Άλλη μια «εναρμόνιση» με τα κοινοτικά κρατούντα
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. με επικεφαλής τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο, προγραμματίζει και πιέζει για την ίδρυση στρατοπέδων συγκέντρωσης των μεταναστών, στη Βουλή συζητείται η καθιέρωση, κατά τα ευρωπαϊκά κρατούντα, της μπλε κάρτας εργασίας για αλλοδαπούς Tρίτων Xωρών.
Η καθιέρωση της μπλε κάρτας, όπως τονίζεται στο κείμενο της αιτιολογικής έκθεσης, γίνεται για να εναρμονιστεί η ελληνική νομοθεσία με τη σχετική κοινοτική οδηγία και σε μια προσπάθεια, πάντα σε θεωρητικό επίπεδο, να προσελκύσει η Ελλάδα, στελέχη υψηλού μορφωτικού επιπέδου και κατάρτισης, τα οποία κατάγονται από Τρίτες Χώρες, που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η θεωρία, όμως, απέχει από την πράξη και από όσα προτείνονται ως ρυθμίσεις. Πέρα από τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης για την συρρίκνωση των εισοδημάτων και τη διαρκή ύφεση της οικονομίας, η μπλε κάρτα θα έχει μικρότερη, ελάχιστη χρονική διάρκεια από εκείνη που ισχύει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (ένα συν ένα έτος αντί για τρία χρόνια), ενώ ρητά αποκλείονται από την έκδοση μπλε κάρτας όσοι βρίσκονται σε διαφορετικό καθεστώς παραμονής ή εργασίας στη χώρα.
Με απλά λόγια, εποχικός εργαζόμενος ή εργαζόμενη στη χώρα μας, στα χωράφια, την αλιεία ή κατ’ οίκον, που κατάγεται για παράδειγμα από την Ρωσία ή την Ινδία και θα μπορούσε να αποδείξει τη μόρφωση και την κατάρτιση και να ζητήσει την έκδοση μπλε κάρτας για να διεκδικήσει καλύτερη θέση εργασίας, αποκλείεται αυτομάτως.
Παράλληλα, στο άρθρο 41 και όπως και η αιτιολογική έκθεση αναφέρει, προτείνεται να υπαχθούν στο καθεστώς μπλε κάρτας -αποκλείοντας όμως την έναρξη οποιασδήποτε άλλης διαδικασίας, ακόμη και εκείνης της χορήγησης ιθαγένειας- τα παιδιά μεταναστών, η λεγόμενη δεύτερη γενιά, που έχουν σπουδάσει σε ελληνικά πανεπιστήμια και θέλουν να εργαστούν στον τομέα σπουδών τους.
Άλλη μια έμμεση άμβλυνση του, ούτως ή άλλως, δειλού νομοθετήματος Ραγκούση, που υποτίθεται ότι θα επίλυε το θέμα και θα έδινε τη δυνατότητα στη δεύτερη γενιά μεταναστών να γίνουν Έλληνες πολίτες με πλήρη δικαιώματα.
Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι για να χορηγηθεί στην οικογένεια του εργαζόμενου με μπλε κάρτα, αντίστοιχο καθεστώς, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, πρέπει να τεκμαίρεται (αλήθεια, με ποια κριτήρια;) ότι διαθέτει ικανό εισόδημα από την εργασία του, για να τη συντηρήσει. Και όλα αυτά σε μια περίοδο, που εισοδήματα, επιδόματα, ωριμάνσεις βάλλονται, καταργούνται και ισοπεδώνονται, για όσους έχουν (ακόμη) εργασία, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την επιβίωση και τη διατήρηση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου ζωής για κάθε οικογένεια στη χώρα.
Η καθιέρωση της μπλε κάρτας, όπως τονίζεται στο κείμενο της αιτιολογικής έκθεσης, γίνεται για να εναρμονιστεί η ελληνική νομοθεσία με τη σχετική κοινοτική οδηγία και σε μια προσπάθεια, πάντα σε θεωρητικό επίπεδο, να προσελκύσει η Ελλάδα, στελέχη υψηλού μορφωτικού επιπέδου και κατάρτισης, τα οποία κατάγονται από Τρίτες Χώρες, που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η θεωρία, όμως, απέχει από την πράξη και από όσα προτείνονται ως ρυθμίσεις. Πέρα από τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης για την συρρίκνωση των εισοδημάτων και τη διαρκή ύφεση της οικονομίας, η μπλε κάρτα θα έχει μικρότερη, ελάχιστη χρονική διάρκεια από εκείνη που ισχύει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (ένα συν ένα έτος αντί για τρία χρόνια), ενώ ρητά αποκλείονται από την έκδοση μπλε κάρτας όσοι βρίσκονται σε διαφορετικό καθεστώς παραμονής ή εργασίας στη χώρα.
Με απλά λόγια, εποχικός εργαζόμενος ή εργαζόμενη στη χώρα μας, στα χωράφια, την αλιεία ή κατ’ οίκον, που κατάγεται για παράδειγμα από την Ρωσία ή την Ινδία και θα μπορούσε να αποδείξει τη μόρφωση και την κατάρτιση και να ζητήσει την έκδοση μπλε κάρτας για να διεκδικήσει καλύτερη θέση εργασίας, αποκλείεται αυτομάτως.
Παράλληλα, στο άρθρο 41 και όπως και η αιτιολογική έκθεση αναφέρει, προτείνεται να υπαχθούν στο καθεστώς μπλε κάρτας -αποκλείοντας όμως την έναρξη οποιασδήποτε άλλης διαδικασίας, ακόμη και εκείνης της χορήγησης ιθαγένειας- τα παιδιά μεταναστών, η λεγόμενη δεύτερη γενιά, που έχουν σπουδάσει σε ελληνικά πανεπιστήμια και θέλουν να εργαστούν στον τομέα σπουδών τους.
Άλλη μια έμμεση άμβλυνση του, ούτως ή άλλως, δειλού νομοθετήματος Ραγκούση, που υποτίθεται ότι θα επίλυε το θέμα και θα έδινε τη δυνατότητα στη δεύτερη γενιά μεταναστών να γίνουν Έλληνες πολίτες με πλήρη δικαιώματα.
Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι για να χορηγηθεί στην οικογένεια του εργαζόμενου με μπλε κάρτα, αντίστοιχο καθεστώς, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, πρέπει να τεκμαίρεται (αλήθεια, με ποια κριτήρια;) ότι διαθέτει ικανό εισόδημα από την εργασία του, για να τη συντηρήσει. Και όλα αυτά σε μια περίοδο, που εισοδήματα, επιδόματα, ωριμάνσεις βάλλονται, καταργούνται και ισοπεδώνονται, για όσους έχουν (ακόμη) εργασία, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την επιβίωση και τη διατήρηση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου ζωής για κάθε οικογένεια στη χώρα.
Γ.Ν.
Σχόλια
