Φωτογραφίες από το Αφιέρωμα του Δρόμου της Αριστεράς για τον Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα
Το 2000 ξέσπασε στη Βολιβία αυτό που έμεινε στην ιστορία γνωστό ως «Πόλεμος του Νερού». Το νερό ήταν το τελευταίο αγαθό που παρέμενε ως τότε δημόσιο. Η απόπειρα της τότε κυβέρνησης να το ιδιωτικοποιήσει ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και ξεκίνησε την αντίστροφη μέτρηση για το παλιό καθεστώς. Σχετικά με αυτόν τον αιματηρό αλλά τελικά νικηφόρο πόλεμο είχε μιλήσει σε παλιότερη συνέντευξη στον Δρόμο ο υπουργός Πολιτισμών της Βολιβίας (που είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη ακριβώς για να συμπαρασταθεί στο «δικό μας» αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ), λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η δική μας ανατρεπτική εμπειρία ξεκίνησε με αφορμή την ιδιωτικοποίηση του νερού, και κατέληξε να πετύχει το αδιανόητο – έναν πρόεδρο ιθαγενή, ανάκτηση του λαϊκού πλούτου, αναζωογόνηση της οικονομίας, και το σημαντικότερο: την αίσθηση ότι κερδίσαμε την αξιοπρέπειά μας, ότι δεν είμαστε πιόνια κανενός».
Το 2003, τρία χρόνια μετά τον «Πόλεμο του Νερού», ξέσπασε άλλη μια σημαντική εξέγερση στη Βολιβία. Επρόκειτο για τον «Πόλεμο του Αερίου», που είχε ως κεντρικό αίτημα την επανεθνικοποίηση του φυσικού αερίου. Ήταν η τελευταία γενική δοκιμή του ιθαγενικού και λαϊκού κινήματος πριν την οριστική έφοδο για την ανατροπή του παλιού καθεστώτος, που ολοκληρώθηκε με τον εκλογικό θρίαμβο του Μοράλες δυο χρόνια αργότερα. Στη φωτογραφία, στιγμιότυπο του φετινού γιορτασμού της δέκατης επετείου από αυτή τη μάχη, στο οποίο κυριαρχεί η πολύχρωμη σημαία-σύμβολο των ιθαγενών.
Ο Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα μαζί με τον Έβο Μοράλες: Στενοί και έμπιστοι συνεργάτες εδώ και χρόνια, ο «διανοούμενος» και ο «λαϊκός ηγέτης» αλληλοσυμπληρώνονται με εντυπωσιακό τρόπο και χρωματίζουν με τη σκέψη και τη δράση τους μια από τις πιο προοδευτικές κυβερνήσεις στον κόσμο. Μιλώντας για τον Πρόεδρο της Βολιβίας, ο Λινέρα λέει: «Είναι καθήκον μας να υπερασπίσουμε, και με τη ζωή μας αν χρειαστεί, τον πρώτο ιθαγενή πρόεδρο της χώρας».
Ο Τουπάκ Κατάρι και η Μπαρτολίνα Σίζα, δυο μορφές-σύμβολα της νέας Βολιβίας. Μετά από αιώνες μιας «ιστορίας» που γραφόταν από και για τους λίγους, οι περιφρονημένοι ήρωες των ιθαγενικών εξεγέρσεων εναντίον των Ισπανών αποικιοκρατών βρήκαν τη θέση τους και επίσημα πια στην ιστορία της χώρας. Το ζευγάρι Κατάρι-Σίζα από κοινού πρωτοστάτησε στην αντίσταση στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και έφτασε να τεθεί επικεφαλής της πολιορκίας της Λα Παζ από έναν αντάρτικο στρατό 40.000 ιθαγενών το 1781. Μετά τη σύλληψη του Κατάρι από τους Ισπανούς και τη φρικιαστική θανάτωσή του (οι «πολιτισμένοι» Ισπανοί τον διαμέλισαν στα τέσσερα…), η σύζυγός του Μπαρτολίνα συνέχισε τον αγώνα, επικεφαλής του ιθαγενικού στρατού. Συνελήφθη ένα χρόνο αργότερα και μαρτύρησε με τη σειρά της: πριν την κρεμάσουν στην κεντρική πλατεία της Λα Παζ, τη βασάνισαν και τη βίασαν δημόσια. Αφού την απαγχόνισαν, έκοψαν το κεφάλι της και το περιέφεραν σε όλη τη χώρα για να τρομοκρατήσουν τους ιθαγενείς. Όμως η μνήμη και των δύο έμεινε ζωντανή σαν θρύλος διαμέσου των αιώνων, και οι μορφές τους εμφανίζονταν ξανά και ξανά, σε κάθε λαϊκή εξέγερση. Το όνομα του ιθαγενούς ηγέτη πήρε και η αντάρτικη οργάνωση EGTK («Αντάρτικος Στρατός Τουπάκ Κατάρι»), η οποία άρχισε να δρα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με αναφορές στο μαοϊκό κίνημα και στον Τσε Γκεβάρα. Ο Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη της.
Το εξώφυλλο του πέμπτου τεύχους του περιοδικού που εκδίδει η Αντιπροεδρία της Βολιβίας. Τίτλος: La Migraña, δηλαδή Η Ημικρανία! Και υπότιτλος: της πολιτικής ανάλυσης.
Στο περιοδικό γράφουν οι πάντες: διανοούμενοι, αναλυτές, επιστήμονες, πολιτικοί ηγέτες, αλλά και φοιτητές και ακτιβιστές. Η εικονογράφηση εξασφαλίζεται σχεδόν αποκλειστικά από ζωγραφικά και φωτογραφικά έργα Βολιβιάνων καλλιτεχνών. Το περιοδικό αυτό, που κυκλοφορεί πλατιά σε όλη τη χώρα, αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της πλούσιας εκδοτικής παραγωγής της Αντιπροεδρίας.
Η πρόσκληση για ένα από τα πολλά σεμινάρια που διοργανώνει η Αντιπροεδρία της Βολιβίας. Ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο, ο Μαρξ και ο ιθαγενής Τουπάκ Κατάρι αντικρυστά δείχνουν το συγκερασμό του μαρξισμού με την ιστορία και τις αρχές του ιθαγενικού κινήματος – συγκερασμό που βρίσκεται στη βάση των σύγχρονων θεωρητικών προβληματισμών της βολιβιάνικης Αριστεράς. Το θέμα του σεμιναρίου: «Τα γεωπολιτικά μέτρα του καπιταλισμού», με σαφή αναφορά στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Εισηγητές, πέρα από τον Λινέρα, ήταν δύο ακόμη διανοούμενοι και πανεπιστημιακοί: ο Μεξικάνος Χόρχε Βεράζα και ο Βέλγος Μπρούνο Μπόστελς.
