα φόβου μέσα στο οποίο προσπαθούν να πείσουν τους Έλληνες ότι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη περνάει μέσα από τη στήριξη των πολιτικών του Μνημονίου. Η στάση των ηγετών στις πρόσφατες συναντήσεις κορυφής των G8 και της Ε.Ε δείχνει ότι προσπαθούν να κάνουν τον ελληνικό λαό (η πλειοψηφία του οποίου θέλει την παραμονή της χώρας στο ευρώ) να ψηφίσει «σωστά», δηλαδή υπερ των κομμάτων της λιτότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σήμερα σε μια δύσκολη θέση στην οποία πρέπει να αποδείξει ότι έχει μια συγκεκριμένη πρόταση για την Ελλάδα και να ξεκαθαρίσει ότι το πρόγραμμα αυτό δεν συνεπάγεται άμεση έξοδο από το ευρώ. Από εκεί και πέρα, πρέπει να αγωνιστεί για να δείξει ότι η ψήφος στις 17 Ιουνίου θα είναι ψήφος ελπίδας ή υποταγής.
Ο λαός θα αποφασίσει ανάμεσα στο μέλλον των τραπεζών και στο δικό του μέλλον. Αυτά είναι τα βασικά ζητήματα που διακυβεύονται στις εκλογές της 17ης Ιούνη και ο λαός πρέπει να δείξει το δρόμο.
Το σύνθημα «Μήνυμα στην Ευρώπη» αναδεικνύεται ως πολύ ουσιαστικό σε αυτή τη συγκυρία. Αν οι Έλληνες καταψηφίσουν για δεύτερη φορά το δικομματισμό και αναδείξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, θα αποδείξουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος τόσο για τη χώρα τους όσο και για όλη την Ευρώπη.
Γι’ αυτό οι Γάλλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους στην Ελλάδα. Εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον «Έλληνα Μελανσόν». Οι συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα με τους ηγέτες της Αριστεράς στη Γαλλία και τη Γερμανία δείχνουν ότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι η διεκδίκηση, πλέον, πρέπει να γίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να έχει ένα καλό αποτέλεσμα στις 17 Ιουνίου, δεν θα είναι μόνο νίκη της ελληνικής Αριστεράς. Θα είναι νίκη της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που φέρνει μαζί της την πραγματική ελπίδα για μια άλλη Ευρώπη.
* Ο Mehdi Zaaf είναι Γάλλος, φοιτητής με Εrasmus στο δεύτερο έτος του τμήματος Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Σχόλια
